เพราะเมามากไปหน่อย ตื่นเช้ามาก็เลยจำอะไรไม่ค่อยได้ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผู้ชายที่นอนอยู่ข้างๆ เป็นใคร เจอกันที่ไหน ที่นี่ห้องใคร แต่ไม่เป็นไร เฮียเจตต์คะนึงคนดีที่หนึ่งของฉันเคยสอนเอาไว้ว่า ‘ทุกปัญหาแก้ได้ด้วยเงิน’
“รับไว้เถอะค่ะ เมื่อคืนฉันเมามากไปหน่อย จำไม่ได้ว่าตกลงราคากับคุณไว้เท่าไร เอาเป็นว่าฉันจ่ายให้คุณสามพันห้ารวมค่ารองเท้าด้วยก็แล้วกัน”
ฉันตัดสินใจจ่ายเพื่อให้เรื่องจบ เพราะยังไงฉันก็ไม่ได้คิดจะสานสัมพันธ์กับเขาต่ออยู่แล้ว และที่สำคัญเลยก็คือ ฉันมีแฟนแล้ว แต่ใครจะคิดว่าล่ะว่า ผู้ชายที่ฉันใช้เงินฟาดหัวเขา จะฟาดฉันกลับด้วยความรัก
“คุณกำลังจีบฉันเหรอคะ”
นัยน์ตาของเขามีประกายบางอย่างที่ทำให้ฉันตัดสินใจถามออกไป ซึ่งพอฉันถามจบ ก็ได้เห็นรอยยิ้มเล็กๆ ปรากฏขึ้นที่มุมปาก เหมือนว่าเขาจะรอให้ฉันถามแบบนั้นอยู่พอดี
“เปล่า”
คำตอบของเขาทำให้ฉันรู้สึกเสียหน้าอยู่เหมือนกัน แต่มันก็ทำให้เขาดูเป็นคนชัดเจนดี
“ตอนนี้ผมต่อคิวอยู่ คิดว่าใกล้จะถึงคิวเร็วๆ นี้”
และคำอธิบายต่อมาก็เป็นสิ่งที่ฉันคาดคิดไม่ถึง
"ผมไม่รีบ ต่อคิวมาแล้วนั่นหมายความว่าผมรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าผมต้องรอ"
ฉันไม่ควรปล่อยให้ตัวเองหวั่นไหวเพราะคำพูดเพียงไม่กี่คำของเขา ยิ่งในเวลาที่ยังมีแต่ความรู้สึกสับสน ฉันยิ่งต้องถอยออกมาเพื่อมองทุกอย่างให้ชัดเจน
“ฉันว่าคุณอย่ารอดีกว่าค่ะ ฉันยังไม่พร้อมจะเปิดโอกาสให้ใครในตอนนี้”
“ผมหาโอกาสของผมเองได้”
รายตอนอัปให้อ่านฟรีจนจบแล้วติดเหรียญทีหลังนะคะ
***ตอนพิเศษจะมีเฉพาะในเล่มและ E-Book ค่ะ***
Guest
