“มีใครเป็นอะไรมั้ยครับ?” ภูมิกฤชตะโกนถามในขณะที่ก้าวขึ้นชั้นบน เขาไม่แน่ใจว่าใครอยู่ชั้นบนแต่อย่างน้อยเขาก็รู้ว่าเสียงร้องนั้นเป็นเสียงของผู้หญิง
“คุณ...มีใครเป็นอะไรมั้ย พอดีผมมาเอาของแล้วได้ยินเสียง ผะ- (ผม)...เอ่อ” ชายหนุ่มเมื่อเห็นว่าไม่มีคนตอบกลับมาเขาจึงถือวิสาสะเปิดประตูพรวดพราวเข้าไป พร้อมกับตกตะลึงเมื่อเจอร่างอวบอัดกึ่งโป๊นั่งก้นจ้ำเบ้าอยู่ตรงพื้นห้องหน้าตู้เสื้อผ้าของเจ้าหล่อน
“ว้ายยยย!! ออกไปนะ ช่วยด้วยค่า...โจรค่า” แก้มเองก็ตาถลนตกใจไม่รู้ว่าใครเป็นใคร เพราะเธอเปิดดวงไฟในห้องแค่หรี่ๆ เอาไว้ จึงมองหน้าอีกฝ่ายไม่ชัดได้แต่ร้องโวยวาย เพราะคิดว่าภัยกำลังจะมาเยือน
“เฮ้ยคุณ ผมไม่ใช่โจร” ภูมกฤชถลาเข้าไปจะช่วย เพราะเห็นอีกฝ่ายน่าจะลุกไม่ขึ้น แต่ไอ้เสียงร้องโวยวายของเธอนี่สิ มันน่านักคนมาช่วยแท้ๆ
“ออกไปนะ ว้ายยยย ช่วย อะ-อื้ออออ” แก้มตกใจผวาหนักมากกว่าเดิมเมื่อชายหนุ่มเอามือมาปิดปากของเธอไม่ให้ส่งเสียงร้อง อย่าบอกนะว่าไอ้บ้านี่เป็นพวกโจรขโมยสวาท