ร้างรักจากคุณ

"ถ้าเอ๋ยจบ เราแต่งงานกันไหมคะ"

"เอ๋ย...ว่าไงนะ" เขาทำอะไรให้ไอรดาเข้าใจว่าความสัมพันธ์จะต้องลงเอยด้วยการแต่งงานตั้งแต่ตอนไหนกัน ก็อย่างที่รู้ ๆว่าต่างคนต่างได้ประโยชน์ เขาได้ความสุขทางกายส่วนไอรดาก็ได้การซัพพอร์ตเรื่องเงินทองจากเขา

ไม่มีอะไรที่พิเศษไปมากกว่านี้...สักนิด

"เอ๋ยอยากแต่งงานกับพี่หมอค่ะ" เธอรักปองกูล รักมาก รักจนไม่อยากเป็นแค่ของเล่นบนเตียงของเขา เธออยากเป็นมากกว่านั้น อยากเป็นเมีย อยากเป็นแม่ของลูก

"พี่นึกว่าเราเข้าใจตรงกันแล้วซะอีก" ปองกูลพูดด้วยสีหน้าและแววตานิ่ง ๆ สำหรับเขาแล้ว ไอรดาเพอร์เฟคที่สุดในบรรดาเด็กที่เคยเลี้ยงดู เจ้าหล่อนไม่งี่เง่า ไม่เอาแต่ใจ ไม่เร้าหรือและไม่สร้างเรื่องให้ปวดหัว

และที่สำคัญ...

ไอรดาเติมเต็มเรื่องเซ็กซ์ให้เขาได้อย่างดีเยี่ยม แต่ก็สมกับราคาที่เขาต้องจ่าย

"พี่ไม่เคยบอกนะว่าจะแต่งงานกับเอ๋ย"

"พี่หมอ..."

"เอ๋ยต้องเข้าใจก่อนว่าเราคบกันในฐานะอะไร เอ๋ยมอบความสุขให้พี่ พี่ก็เลี้ยงดูเอ๋ยให้อยู่อย่างสุขสบาย มันก็มีแค่นี้ ไม่มีอะไรพิเศษ" ฟังดูเหมือนเห็นแก่ตัว แต่ก่อนที่จะเริ่มสานสัมพันธ์ เขามั่นใจว่าไอรดาเข้าใจทุกอย่างชัดเจนแล้ว "ถ้าพี่ทำอะไรให้เอ๋ยเข้าใจผิดไป พี่ขอโทษ แต่เรื่องแต่งงาน ไม่เกิดขึ้นแน่"

"พี่หมอ...ไม่รักเอ๋ยบ้างเหรอคะ"

"รักเหรอ ?" ปองกูลหยุดคิดไปครู่หนึ่ง รักไอรดาอย่างนั้นเหรอ ไม่เลย ไม่เคยคิดว่าจะรัก แต่ถ้าถามว่าหวงบ้างไหม ? แน่นอนว่าเขาหวง "พี่ว่าพี่ไม่มีความรู้สึกแบบนั้นกับเอ๋ยนะ"

ไอรดาฝืนยิ้ม เธอคิดมาตลอดว่าปองกูลจะแบ่งความรักมาให้บ้าง เพราะเกือบสี่ปีที่อยู่กับเขา เราตัวติดกันแทบตลอด จะได้ห่างก็แค่ตอนอีกฝ่ายไปทำงานและเธอไปเรียน

ที่ผ่านมา...เป็นเธอ ที่คิดไปเองฝ่ายเดียว

รักเขาข้างเดียวและต้องเจ็บคนเดียวเมื่อรู้ว่าแท้จริงแล้วในสายตาของปองกูล เธอมีค่าแค่เพียงเด็กเลี้ยงที่เขาเลี้ยงไว้เพื่อสนองความต้องการก็เท่านั้นเอง