รอยรักไร้ค่า

“ดาวก็มีเรื่องจะบอกภัทรเหมือนกัน” อิงดาวเอ่ยหลังจากที่กินข้าวอิ่มแล้ว

ณภัทรเองก็อิ่มแล้ว

“ภัทรขอพูดก่อนนะ” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเรียบ สีหน้านิ่งไม่สื่ออารมณ์ใดๆ

“อืม พูดเลย” อิงดาวคลี่ยิ้มหวาน

“เราห่างกันสักพักเถอะ”

“ห่าง?” น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความงุนงง คำว่าห่างของเขาหมายความว่าอะไร เพราะเราก็ไม่ได้ตัวติดกันตลอดเวลาจนต้องมีระยะห่าง หรือคำว่าห่างของเขาจะหมายถึง...การเลิกรา

“อืม ภัทรอยากห่าง เพราะตอนนี้ภัทรรู้สึกว่ากำลังอิ่มตัว ภัทรอยากห่างดีกว่าต้องเลิกกันจริง ๆ”

“แล้วต้องห่างขนาดไหน” หัวใจของเธอไร้ความตื่นเต้นในเรื่องของการตั้งครรภ์ เพราะฟังจากที่เขาพูดเธอก็รู้สึกว่า เขาไม่ได้รักเธอแล้ว

“ไม่รู้สิ”

อิงดาวสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด เธอควบคุมอารมณ์ของตนเองไว้ไม่ให้โวยวายออกมา หญิงสาวตัดสินใจลุกขึ้นแล้วเดินออกมาจากร้าน

“ดาว” เสียงเรียกของแฟนหนุ่มไม่สามารถทำให้เธอหยุดได้

อิงดาวเดินออกมาแล้วเรียกแท็กซี่ที่กำลังวิ่งมาทางนี้ พอได้ขึ้นไปในรถแล้ว น้ำตาที่กลั้นเอาไว้ก็พลันไหลลงมาอาบหน้า จากข่าวดีที่อยากมาบอก กลับกลายเป็นว่า เธอได้ฟังข่าวร้ายในความสัมพันธ์ของเราแทน

การที่เขามาขอห่าง เธอรู้สึกว่าไม่ต่างอะไรกับการบอกเลิก เพราะเขาตอบไม่ได้ว่าต้องห่างขนาดไหน ทั้งยังบอกว่าอิ่มตัว…ต่างจากเธอที่ไม่เคยมีความรู้สึกนั้น ความรักของเรายังคงสวยงามอยู่เสมอ ไม่รู้เลยว่าเขารู้สึกแบบนั้นตั้งแต่ตอนไหน

กว่าเขาจะตัดสินใจมาบอกก็คงแน่ใจในตัวเองแล้ว แต่มันดันเป็นวันเดียวกันกับที่เธอรู้ว่ามีอีกหนึ่งชีวิตอยู่ในท้องของพอดี…

ก็แค่นั้น

*************

#ไม่มีนอกกายนอกใจ 

#จบฟีลกู้ด

อย่าลืมกดใจ กดเข้าชั้นและกดติดตามนามปากกา รักษิกา กันด้วยนะค้าาาา