พี่ชายข้าดีเกินใคร

หวังอวิ้นฉี ขึ้นเขาตามปกติทุกวัน แต่วันนี้เขาเดินเข้าไปในป่าด้านในที่ลึกกว่าเดิม เพราะป่ารอบนอกหาสัตว์ป่าได้ยากแล้ว  

ตลอดทางที่เดินเข้าไปไร้ซึ่งสัตว์ป่าที่มักจะพบเห็นได้เช่นทุกครั้ง แม้แต่ไก่ป่าเขาก็ยังหาไม่พบ  

เพียงไม่นานก็พบกวางป่าตัวใหญ่มันหยุดมองหวังอวิ้นฉี เขาก็หยุดมองมันเช่นกัน ก่อนที่เขาจะยกธนูในมือขึ้นเพื่อเล็งไปที่กวางหนุ่มตรงหน้า 

แต่แล้วมันก็วิ่งเข้าไปด้านใน ก่อนที่จะเหลียวกับมามองที่หวังอวิ้นฉีอีกครั้ง หวังอวิ้นฉีที่ยิงออกไปครั้งแรกแล้วพลาดเป้า เขาลดธูในมือลงเพื่อมองกวางหนุ่มอีกครั้ง 

หวังอวิ้นฉีจ้องมองกวางหนุ่มอย่างแปลกใจ หากเป็นสัตว์ป่าตัวอื่นคงจะวิ่งหนีหายไปแล้ว แต่กวางหนุ่มตัวนี้หยุดมองเหมือนจะให้เขาเดินตามมันเข้าไป 

หวังอวิ้นฉีตัดสิ้นใจเดินตามกวางหนุ่มตัวนั้นไป เพียงไม่นานเขาก็พบร่างของเด็กหนุ่มที่เนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือดนอนคว่ำหน้าอยู่ หวังอวิ้นฉีรีบเดินเข้าไปที่เด็กหนุ่มเพื่อดูว่าเขายังมีลดหายใจอยู่หรือไม่ 

"เจ้า เจ้า" หวังอวิ้นฉีเขย่าตัวเด็กหนุ่มที่ไม่ได้สติ 

"พี่ชายหรือขอรับ" เด็กหนุ่มลืมตาขึ้นมามองสบตากับหวังอวิ้นฉีก่อนที่จะหมดสติไปอีกครั้ง