เมื่อเฝิงหานมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายได้รับราชโองการ
ต้องเป็นพ่อสื่อทำให้แม่ทัพอวิ๋นเวินผู้เป็นหลานชายของฮ่องเต้กับองค์หญิงต่างแคว้นรักกัน
แต่ทำไปทำมาเขากลับได้กับแม่ทัพเสียเอง
บุรุษนัยน์ตาดอกท้อมองค้อนผู้พูดก่อนสะบัดหน้าแสร้งทำเป็นไม่สนใจ อวิ๋นเวินมองกิริยาของเขา มุมปากทั้งสองยกขึ้นโดยไม่รู้ตัว “ใบหน้าคล้ายสตรี นิสัยก็ดันตรงกับใบหน้า”
เฝิงหานรีบหันมาถลึงตาใส่ “นี่ท่านจะกล่าวหาว่าข้าเป็นสตรีอย่างนั้นหรือ ข้าไม่ใช่ ข้าเป็นชายทั้งแท่ง จะพิสูจน์ก็ยังได้”
“พิสูจน์วิธีใด” บุรุษหน้านิ่งยิ้มเจ้าเล่ห์จนเฝิงหานต้องใช้สมองที่ไหลลื่นคิดอีกครั้ง
“เอ่อ เสร็จงานนี้กระหม่อมจะไปหอคณิกา” บุรุษหน้าหวานพูดจบก็หันหลังใส่ผู้ถาม พิสูจน์ว่าตนเองเป็นบุรุษมีหลายวิธีไม่ได้ยากนัก แต่จากสายตาและรอยยิ้มของคนมากเล่ห์เพทุบาย เขายอมไม่พูดอะไรให้อีกฝ่ายหาช่องโหว่มาจัดการได้
“เปิ่นหวางก็คิดว่าท่านเสนาบดีจะถอดเสื้อผ้าให้ดู” อวิ๋นเวินเอ่ยพร้อมกับเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ท่าทางผ่อนคลาย
ฝากผลงานวายเรื่องแรกของไรท์ด้วยนะคะ เรื่องนี้ไม่มีดราม่า ไม่มี NC ค่ะ
ทยอยอัพนะคะ ไม่ได้ลงทุกวัน ช่วงนี้ไรท์ด้นสดตอนต่อตอนค่ะ
ถ้าถูกใจกดติดตาม เก็บลงคลังรอได้เลยค่ะ
Guest
