พิศาลเทวา

“เราน่ะอยากไปทานนานมากแล้วแต่ยังไม่มีโอกาสไปเลยครับ”  

พลิศเบิกตาขึ้นเล็กน้อยเมื่อได้ยินสรรพนามแปลกใหม่ และดูเหมือนเทวาจะเอะใจในคำพูดของตัวเองขึ้นมาทันทีที่เห็นสีหน้าแปลกไปของคนตัวโต 

“คุณถือไหมที่ผมแทนตัวเองอย่างนั้น พอดีเวลาอยู่กับใครแล้วรู้สึกสบายใจผมมักจะแทนตัวเองว่าเรา” อาจารย์หนุ่มประหม่าเล็กน้อยในตอนที่พูดอธิบาย 

“ไม่ถือครับ ไม่ถือเลย” คุณชายพลิศปฏิเสธพัลวัน “ถ้าอย่างนั้นก็ถือว่าตอนนี้เราสนิทกันแล้วใช่ไหมครับ” 

พลิศลุ้นจนตัวโก่ง กายทิพย์เขาตะโกนก้องราวกับไปออกรบว่า สนิทแล้ว! สนิทแล้ว! 

“ถ้าคุณพลิศไม่ถือ ผมก็จะขอเป็นเพื่อนกับคุณได้ใช่ไหมครับ” เทวาหนุ่มสบตาบุรุษมากศักดิ์อย่างออดอ้อนโดยไม่รู้ตัว  

ฝ่ายบุรุษคนนั้นใจเต้นเป็นลิงโลด อยากจะตอบออกไปว่าขอเป็นคนรักแทนได้ไหม แต่ก็กลัวว่าอีกฝ่ายจะหนีห่าง ทำได้เพียงตอบออกไปว่า “ได้อย่างแน่นอนครับ” 

“สนิทกันแล้วผมแทนตัวเองว่าพี่แล้วเรียกคุณทิวว่าน้องทิวได้ใช่ไหมครับ”  

เทวาย่นคิ้วทบทวนความสัมพันธ์ครั้งนี้ เราเป็นเพื่อนกันมิใช่หรือ เอ.. แต่คุณพลิศนั้นอายุเยอะกว่าเราคงไม่สะดวกเรียกแค่ชื่อ คงเป็นเช่นนั้น  

“ได้ครับ อย่างนั้นผมก็ขออนุญาตแทนตัวว่าเรา แล้วเรียกคุณว่าพี่พลิศนะครับ” คนตัวเล็กยิ้มสดใสอวดฟันเรียงสวยเนื่องด้วยจัดฟันมาตั้งแต่เด็ก  

*ขอสงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 (ฉบับเพิ่มเติม 2558)  

ไม่อนุญาตให้สแกน คัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลงส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือ ไม่ว่ากรณีใด ๆ ทั้งสิ้น  

โดยไม่ได้รับอนุญาตจากผู้เขียนเป็นลายลักษณ์อักษร* 

ติดต่อคนเขียนได้ที่... 

E-mail : kwanpraewrite@gmail.com 

แฟนเพจ : Kwanprae