หากจะเปรียบเทียบสัมผัสที่ต่างฝ่ายต่างแลกเปลี่ยนซึ่งกันและกันนั้น สำหรับธนัทแล้ว...หญิงสาวคือลาเต้อุ่นๆ ที่เขาค่อยๆ ลิ้มรสมันอย่างอ้อยอิ่ง
มนต์ตะวันหวานไปทั้งตัวทำให้เขาค่อยๆ ละเลียดชิม หากเมื่อลิ้มรสดื่มด่ำแล้วความพิเศษของเธอคือ เธอเป็นกาแฟที่เมื่อดื่มกินแล้วให้กลิ่นหอมเย้ายวนจนเขากินได้ไม่รู้อิ่ม
หากเธอคือลาเต้ที่รสละมุนนุ่มนวล ตัวเขาก็คงเป็นอเมริกาโน่ร้อน
ที่แม้จะเข้มบาดคอ...แต่ก็ทำให้ตาสว่างได้ถึงเช้า!
#โลกหมุนรักเมื่อแรกพบ
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️
ฝากเข้าไปโหลดไปกดใจกันด้วยนะคะ
https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTE2NjAzNCI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjMxOTE4NyI7fQ
เธอชอบเที่ยวรอบโลก แต่เขาชอบอยู่หน้าคอม
หนุ่มโปรแกรมเมอร์มาดเซอร์ พบรักกับสาวท่องเที่ยว
ความรักที่คงไม่มีทางบรรจบ ถ้าเขาและเธอไม่เดินเข้าไปฟังดนตรี Beethoven: Violin Concerto in D major, Op. 61
ในร้านกาแฟด้วยกัน
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
ใบหน้าคมสันที่แนบลงบนเครื่องดนตรีนั้นดื่มด่ำกับเสียงดนตรีจังหวะหนักเบาตามบทบรรเลง จนมนต์ตะวันไม่อาจถอนสายตาจากเขาได้เลย เธอรู้สึกได้ถึงความลึกซึ้งบางอย่างผ่านเสียงของไวโอลินของเขา และมั่นใจว่าสิ่งที่เธอคิดนั้นถูกต้องเมื่อได้สบตากับเขา
"เพราะมากค่ะ"
"ดีที่คุณชอบ”
“รู้ได้ไงคะว่าชอบ”
มนต์ตะวันแกล้งถามกลับ จงใจสบตาเขาเพราะเธอเองก็อยากยืนยันกับตัวเองให้แน่ใจอีกครั้ง
“เพราะผมตั้งใจเล่นเพลงนี้ให้คุณฟังคนเดียว เสียงของไวโอลินน่ะ สามารถบอกเล่าเรื่องราวได้โดยไม่ต้องพูด...ว่าผมชอบคุณ”