“อื้อ! เจ็บ” เสียงหวานดังขึ้นพร้อมกับแสดงความรู้สึกทางสีหน้าออกมาให้คนบนเรือนร่างได้เห็น “อะ...อคิน”
“เจ็บแป๊บเดียวอีกเดี๋ยวเธอก็เสียวแล้ว” น้ำเสียงกระเส่าตอบกลับก่อนจะตักตวงความหวานจากริมฝีปากบางด้วยความโหยหา ...
“เมียขึ้นสถานะโสดผัวก็ขึ้นสถานะโสด แต่นอนด้วยกันทุกคืน นี่พวกมึงอยู่ในสถานะอะไรกันวะ”
“เพื่อน”
“เพื่อน! ช่างกล้าพูดกูจะรอดูว่าจะเป็นเพื่อนกันไปได้สักกี่น้ำ”
“ก็หลายน้ำอยู่นะ”
“ทำเป็นเล่นไปเถอะระวังความรู้สึกตัวเองเอาไว้ให้ดีแล้วกัน”
“พวกมึงก็รู้ว่ามันไม่มีวันเกิดขึ้นกับกู”
“กับผู้หญิงคนอื่นพวกกูเชื่อ แต่กับคนนี้กูไม่เชื่อครับ”
“...”
จุดเริ่มต้นอยู่ตรงไหนต่างฝ่ายต่างตอบไม่ได้และปล่อยให้เวลาล่วงเลยมาถึงสองปี ความสัมพันธ์ที่ไม่มีความรู้สึกเริ่มเปลี่ยนเป็นอย่างอื่น
“นายอย่าเอาแต่ตามหึงหวงได้ไหม”
“อย่าสำคัญตัว! ฉันจะหึงหวงเธอทำไม”
“แล้วที่ตามหาเรื่องคนอื่นอยู่นี่คืออะไร”
“มันไม่เกี่ยวกับเธอ”
“นายโกหกฉันไม่ได้หรอกนะอคิน”
“ฟังให้ดีนะ ฉันไม่ได้โกหกและฉันไม่มีความจำเป็นอะไรที่ต้องโกหกด้วยในเมื่อเราเป็นเพื่อนกัน”
“อืม เราเป็นเพื่อนกัน”
“...”
สถานะที่ถูกย้ำทำให้หัวใจที่บอบบางเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวขึ้นทุกวัน เธอไม่ควรลืมว่าความสัมพันธ์แบบนี้ไม่ควรเอาความรู้สึกลงไปเล่น แต่ว่าเธอดันเผลอไปแล้วเกือบหมดหัวใจ
“รักคนที่ไม่มีวันได้ครอบครองมันมีแต่เจ็บกับเจ็บนะ”
“ฉันไม่ได้อยากครอบครองใคร แต่ไม่รู้ทำไมถึงเป็นแบบนี้”
“หากวันใดไม่ถูกรักจงรักตัวเองอย่างสุดหัวใจ อกหักเหรอวะ” เธียร์ถามขึ้นเมื่ออ่านสเตตัสที่เพื่อนชายอย่างอคินโพสต์ “กูว่าไม่ใช่ละ”
“ไม่ใช่อะไร มันไม่เปิดตัวก็ไม่ได้หมายความว่ามันไม่มีใครสักหน่อย”
“จริง ๆ แล้วอาจจะมีแต่ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ก็ได้” อลันกับออกัสต์เสริมขึ้นมาบ้าง
“ไร้สาระ! พวกนายน่าจะรู้นะว่าคนหล่อเขาอกหักกันไม่เป็น”
“ไม่แน่หรอกหักอกคนอื่นไว้เยอะเวรกรรมอาจจะทำงานอยู่ก็ได้”
“เวรกรรมอะไรไม่รู้จัก สถานะฉันไม่เคยอยากได้อยู่แล้ว แค่อยากได้เฉย ๆ”
“จ้าพ่อรูปหล่อ พวกฉันจะรอดูว่าใครกันนะที่จะทำให้นายเรียกร้องสถานะจนตัวสั่น! มันต้องมีสักคนแหละวะ”
Guest
