“เธอต้องชดใช้อยู่แล้วแหละ” ชาวินกล่าวพร้อมกับสวนเท้าเข้าหาร่างบาง เธอทำได้แค่ถอยหนี จนแผ่นหลังแนบชิดกับข้างฝา ชาวินเข้ามาใกล้เธอมากขึ้นทำให้ได้กลิ่นน้ำหอมราคาแพงที่เธอคุ่นเคย เขาโน้มตัวลงใกล้ซอกคอขาว แต่พัชชาภารีบดันอกเขาไว้
“หลีกไปค่ะ น้ำจะไปรับลูก” เธอเอ่ยเสียงสั่น
“อยากชดใช้ไม่ใช่หรอ อย่าพึงรีบไปสิ” เสียงแหบพล่าจงใจกระซิบที่ข้างหูเธอ
“ปล่อยค่ะ น้ำหมายถึงชดใช้เงินค่ะ ที่พี่ต้าเอาของคุณมา”
“คงจะรักชู้ของเธอมาสินะ ถึงได้ยอมหนีตามมันมาและยังจะยอมคืนเงินแทนมันอีก” ชาวินจับข้อมือเล็กกระชากร่างบางให้เข้าหากายแกร่งของเขา
“โอ้ย คุณวินน้ำเจ็บ พี่ต้าไม่ได้เป็น..อุ๊บ” น้ำเสียงหายขาดช่วงไปเพราะถูกริมฝีปากใหญ่ จู่โจมจูบบดขยี้ริมฝีปากเล็กอย่างรุนแรง พัชชาภาพยายามดิ้นขัดขืน แต่ด้วยกำลังอันน้อยนิดมันแทบไม่เป็นผล
.......................
หญิงสาวหยิบมันขึ้นมา มองใบหน้าชายหนุ่มที่เมีสีหน้ารียบเฉย เขาคงไม่เล่นตุกติกอะไรหรอกนะ เธอลังเลเล็กน้อย แต่เพื่อที่จะได้ชดใช้นี้ให้เขา หญิงสาวสูดหายใจเขาไปเต็มปอดแล้วค่อย ๆ พ่นมันออกมาอย่างประหม่า ก่อนจะจรดปลายปากกาลงนามในเอกสารสัญญาที่ชายหนุ่มเป็นคนร่างขึ้นมา
“เรียบร้อยค่ะ” เธอเซ็นเสร็จแล้วรีบยื่นเอกสารให้เขา ชาวินรับมันไว้รอยยิ้มร้ายก็ผุดขึ้นที่มุมปาก
ยังเห็นแก่เงินเหมือนเดิมเลยนะ
Guest
