ความเงียบที่มีเพียงลมหายใจเข้าครอบงำในอากาศอีกครั้ง เสียงหายใจของทั้งคู่เริ่มดังเกินเหตุ ไนท์กำลังจะลุกขึ้นกลับไปที่โต๊ะ แต่เสียงกับมือของเคย์รั้งเขาไว้ก่อน
“ไนท์”
“หืม?”
“ถ้าฉันบอกว่าฉันไม่ได้คิดว่านายเป็นแค่เพื่อนร่วมโปรเจกต์ล่ะ?”
ไนท์ชะงัก เขาไม่รู้จะตอบอะไร ไม่รู้แม้แต่จะหันไปมองหน้าเคย์ดีหรือไม่ เคย์ก็ลุกขึ้นนั่ง ดึงแขนไนท์เบาๆ ให้หันมานั่งลงตรงหน้าเขา
“นายรู้ใช่ไหมว่าฉันรู้สึกยังไง” เสียงเคย์เบาแต่ชัดเจน
ไนท์สบตาเขา รู้สึกถึงแรงสั่นที่เริ่มไหลผ่านร่าง เขาไม่ได้พูดอะไร แต่ก็ไม่ได้ขยับหนี เมื่อเคย์เอื้อมมือมาสัมผัสแก้มของเขาก่อนค่อยๆบรรจงถอดแว่นของเขาออก
“ฉันชอบนายนะ” เคย์พูดพลางนำแว่นเขาวางไว้บนเตียงสายตายังคงจดจ้องอยู่ที่ใบหน้าของไนท์
“อืม...แต่เราแค่ไม่แน่ใจว่าเราควรรู้สึกเหมือนกันไหม”
“ไม่เป็นไร งั้นฉันจะรอจนกว่านายแน่ใจ” เคย์ยิ้มเศร้าๆ
วินาทีที่เคย์เตรียมผละมืออกจากแก้มเขา ไนท์กลับยื่นมือไปแตะสันกรามเคย์เบาๆ ก่อนจะโน้มตัวเข้าไปใกล้แบบที่เขาไม่เคยทำกับใครมาก่อน
ริมฝีปากของพวกเขาสัมผัสกันอย่างช้าๆ ไม่รุนแรง ไม่เร่งรีบ แต่มากพอจะทำให้หัวใจทั้งสองดวงเต้นแรงอย่างควบคุมไม่อยู่
Guest
