กรุ่นไอดินกลิ่นผลไม้ปราณวิญญาณห๊อมหอม清新芳香 (จบแล้ว)

​ 

สวัสดีค่ะนิยายเรื่องที่ 10 นะคะ 

เป็นนิยายในเครือเจ้าก้อนพระจันทร์บุ๊คส์ของไรต์ เรื่องนี้ใช้นามปากกาเป็น 'เจ้าก้อนตำลึงทอง' 

แจ้งค่ะ นิยายมีการติดเหรียญนะคะ 

กรุ่นไอดินกลิ่นผลไม้ปราณวิญญาณห๊อมหอม 清新芳香 

โปรย 

เกิดมาปลูกผักผลไม้อันใดก็อร่อยไปหมดทู๊กกกอย่าง ฟืดดด! กลิ่นไอดินนี้ช่างสดชื่น ฟืดดด! กลิ่นผลไม้ปราณวิญญาณที่ปลูกก็ช่างห๊อมหอม ฮ่าๆ ไปหาเงินเยอะๆ กันเถอะท่านปู่จะได้ออกไปเที่ยวทั่วหล้าและตามหาคนตระกูลไป๋ของเรากัน.... 

นางคือจิ่วจิวน้อยเป็นหลานคนที่14 ของตระกูล... 

“เจ้าสิบสี่มาหาปู่สิ” 

“เจ้าค่าท่านปู่วว ฉิบฉี่มาล้าวววว ฮิ ฮิ” 

“เอ้านี่ รับไปสิเจ้าสิบสี่ ปู่ให้สิ่งนี้เอาไว้ปลูกของที่อยากกินนะ” 

“หื้มม ของที่อยากจินหรือเจ้าคะ ขอบคุณท่านปู่เจ้าค่า คึ คึ คึ” 

จากนั้นไม่ว่าเจ้าสิบสี่ตัวน้อยจะเดินทางไปในพื้นที่แห่งหนตำบลใด ผู้คนก็มักจะได้รับการแจกจ่ายผลไม้ปราณวิญญาณที่ทั้งหอมทั้งหวานรสชาติอร่อยที่แสนล้ำค่าอยู่เสมอ 

----------------------------------------- 

บทสนทนากับท่านอาคนหนึ่งที่จิ่วจิวเห็นว่าเป็นคนแปลกๆ 

“ข้ายังเดินเตาะแตะอยู่เลย หนังก็เหนียวเสือยังแทะไม่เข้า จินไม่อร่อยหร๊อกกก ท่านอา คนแบบ...คนแบบฉิบฉี่ไม่ดีหรอกเจ้าค่าา” 

“หึ หึ หึ เจ้าเป็นเช่นนั้นยิ่งดีมากนัก เดินเตาะแตะสิดีเจ้าจะได้วิ่งหนีข้าไม่พ้น...หนังเหนียวก็ยิ่งดี ดีมากด้วย เพราะข้าจะได้เก็บเจ้าไว้กินได้นานๆ” 

“ฮึก นะ น่ากลัว” สองมือเล็กป้อมยกขึ้นกอดพุงกลมนุ่มนิ่มของตนเองไว้อย่างแน่นหนา พร้อมเหลือบตามองหน้าอีกฝ่ายอย่างหวาดระแวงถึงขั้นสุด 

“หึ หึ หึ” เจ้าเด็กตัวกลมนี่ตลกจริงๆ แค่นี้ก็เชื่อด้วย แบบนี้ค่อยทำให้ข้าหายเบื่อได้หน่อย เอานางไปเลี้ยงไว้ที่ตำหนักดินแดนข้างบนก่อนดีหรือไม่นะ....​ 

​ คึ คึ คึ ^_^ ฝากเอ็นดูเจ้าเด็กหนังเหนียวเสือแทะไม่เข้าอย่างน้องฉิบฉี่ เอ้ยย! สิบสี่กันด้วยนะเจ้าคะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า 

©สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์พุทธศักราช 2537 (ฉบับเพิ่มเติมพุทธศักราช 2558) 

ไม่อนุญาตให้แสกนหนังสือ ดัดแปลง ปลอมแปลงหรือคัดลอก ภาพและเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งเพื่อสร้างฐานข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์หรือทางอื่นทางใดก็ตามไม่ว่ากรณีใดๆ ทั้งสิ้น เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์แล้วเท่านั้น