เขาหายไปโดยไม่ได้บอกลาเธอสักคำ ทำให้เด็กสาววัยสิบแปดเกือบกลายเป็นโรคซึมเศร้า เพราะคนที่เธอรักสุดหัวใจได้ไปหมั้นหมายและแต่งงานไปกับหญิงอื่นเสียแล้ว เธอจำต้องหนีความเจ็บปวดไปอยู่ให้ไกลจากเขาคนนั้น เพื่อรักษาแผลใจให้หายดีแต่มันก็ยังทิ้งรอยแผลที่ใจฝังลึกจนเธอไม่อาจเริ่มต้นใหม่กับใคร
พิมุข สุนทรเวช (พีท) อายุ 25 ปี พ่อหม้ายลูกติด หล่อเข้มและเคร่งขรึม สาวน้อยสาวใหญ่ต่างพากันเข้ามารุมทอดสะพานหมายจะได้ตำแหน่งคุณนายแห่งไร่พิมุข
ทิพทู ก้องเกียรติ (ทิพ) อายุ 22 ปี เจ้าของทิพทูรีสอร์ทแสนน่าอยู่ เธอเป็นสาวสวย น่ารัก ปากร้ายนิดๆ ตัวจี๊ดของบ้าน
“ทิพ เรามีเรื่องต้องพูดกัน”พิมุขจ้องมองใบหน้าสวยของหญิงสาวด้วยสายตาอ้อนวอน
“แต่ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับคุณ ฉันขอตัว”ความรู้สึกเมื่ออดีตมันทำให้หญิงสาวเจ็บปวดทุกครั้งที่นึกถึง
“แต่พี่มี” พิมุขคว้าร่างอันบอบบางของเธอเข้ามาสวมกอดแน่นอย่างกับว่ากลัวเธอจะหายไปต่อหน้าต่อตาเขาอย่างนั้น
“นี่คุณ ปล่อยฉันนะ ฉัน อือ...”