เรื่องย่อ...
ไป๋เฉินเซียงบุตรสาวคนรองที่เกิดจากอนุของขุนนางขั้นหกที่หมายจะส่งนางไปเป็นอนุแม่ทัพใหญ่ตระกูลหลานเพื่อใช้เป็นสะพานเลื่อนขั้นตำแหน่ง
เมื่อแต่งเข้าไปแล้วไป๋เฉินเซียงก็ถูกชิงชังจากฮูหยินเอกของเขา กระทั่งถูกทารุณข่มเหง และโดนจับถ่วงน้ำจนสิ้นชีวิตอย่างน่าอนาถ
สวรรค์ให้โอกาสไป๋เฉินเซียงในชาติที่สอง นางกลับมาพร้อมจิตวิญญาณในชาติที่แล้วก่อนถึงงานแต่งหนึ่งเดือน ไป๋เฉินเซียงจึงคิดอุบายหนีออกจากจวนตัวเอง กระทั่งได้ศึกษาการแพทย์จนเชี่ยวชาญ
นางจึงหวนกลับมาอีกครั้งพร้อมสวมรอยเป็นเจ้าสาวของแม่ทัพตาบอดเพื่อคิดใช้เขาเป็นเครื่องมือชำระปมแค้นที่ติดค้างในใจ...
EX...
ไป๋เฉินเซียงยกมืออุดปากหลานอี้ซินอย่างนึกลืมตัว นัยน์ตาคมเข้มเบิกค้างตะลึงลาน
“ตาบอดแล้วอย่างไรเจ้าคะ เคยได้ยินหรือไม่ ยามค่ำคืนเทียนนั้นให้แสงสว่างหาใช่ดวงตะวัน กระทั่งเร้นกายในที่มืดยามเช้ายังต้องอาศัยแสงเทียน ข้านี่ล่ะ คือเทียนเล่มนั้นของท่านพี่ ต่อให้ท่านมองไม่เห็น ข้าก็จะช่วยส่องสว่างเพื่อชี้เส้นทางให้ท่านเอง ท่านไม่ต้องเป็นกังวลว่าข้าจะลำบาก ข้าไม่คิดว่านี่ลำบากเลยสักเสี้ยว”
ที่ไป๋เฉินเซียงเอ่ยทั้งหมดล้วนออกมาจากก้นบึ้งของจิตใจ นับวันยิ่งได้ใช้ชีวิตร่วมกันกับเขา ไป๋เฉินเซียงก็ยิ่งได้รู้ว่าหลานอี้ซินนั้นเป็นบุรุษที่ดีมากผู้หนึ่ง กระทั่งตาบอดเขายังไม่เคยสร้างความลำบากใดให้นางเลยสักหน
หลานอี้ซินใจเต้นครึกโครมประหนึ่งไม้แข็งกระทบหนังกลอง ริมฝีปากได้รูปเผลอยกยิ้มจาง ๆ ภายใต้มือเรียวที่บดบังเอาไว้
คำเตือน
เนื้อหาในนิยายเป็นเพียงจินตนาการของไรต์เท่านั้น ไม่มีการอ้างอิงถึงบุคคลหรือสถานที่จริงแต่อย่างใด เนื้อเรื่องเน้นความสัมพันธ์ของตัวละคร ไม่มีนอกกายนอกใจแน่นอน หากเนื้อหาไม่ถูกใจอย่างไรต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ สามารถคอมเมนต์อินในบทบาทของตัวละครได้เต็มที่ค่ะ รบกวนไม่คอมเมนต์ในเชิงที่บั่นทอนจิตใจผู้เขียนเลยนะคะ ทุกการแนะนำไรต์ล้วนใส่ใจและยินดีนำมาปรับปรุงแก้ไขค่ะ อย่างไรแล้วโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ ขอบคุณทุกการสนับสนุนค่ะ
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ. 2558 ห้ามคัดลอกเนื้อหา ภาพประกอบ หรือเผยแพร่ดัดแปลงเนื้อหาโดยไม่ได้รับอนุญาตจากทางนักเขียน หากพบการกระทำที่ละเมิดดังกล่าว ขออนุญาตดำเนินคดีตามกระบวนการทางกฏหมายต่อไป
Guest
