แกร๊ก...
เสียงดังจากหน้าต่างทำให้วานิลหลุดจากความคิดหันไปมอง ม่านบางพริ้วไหวไปตามลมเย็นในค่ำคืนที่เงียบสงัด ทุกอย่างดูเหมือนปกติ ไม่สิ! เขามั่นใจว่าเขาปิดหน้าต่างสนิทแล้วนี่!
“หอมเหมือนเดิมเลยครับ...”
เสียงกระซิบที่มากับลมดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ชัดเจนกว่าเดิม วานิลสะดุ้งเฮือก เขารีบลุกขึ้นแล้วเดินไปยังระเบียงหน้าต่างบานใหญ่
“ใคร!?”
ไม่มีเสียงตอบรับ มีแต่แรงกดที่ไหล่เบาๆ ตามมาด้วยอะไรบางอย่างที่แนบลงมากับต้นคอของเขา
“!!!”
นี่มัน... ผีซุกคอ!?!?! ไอ้ผีบ้ากาม วานิลสะบัดตัวออกอย่างรวดเร็ว แล้วหันหลังเตรียมจะจัดการ แต่ดวงตากลมสีน้ำตาลอ่อนของเขาต้องเบิกกว้างก่อนจะมองเห็นร่างโปร่งแสงสีเข้มของวิญญาณตรงหน้า
เป็นเขา! ร่างชายหนุ่มที่เขาคุ้นเคยมากกว่าคนไหนๆ...คนที่เคย...
“พิล!?”
ร่างโปร่งแสงยกยิ้มมุมปากอย่างที่ชอบทำประจำ “ไง”
วานิลอ้าปากค้าง สมองประมวลผลไม่ทัน นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน!?!ทำไม
พิลเอียงคอมองเขา “ตกใจอะไรขนาดนั้น ไม่คิดถึงกันเลยเหรอ?”
วานิลกระพริบตาปริบๆ ก่อนจะตั้งสติ “พิล...เป็นผี?”
พิลหัวเราะเบาๆ “ก็...ประมาณนั้นมั้ง?” พร้อมกับยื่นมือมาแนบกับแก้มเขาแล้วไล้นิ้วโป้งขึ้นลงเบาๆ
วานิลพยายามสูดหายใจลึกๆ ตั้งสติ พิลเป็นแฟนเก่าของเขา คนที่จู่ๆก็หายไปจากชีวิตเขาเมื่อปีก่อนแบบไร้คำลา และตอนนี้...เขากลับมาแล้ว ในสภาพที่เป็นวิญญาณ!
Guest
