เธอเป็นผู้หญิงหน้าตาบ้านๆสวมแว่นหนาเตอะแต่งตัวเชยๆ ซึ่งใครก็มองว่าเธอนนั้นขี้เหร่ แต่ภายใต้แว่นหนาๆของเธอนั้นกลับซ่อนความสวยงามเอาไว้โดยที่ใครๆก็คาดไม่ถึง มีเพียงเขาคนนั้นที่รู้ว่ามันงดงามเพียงใด
ภวิศ ราเอล (วิศ) อายู 35 ปี ลูกครึ่งไทย-สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ ผู้ชายแสนเย็นชาเจ้าของกิจการบ่อน้ำมันที่ใหญ่เป็นอันดับต้นๆ และเขาได้สมญานามว่าเย็นชาที่สุด แต่ถึงอย่างนั้นก็มีแต่สาวๆที่คอยวิ่งเข้าหาเขายกเว้นเธอ
กันยานา สุภาพพิชญ์ (กัน) อายุ 22 ปี เธอเป็นนักศึกษาจบใหม่ที่ไม่ค่อยมั่นใจในตัวเอง เธอเป็นคนอ่อนหวานแต่ไม่เคยอ่อนแอทันคน เธอได้เริ่มทำงานเป็นผู้ช่วยเลขาสาวคนเดียวของเขาทั้งที่มีสาวๆมากมายมาให้เขาเลือกแต่เขากลับเลือกเธอ
“อุ้ย แว่นของฉัน”กันยานาเดินชนที่ขอบโซฟาเข้าอย่างแรงจนเธอล้มทำให้แว่นอันหนาๆของเธอนั้นร่วงหล่นพื้น
“ซุ่มซ่ามจริงๆ”ภวิศบ่นพร้อมกับหยิบแว่นให้กับเธอ เธอคือคนที่เขาเลือกมาทำงานเพราะคิดว่าเธอนั้นขี้เหร่ที่สุดแล้วแถมเฉิ่ม ๆเชยๆด้วย
“ขอโทษค่ะท่านประธาน”กันยานาขอโทษขอโพยเจ้านายของเธอเป็นการยกใหญ่ เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นพร้อมกับจ้องหน้าของท่านประธานหนุ่มที่เธอเห็นเพียงลางๆเท่านั้น คำเดียวที่หลุดออกจากปากของเขาคือ
“สวย”