“ผมมีกฎง่ายๆ แค่สามข้อ สำหรับการอยู่ร่วมกันของเรามาเสนอนะ”
เขตตะวันสะกิดแขนคนที่กำลังใช้ความคิดจนหน้ายุ่งไปหมด
“...ฉันรอฟังอยู่”
“ข้อแรกเราจะใช้ชีวิตเหมือนคู่แต่งงานทั่วไป แต่ผมจะไม่หักหาญน้ำใจคุณเด็ดขาด...ถ้าคุณไม่อนุญาต หรือเป็นฝ่ายร้องขอ”
ไลลาลินขมวดคิ้วขุ่นไปกับข้อแรกที่ได้รับฟัง
รู้สึกแปลกๆ กับเงื่อนไขที่ฟังเหมือนเธอจะเป็นฝ่ายได้เปรียบ? มั้ง?
“ข้อสอง ผมจะกลับมากินข้าวเย็นกับคุณทุกวัน ถ้าวันไหนผมมาไม่ได้ คุณต้องเป็นฝ่ายมากินข้าวกับผมแทน...และข้อสาม ถ้าจะไปไหนกับใครก็ตามที่เป็นเพศตรงข้าม จะต้องแจ้งให้อีกฝ่ายรู้ล่วงหน้าก่อนเสมอ”
“...แบบนี้ก็ได้เหรอ?”
ไลลาลินที่เหมือนจะยังสับสนทวนคำแบบงงๆ ไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่ได้รับฟังนัก
“ครับ! เอาแบบนี้หละ...ผมคิดว่า น่าจะดีสำหรับเราทั้งสองคน”
เขตตะวันหัวเราะเสียงเบากับท่าทีมึนงงของไลลาลิน มือหนาเลือกวางลงบนกระหม่อมเล็กอีกครั้งพลางโยกไปมาด้วยความเอื้อเอ็นดู
“เหรอ? ก็...น่าจะดีละมั้ง?”
เสียงหวานตอบกลับคล้ายเห็นพ้อง แต่ไม่เต็มเสียงนัก
“ถ้าอย่างงั้น...วันนี้เรามาแต่งงานกันนะครับไลลาลิน”
สวัสดีค่ะทุกคน โรสกลับมาแล้วนะคะ (555 หลังจากหายไปนานมาก!)
ขอบอกเลยว่าดีใจมากที่ได้กลับมาเจอทุกคนนะคะ
(ปรบมือให้ตัวเอง!)
เอาเป็นว่าโรสขออนุญาตไม่เกริ่นเยอะดีกว่าๆ เดี๋ยวหาว่าเราสปอย!
แต่บอกไว้ก่อนว่า เรื่อง ‘ซ่อนไว้…ด้วยใจเสน่หา’ เป็นนิยายย่อยง่ายที่ดีต่อใจและตับไตของคนอ่านค่า!
นิยายเรื่อง ซ่อนไว้…ด้วยใจเสน่หา
ขอสงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537
......
( หากมีการคัดลอก หรือ ปลอมแปลง จะทำการฟ้องร้องทั้งทางคดีแพ่ง และคดีอาญา และจะดำเนินคดีความตามกฏหมายให้ถึงที่สุดโดยไม่มีข้อยกเว้นใดๆทั้งสิ้น )
+++++++
ชื่อและนามสกุลของตัวละครทั้งหมด
เป็นเพียงชื่อสมมติที่ผู้เขียนแต่งขึ้นมาเท่านั้น
Guest
