“ มึงจักให้เจ้าแบบกู ยอมอิไพร่ชั้นตํ่านี้ได้เยี่ยงไร! ” ในเมื่อกูไม่ได้คนอื่นก็ฝันไปเถอะ
“ ถึงจะเกิดใหม่อีกสิบชาติกูก็จะไม่มีวันเลิกจองเวรมึง! ” ลมหายใจที่โรยรินพร้อมหัวใจที่แหลกสลายจนไม่มีชิ้นดีของดาราราย แรงอาฆาตรริษยาที่แรงกล้า ดวงจิตสุดท้ายได้เอ่ยอธิฐานขึ้น เกิดชาติหน้าฉันใดความเจ็บปวด ทุกประการที่หล่อนต้องประสบในชาตินี้ ขอให้มันหวนคืนไปยังผู้ที่มันทำให้หล่อนเป็นเช่นนี้หมื่นแสนล้านเท่า…
เจ้านางดาราราย ผู้รูปโฉมงดงามหาใครเทียบเป็นมิได้ในคุ้มเมืองแพร บัดนี้ได้สิ้นชีพลงอย่างโดดเดียวไร้โดยเงาของเจ้าน้อยผู้ซึ่งเป็นสามี
รีวิว (0)
เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว
Guest
