จันทราพยัคฆ์ จอมนางรัตติกาล

ความหนาวเหน็บในค่ำคืนเหมันต์ไม่อาจเทียบได้กับความเย็นเยียบในใจคน

กลางหุบเขาหิมะอันเวิ้งว้าง ไร้แม้แต่แสงตะเกียงส่องนำทาง ลมหนาวพัดผ่านราวกับใบมีดคมกริบ ห่าหิมะโปรยปรายลงมาปกคลุมทุกสิ่ง เสียงร้องของสัตว์ป่ากึกก้อง แต่ท่ามกลางความเงียบงันแห่งพายุหิมะนั้น กลับมีร่างเล็กๆ ของทารกน้อยนอนแน่นิ่งอยู่บนพื้นหิมะ ไม่มีเสียงร้อง ไม่มีชีวิต มีเพียงร่างเล็กที่เย็นเฉียบราวกับได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของหิมะไปแล้ว

แต่ทันใดนั้น

ฟึ่บ!

สายลมหมุนวนอย่างรุนแรง พลังปราณเย็นยะเยือกปะทุขึ้นจากร่างของทารกน้อย แม้ยังไม่ทันได้ลืมตา โลกก็ต้องสั่นสะเทือน!

จิตวิญญาณที่ครั้งหนึ่งเคยเป็น “หลานเสวี่ยอิง” ผู้ฝึกตนสายเยือกแข็งในระดับสูงสุด จ้าวแห่งพลังเหมันต์ ผู้เป็นตำนานในยุทธภพ กำลังฟื้นคืนจากความตาย!

ในชีวิตที่แล้ว นางยืนอยู่บนจุดสูงสุดของการฝึกตน พรสวรรค์ที่หาผู้ใดเทียบได้ยากทำให้นางเป็นที่อิจฉาริษยา จนสุดท้ายต้องจบชีวิตลงด้วยการหักหลังอันแสนโหดร้าย... นางสิ้นใจไปพร้อมกับความคับแค้น แต่ชะตาฟ้ากลับมิได้ให้เรื่องราวจบลงเพียงเท่านั้น

เมื่อสติสัมปชัญญะกลับมา นางสัมผัสได้ถึงความเปราะบางของร่างใหม่นี้ทารกน้อยผู้ถูกทอดทิ้ง!

แต่ยิ่งได้รู้ว่าแท้จริงแล้ว ร่างนี้คือ คุณหนูของตระกูลเซี่ย ตระกูลใหญ่ที่เคยครองอำนาจเหนือแผ่นดิน แต่เพียงเพราะเด็กคนนี้ ไร้พรสวรรค์ทางพลังปราณ นางจึงถูกทอดทิ้ง ถูกทิ้งไว้ให้ตายอย่างไร้ปราณี!

"น่าขันนัก..."

เสียงหัวเราะเย็นชาดังก้องในจิตใจ แม้ร่างกายนี้จะเป็นทารกไร้พลังปราณ แต่จิตวิญญาณของนางยังเป็นจ้าวแห่งพลังเหมันต์ หากชะตากล้าให้ข้ากลับมา... เช่นนั้น ข้าจะทำให้ฟ้าดินต้องสั่นสะเทือน!

ลมหนาวโหมกระหน่ำอีกครั้ง ราวกับเป็นเสียงตอบรับจากสวรรค์ ร่างของทารกน้อยในอ้อมกอดแห่งหิมะขยับเล็กน้อย เปลือกตาค่อยๆ เปิดออก เผยให้เห็นดวงตาคู่คมเฉียบ ดั่งน้ำแข็งพันปีที่ลึกไร้ก้นบึ้ง

หลานเสวี่ยอิงได้หวนคืนมาแล้ว!