ทาสรักเจ้าชายเชลย

นิยายแฟนตาซี เนื้อหาที่มา จากจินตนาการผู้เขียนล้วนๆ ไม่ได้อ้างอิงจากบุคคลใด หรือสถานที่ใด เขียนขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น  

เรื่องย่อ 

ทาสรักเจ้าชายเชลย 

เจ้าชายจันผา แห่งเมืองจันผาคำนคร เก็บความแค้นยกทัพไปตีเมืองศรีจำปา ด้วยความแค้นที่ฝังไว้ในสายโลหิตมาหลายชั่วอายุคน แผ่นดินจันผาคำนคร สูญเสียพระเจ้าเขมทัตธิราช ผู้ทรงเป็นกษัตริย์ แห่งเมืองจันผาคำนคร สิ้นพระชนน์ด้วยคมดาบน้ำพี้ศรีจำปา ของพระเจ้าขันติราช เจ้าผู้ครองนครศรีจำปา พระองค์ลงจากหลังช้างศรีบัญชร เพื่อประลองเพลงดาบกับพระเจ้าขันติราช พลาดท่า ถูกคมดาบสิ้นพระชนน์ทันที ทหารนำพระศพ ถอยทัพกลับจันผาคำนคร ท่ามกลางความโศกเศร้าของชาวเมือง  

หลังจากนั้นต่อมาไม่นาน เจ้าชายเทพนาคา พระราชบุตรองค์ใหญ่ ได้ยกทัพไปแก้แค้นแทนพระบิดา แต่แล้วเมืองจันผาคำนคร ก็ได้พบกับความสูญเสียอีกครั้ง เมื่อเจ้าชายเทพนาคา สิ้นพระชนน์ด้วยคมดาบน้ำพี้ศรีจำปา พระนางแก้วฟ้าเทวี พระมเหสีคู่บารมีของพระเจ้าเขมทัตธิราช ได้รับสั่งห้ามมิให้ผู้ใดไปทำศึกกับนครศรีจำปาอีกเป็นอันขาด มิฉะนั้นบ้านเมืองอาจจะถึงคราวล่มสลาย พินาศ  

หากแต่เจ้าชายจันผา มิได้ฟังแต่อย่างใด พระองค์ได้วางแผนการศึกกับเวหาพระพี่เลี้ยงซึ่งเป็นนายทัพวังหน้า มีการสลับตัว ให้เวหาเป็นเจ้าชาย และเจ้าชายเป็นเวหา นายทัพหน้า โดยเก็บเรื่องทุกอย่างเป็นความลับ เพราะเมืองศรีจำปานครมิได้มีใครรู้ว่า พระเจ้าเขมทัต มีราชบุตรสองพระองค์ นอกจากทหารคนสนิทแล้ว ก็ไม่เคยมีใครได้เคยเห็นพระพักตร์เจ้าชายจันผาเลยเพราะพระองค์รักสันโดษ เสด็จออกไปฝึกวิชาการรบอยู่ในป่า บนเขากับพระเจ้าตา ตั้งแต่ทรงพระเยาว์ และเมื่อออกรบได้แต่งองค์ ทรงเครื่องนักรบ เต็มยศ ใส่เสื้อเกราะ หน้ากาก ไม่มีใครสงสัยเลยแม้แต่น้อย เวหาพระพี่เลี้ยงแต่งเครื่องกษัตริย์ ทรงช้างศรีบัญชร เดินนำทัพหน้าออกไปก่อน และ เจ้าชายจันผา ทรงเครื่องยศแม่ทัพสง่างามบนหลังม้า พระองค์จะใช้แผนหลอกล่อให้กองทัพศรีจำปานครตายใจ โดยให้เวหาพระพี่เลี้ยงนั่งบนหลังช้างศรีบัญชรทัพหลวง แล้วเจ้าชายจันผา จะอ้อมไปเข้าด้านประตูเล็กหลังวังศรีจำปา ให้ทุกคนเข้าใจว่าแม่ทัพบุกเข้าไปตีทางด้านหลัง ใช้กลอุบายเบี่ยงเบน ความสนใจให้ทหารของศรีจำปา มาล้อมด้านหลังให้หมด แล้วได้ที ทัพหลวงจะทำลายประตูเมืองเข้าไป ในช่วงที่ทหารเผลอ และเหลือกำลังส่วนน้อยอยู่วังหน้า  

แต่การที่จะเข้ายึดเมืองศรีจำปา มิได้ง่ายอย่างที่วางแผนไว้ ด้วยสภาพอากาศหนาวเย็นจนสั่นสะท้าน หมอกลงจัด ทำให้เป็นอุปสรรคในการมองเห็น จึงทำให้การเคลื่อนทัพช้าลง เจ้าชายจันผา สั่งให้ทหารหยุดรอดูการเคลื่อนไหว การตั้งรับของกองทัพศรีจำปาเสียก่อน เพราะว่าในวังเงียบผิดปกติ ไม่มีการลั่นกลองศึก ทั้งๆที่รู้ว่ามีข้าศึกกำลังล้อมเมือง  

