คำโปรย
‘ช่อ อัปสร’
ซมซานกลับมาหาคนรักเก่า ยกมือประนมขึ้นกลางหว่างอกขอร้องเขา เธอรู้ว่าสิ่งที่พูดและทำอยู่มันไร้ศักดิ์ศรี แต่คนอย่างเธอมันแทบไม่เหลืออะไรให้เสียแล้ว
“ออกไปจากบ้านผม”
‘สุทธิรักษ์’
ไม่มีความจำเป็นต้องถามไถ่อะไรทั้งนั้น ระหว่างเขากับเธอมันจบสิ้นลงตั้งแต่หกปีก่อนแล้ว
“พี่หมื่น...”
“เราเคยรู้จักกันด้วยเหรอ”
แววตาว่างเปล่าคู่นั้นทำเอาหัวใจดวงเล็กของอัปสรพลันเจ็บแปลบอย่างบอกไม่ถูก
“ช่อขออยู่ที่นี่สักพักได้ไหมคะ พี่จะให้ช่อทำอะไรก็ได้ แต่อย่าไล่ช่อกับลูกไปจากที่นี่ตอนนี้เลยนะคะ”
“ฮึ! หน้าไม่อาย”
คนที่ทำให้เขารักหมดหัวใจ แต่สุดท้ายกลับทิ้งไปอย่างไม่ไยดี ปล่อยเขาจมปลักกับรักที่มันไม่จริง จนเขาเหมือนคนตายทั้งเป็นมาไม่รู้กี่ปี แต่จู่ๆ ดันกลับมาหา ยกมือกราบกรานขอที่อยู่อาศัย ทั้งยังหอบลูกของผัวเศรษฐีมาให้เขาดูต่างหน้า ผู้หญิงคนนี้ช่างไร้ยางอายยิ่งนัก...
---------------------------
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537
ห้ามคัดลอก ทำซ้ำ ห้ามนำไปเผยแพร่
โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์
*คำเตือน
เนื้อหาในนิยายเรื่องนี้
ไม่เหมาะกับนักอ่านที่อายุน้อยกว่า 18 ปี
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
Guest
