เราไม่รักกันตอนไหน

นิยายเรื่อง เราไม่รักกันตอนไหน 

ตัวอย่างในตอน : 

“โธ่เด็กน้อย แล้วพ่อจ๋าของหนูล่ะ พ่อจ๋าคงดูแลแม่จ๋าของหนูใช่ไหม” แทบอยากโอบกอดเด็กคนนี้ให้แน่น ๆ แต่ทำได้แค่ลูบเรือนผมสีน้ำตาลของแกเบา ๆ เท่านั้น 

ในใจได้แต่หวังว่าพ่อจ๋าของแกเป็นผู้เป็นคน ไม่ทอดทิ้งลูกเมียก็พอ ทว่าสีหน้าของคนตัวเล็กเศร้าสร้อยขึ้นมากะทันหัน หัวใจของคนแก่ ๆ พลันหล่นวูบไปอยู่ใต้มหาสมุทร 

“พ่อจ๋าของหนูไม่มีค่ะ มีแต่ลุงจ๋า น้าจ๋า อาจ๋าแล้วก็พี่ ๆ จ๋าค่ะ”  

มีทุกคนเลยยกเว้นพ่อจ๋า ณคุณอยากสละตำแหน่งผู้อำนวยการมาเป็นพ่อจ๋าของเด็กคนนี้เสียเหลือเกิน เด็กที่เกิดมาไม่มีพ่อนับว่าโชคร้ายเกินพอแล้ว แต่นี่แม่ยังพิกลพิการอีก ช่างอาภัพจริง ๆ 

“พ่อจ๋าไม่มี หมายถึงพ่อจ๋าเสียชีวิตแล้วเหรอครับ”  

เด็กน้อยลงไปนั่งตามเดิม หยิบดินสอสีไม้มาระบายสีต่อไม่สะทกสะท้านพลางนึกเรื่องพ่อจ๋าไปด้วย “แม่จ๋าบอกว่า พ่อจ๋าต้องการเงินมาก ๆ ตอนนี้พ่อจ๋าไปทำงานยังไม่กลับเลยค่ะ” 

ณคุณคิดคำด่าทอใส่ผู้ชายใจร้ายคนนั้นอย่างเหลืออด ต้องเป็นสามีแบบไหนที่ปล่อยให้ภรรยาพิการอยู่กับลูกสองคน อารมณ์กริ้วโกรธที่มีคุกรุ่นภายในอกไม่นาน รอยยิ้มของเด็กน้อยช่วยให้หายขึ้นเสียอย่างนั้น 

“เดี๋ยวพ่อจ๋าของหนูก็กลับมาค่ะ” น้องแบมเงยหน้ายิ้มหวาน เพิ่งสังเกตว่าแกมีลักยิ้มสองข้าง “หนูมีแม่จ๋าคนเดียวก็พอแล้วค่ะ” 

ณคุณก็มีลักยิ้มสองข้างอยู่เหมือนกัน 

“เก่งมากครับ ไม่ว่าจะมีพ่อจ๋าหรือไม่มีก็ตาม ยังไงหนูก็มีแม่จ๋าที่รักหนูนะครับ แล้วก็มีผอ.คนนี้ด้วย ถ้ามีอะไรให้ช่วย บอกคุณครูหรือบอกผอ.ได้เลยนะครับ”  

****** 

มาฝากผอ. ณะ เบล และน้องแบมค่ะ  

หวังว่าทุกคนจะชอบ  

ฝากกดติดตาม เก็บเข้าชั้น คอมเมนต์ และกดไลก์ด้วยนะคะ 

เรามาอ่านนิยายส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่กันเถอะ