เจ้าชายจันผาได้ลงจากหลังม้า แอบปีนกำแพงด้านหลังเข้ามาทางตำหนักของพระธิดาองค์เล็กของพระเจ้าขันติราช ตามที่พระเจ้าตา ทรงตรัสไว้ ว่าดาบน้ำพี้ศรีจำปา จะเก็บไว้ที่พระตำหนักของพระธิดา เขตวังหลัง เพื่อมิให้ศัตรูรู้ที่ซ่อนของดาบ เป็นการดีถ้าเก็บดาบไว้ในที่ ที่มีสตรีอยู่ เจ้าชายจันผา ปีนต้นไม้ใหญ่ข้างพระตำหนัก กระโดดเข้าไปทางหน้าต่าง ยามวิกาล พระองค์ยอมเสียพระเกียรติปีนเข้าห้องอิสตรี  

เพื่อแผ่นดินจันผาคำนครต้องทรงจำยอมเสี่ยง เพื่อดาบน้ำพี้ศรีจำปา ในยามนี้พระองค์ทรงแต่งเครื่องยศแม่ทัพ มิใช่เจ้าชายอีกต่อไป สวมบทบาท เวหาพระพี่เลี้ยง โชคดีนัก ในเมืองนี้ไม่มีใครรู้ว่ารูปร่าง หน้าตาเจ้าชายเป็นเช่นไร 

แต่แล้วพระองค์กลับพลาดท่าถูกจับเป็นเชลยศึก เหตุนี้เวหาได้ถอยทัพหลวงกลับ ไม่ทำศึก เพราะทหารคนเดียวถูกจับ เวหาถูกยื่นข้อต่อรอง ให้ถอยทัพหลวงและกำลังพลนับแสนไปถึงจันผาคำนคร แล้วศรีจำปานครจะปล่อยเชลยทันที 

เจ้าหญิงปิ่นขวัญในชุดแม่ทัพหลวงทรงม้าศึก ออกไปเจรจากับเวหาผู้นำทัพหลวงเพียงลำพังพระองค์เดียว นั่นทำให้พระนางเลื่อมใส ศรัทธา ในตัวเจ้าชายบนหลังช้างศรีบัญชรในคืนนั้น เมื่อคำตอบที่ได้คือ ผู้นำทัพหลวงจันผาคำนคร ยอมถอยทัพโดยง่าย เพื่อรักษาชีวิตของเชลยศึกเพียงคนเดียว ทำให้พระนางปิ่นขวัญ ยังคงเข้าใจว่า ผู้ที่อยู่บนหลังช้างคือราชบุตรแห่ง จันผาคำนคร  

ฝ่ายเจ้าชายจันผา ทรงรู้ว่าเวหาถอยทัพ ไม่ทำศึก จึงได้แต่เสียพระทัย กริ้วหนัก โวยวายในห้องขัง อยู่เพียงลำพัง ต่อว่า เวหาโข่เขลาหลงเชื่อคำพาทีของอิสตรีโดยง่าย ใยถึงไม่บุกตีเมืองศรีจำปา ถึงแม้พระองค์จะถูกจองจำ ก็มิเคยเกรงกลัวต่อศัตรู ยอมสละพระชนน์ชีพ เพื่อแผ่นดินจันผาคำได้ทุกเพลา ใยเวหาถึงได้ห่วงชีวิตเดียวมากกว่าแผ่นดินจันผาคำนคร 

แม้เวหาจะถอยทัพกลับไป แต่เจ้าหญิงปิ่นขวัญก็ยังคงกักตัวเชลยไว้ อยู่นาน ไม่ยอมทำตามที่สัญญาไว้กับเวหา ต่อมาเจ้าชายจันผา ในนามของเวหาแม่ทัพหลวงจันผาคำนคร พระองค์ต้องตกเป็นเชลยศึก ที่ถูกเจ้าหญิงปิ่นขวัญใช้เยี่ยงทาส ทุกคนในวังหลวง เข้าใจว่าพระองค์คือแม่ทัพ ที่จันผาคำนคร ส่งมาลอบปลงพระชนน์พระเจ้าขันติราชและพยายามขโมยดาบน้ำพี้ศรีจำปาเพื่อจะยึดเมืองและเป็นใหญ่  

เจ้าชายจันผาทนอยู่ในฐานะเชลยศึกและเป็นทาส ด้วยความแค้น เกลียดชัง เจ้าหญิงปิ่นขวัญ รวมไปถึงเจ้าในราชวงค์ศรีจำปาทุกพระองค์ รอเวลาที่จะมีโอกาสแก้แค้น พระองค์จะล้างแค้นและจะหลุดพ้นจากการเป็นเชลยอย่างไร จะเหลือความเมตตาและความรักอยู่ในหัวใจเชลยศึกหรือไม่ ติดตามตอนจบค่ะ