รุ่งเช้า พิมพ์ลดาเปลือยเปล่าอยู่บนเตียงนอน ดีที่เป็นวันอาทิตย์ หญิงสาวเลยไม่ต้องตื่นแต่ไก่โห่ไปเปิดร้าน ผิงเบเกอรี่เปิดตั้งแต่จันทร์ถึงศุกร์ เป็นเวลาเดียวกับที่พนักงานออฟฟิศออกมาทำงาน ส่วนวันหยุดก็จะไม่เปิดขายเพราะคนชอบไปที่อื่นมากกว่า
เธอมองผิวขาวเนียนละเอียดที่เป็นรอยแดงจ้ำ ศิวกรชอบหน้าอกของพิมพ์ลดามาก ใช้ริมฝีปากและมือไล้วนเวียนไปมาอยู่นานเพื่อปลุกเร้าอารมณ์ภรรยา
แต่เซ็กส์ไม่ใช่หลักประกันว่าความสัมพันธ์ของผัวเมียจะดีขึ้น ที่จริงแล้วมันก็เป็นแค่การปลดปล่อยอย่างหนึ่งเท่านั้น
“วันนี้ผมจะออกไปบริษัท”
ศิวกรอาบน้ำอาบท่าเรียบร้อย เขามาพร้อมกลิ่นป่าสนหอมสดชื่น พิมพ์ลดาเม้มปากเมื่อเห็นชายหนุ่มใส่เสื้อผ้าอยู่ที่ปลายเตียง เขาสอดขายาวเข้าไปในขากางเกงสแล็กส์
“วันนี้วันหยุด คุณตรีจะไม่อยู่บ้านเหรอคะ” พิมพ์ลดาถามด้วยน้ำเสียงแหบระโหย เธอลืมไปแล้วว่ามาอยู่นี่ได้ยังไง แต่รู้ว่าตัวเองยังไม่ได้อาบน้ำ รวมทั้งร่วมรักกับชายหนุ่มอยู่บนโซฟาจริง ๆ
“ไม่ คุณจะไปไหนก็ได้ผมไม่ว่า”
เธอกำขอบผ้าห่มแน่นจนเป็นรอยยับ หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึกพลางพลิกตัวหันหน้าไปทางหน้าต่าง แสงแดดทอดทออยู่เต็มท้องฟ้า แต่พิมพ์ลดาไม่มีกะจิตกะใจจะออกไปชมนกชมไม้ในสวนดอกไม้สวยงาม
ไม่มีอาฟเตอร์เซ็กส์… หลังจากเขาเสร็จสมอารมณ์แล้วก็ผละออกไปอย่างง่ายดาย ศิวกรไม่นอนกอดภรรยาด้วยซ้ำ ทั้งที่รู้ทั้งรู้ว่าช่วงเวลาหลังจากมีความสัมพันธ์กัน จะเป็นช่วงที่ผู้หญิงอ่อนไหวที่สุด โดยเฉพาะผู้หญิงที่อยู่ในสถานะเมียในทะเบียนสมรส
ทว่า… ยังไม่ทันได้ผลักประตูเข้าไป เสียงเรียกเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นมาทำให้หญิงสาวตัวชา
“ผิง”
แผ่วเบา ทุ้มต่ำ เหมือนคนพูดก็ยังไม่แน่ใจว่านี่ใช่เธอแน่หรือเปล่า
พิมพ์ลดาหันไปอย่างเชื่องช้า ความคุ้นเคยแล่นเข้ามาในหัวใจ เป็นปฏิกิริยาของร่างกายที่เผลอไปสบตาเขาเอง
ศิวกรยืนอยู่ตรงนั้น เขาอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตทำงานและกางเกงสแล็กส์ ใบหน้าหล่อเหลาที่ไม่เปลี่ยนแปลงไปจากเมื่อหนึ่งปีที่แล้ว
จริงสิ ผ่านวันเกิดของชายหนุ่มมาได้สามสี่เดือน อีกฝ่ายย่อมแก่ขึ้น ในเมื่อเจ้าตัวเล็กของเธอก็อายุได้หกเดือนเศษ
หญิงสาวไม่คิดจะตอบ ไม่อยากฟูมฟาย ไม่จำเป็นต้องร้องไห้ด้วยซ้ำ
หย่ากัน แยกทางใครทางมัน หนึ่งปีกับอีกหลายเดือนที่ผ่านมา ชีวิตของพิมพ์ลดาลงตัวดีอยู่แล้วไม่ต้องหาใครมาแทนที่ศิวกร
คำว่า ‘พ่อ’ ไม่จำเป็นตั้งแต่แรก
มือบางผลักประตูร้านขายตุ๊กตาเข้าไปด้านใน เธอแค่อยากจะดูตุ๊กตาหน้าตาน่ารัก ๆ กลับไปให้ลูกสาวตัวน้อย เด็กผู้หญิงกับตุ๊กตาเป็นของคู่กัน สมัยเด็ก ๆ แม่ของพิมพ์ลดาไม่ค่อยมีเงินสักเท่าไรเลยไม่ค่อยซื้อของเล่นให้ลูก ลูกสาวคนเล็กต้องใช้ของต่อจากลูกสาวคนโต มันเลยเป็นสิ่งที่ค่อนข้างฝังใจ
ในร้านเต็มไปด้วยตุ๊กตาที่วางซ้อน ๆ กันอยู่เต็มพื้นที่ มีทางเดินเล็ก ๆ แคบพอให้คนสองคนเดินสวนกันอยู่ตรงกลาง ตุ๊กตาถูกลิขสิทธิ์และปลอดภัยต่อเด็กน้อยน่าซื้อ พิมพ์ลดามองไปที่พี่หมีตัวใหญ่ขนาดสามคนโอบที่น่าจะราคาหลักหมื่นบาท เป็นจุดเด่นสุดของร้าน
ลูกสาวของเธอยังตัวเล็กเกินกว่าจะเล่นพี่หมีแบบนั้น
เสียงกระดิ่งที่แขวนอยู่หน้าร้านสั่นกระทบกันกรุ๊งกริ๊ง พิมพ์ลดาหันกลับไปก็เห็นร่างสูงของศิวกรกำลังเดินเข้ามา
ในเมื่อไม่ต้องสนใจกันแล้ว หญิงสาวเลยทำเหมือนเขากลายเป็นอากาศธาตุ
“มาตั้งแต่เมื่อไร” นั่นคือคำถามที่ชายหนุ่มถามเธอ
พิมพ์ลดาแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน นึกย้อนกลับไปตอนที่ต้องร้องไห้จนไม่มีน้ำตา สะอึกสะอื้นจนไหล่สั่นเทิ้ม ได้แต่คิดว่าตัวเองผิดอะไรถึงถูกสามีนอกกายนอกใจ หญิงสาวเอาน้ำตาไปทิ้งไว้ที่ใบหย่าหมดแล้ว ตอนนี้ลูกน้อยเติบโตแข็งแรง เธอเลยไม่อยากเอาเรื่องอื่นมารกสมองอีก
“ผิง… ผมขอโทษนะ”
มี e-book บน Meb แล้วน้า
ค้นชื่อ หย่าเพราะคุณใจร้าย ได้เลยค่า
Guest
