สวัสดีค่ะ นิยายเรื่องที่ 15 แล้ว
เรื่องนี้ไรต์ใช้นามปากกา เจ้าก้อนตำลึงทอง นะคะ
นางร้ายตัวกลม ๆ ของมารดา
โปรย
ได้ย้อนกลับมาเลี้ยงดูบุตรสาวทั้งได้รู้ว่าชีวิตของพวกนางแม่ลูกเป็นเพียงนางร้ายในนิยายที่ถูกแต่งขึ้นจึงคิดฝืนชะตานี้ให้ได้ ส่วนสามีแสนเย็นชาไร้ใจผู้นั้นก็ช่างเถิด นางจะสนใจเพียงเจ้าก้อนกลมตัวน้อย ๆ นี่ก็พอแล้ว
เมื่อจูจูน้อยถามหาท่านพ่อจากท่านแม่
"ท่านแม่เหตุใดท่านพ่อไม่มาหาจูจูบ้างเยยเจ้าคะ"
"ท่านพ่อของเจ้าเพียงทำงานเยอะมีเรื่องให้ต้องรับผิดชอบมากจึงไม่ได้มาหา”
“ตำงานเยอะ”
“ใช่แล้ว ทำงานเยอะอีกอย่างท่านพ่อของจูจูก็กลัวว่าถ้ามาหาแล้วจะทำให้เจ้าตกใจ”
“จูจูจะตกใจถ้าเจอท่านพ่อเหยอ ตำไมกันเจ้าคะ” จูจูน้อยงงมาก
“เพราะท่านพ่ออัปลักษณ์ ถ้าจูจูเห็นแล้วอาจตกใจ”
“ท่านพ่ออัปยักษณ์”
“ใช่แล้ว” ก็ที่นางไปหาเขาเมื่อเช้าเห็นไรหนวดเคราขึ้นรุงรังเชียว ก็นับว่าอัปลักษณ์ได้อยู่
“ท่านแม่...”
“ว่าอย่างไร”
“อัปยักษณ์...คืออะไยเจ้าคะ?”
“…”
เมื่อจูจูน้อยบอกสิ่งที่อยากเป็นกับท่านพ่อท่านแม่
“ท่านพ่อ ท่านแม่ จูจูอยากเป็นซาหวะเจ้าค่ะ”
“…!!!!”
“เป็นซาหวะ หยักเป็นซาหวะเจ้าค่า” เด็กน้อยวัยสามหนาวยังคงพูดย้ำสิ่งที่ต้องการต่อ
“จูจูเหตุใดเจ้าจึงคิดเช่นนั้น บอกแม่ได้หรือไม่”
“เพราะแม่นมหวังเคยบอกจูจูว่าเป็นซาหวะแล้วสบาย ไม่ต้องตำอันใด นั่ง ๆ นอน ๆ ไว้วัน ๆ ให้คนอื่นทำงานไป จูจูไม่ต้องทำอันใดเยยอยู่ไปวัน ๆ ก็พอเจ้าค่ะ”
“…!!!!”
.
.
.
ฝากเจ้าเด็กน้อยตัวกลม ๆ ด้วยนะคะ มาเลี้ยงเด็กกั้นนน
พิมพ์โฆษณาครั้งนี้ได้รับอนุญาตจากเข้าของลิขสิทธิ์ตามกฎหมายแล้ว
©สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์พุทธศักราช 2537 (ฉบับเพิ่มเติมพุทธศักราช 2558)
ไม่อนุญาตให้ผู้ใดทำซ้ำ ถ่ายสำเนา แสกนเนื้อหา ดัดแปลง ปลอมแปลงหรือคัดลอกภาพและเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งไปเผยแพร่ด้วยรูปแบบหรือวิธีการอื่นหรือนำส่วนใดส่วนหนึ่งไปใช้ในเชิงพาณิชย์เพื่อสร้างฐานข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์หรือทางอื่นทางใดก็ตามไม่ว่ากรณีใดๆ ทั้งสิ้น เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงานลิขสิทธิ์แล้วเท่านั้น
Guest
