เมื่อ ‘พาขวัญ’ ต้องมารับบทเป็นที่ปรึกษาหัวใจให้กับ ‘ศรุตม์’
เธอจึงได้เห็นความรักในรูปแบบที่ต่างฝ่ายต่างทุ่ม แต่เป็นฝ่ายหนึ่งทุ่มเท อีกฝ่ายหนึ่งทุ่มทิ้ง
“ครับ แต่ก็อย่างที่บอกว่าทำทุกอย่างมาเจ็ดปี มือก็ยังไม่ได้จับ”
นานวันเข้าเธอจึงเริ่มรู้สึกว่าอยากมีโอกาสได้สัมผัสความรักบ้าง โดยไม่สนว่ามันจะอยู่ในรูปแบบไหน จึงตัดสินใจเก็บเศษชิ้นส่วนของความรู้สึกที่เคยถูกทุ่มทิ้งจนแหลกละเอียดขึ้นมาถือเอาไว้ แม้จะรู้ดีว่ามันจะบาดมือ และไม่มีวันที่เธอได้เป็นเจ้าของความรู้สึกนั้นอย่างแท้จริง
“ถ้าสมมติว่าครั้งนี้พี่แป้งเขาปฏิเสธพี่อีก พี่จะเปลี่ยนใจมาจีบขวัญไหมคะ”
หลังจากที่เธอเก็บมันมาดูแลรักษาอย่างดีได้ไม่นาน สิ่งที่เธอคิดเอาไว้ก็เกิดขึ้น เมื่อวันดีคืนดีคนที่เป็นคนทุ่มมันทิ้งก็เดินย้อนกลับมา เพราะเพิ่งรู้ตัวว่าควรจะรักษามันเอาไว้
“มันช้าไปไหมถ้าฉันอยากจะบอกนายว่า...ฉันชอบนาย”
“ฉัน...”
“คบกันนะตาร์”
ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขาที่เกิดขึ้นไปแล้วจึงจำเป็นจะต้องถูกซ่อนเอาไว้ภายใต้รอยร้าวระหว่างเขากับใครอีกคน แต่จะซ่อนอย่างไรให้มิด เมื่อยิ่งซ่อน ยิ่งรู้สึก...
Guest
