EX14...
“พี่หญิง พี่ชาย เป็นอะไรหรือไม่ขอรับ” เสียงเล็กโพล่งทำให้ทั้งสองหลุดจากภวังค์
ต่างฝ่ายต่างผละจากด้วยอาการละล้าละลัง เพียงสัมผัสแผ่วเบาเมื่อครู่ทำให้ใบหูของทั้งสองร้อนผ่าวกะทันหัน
“ข้า…”
“ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ” จางหลินจูตัดบทอย่างรวดเร็ว
นางเร่งกลับไปยังที่นั่งตน จากนั้นโอบศีรษะน้องชายเข้าแนบอก “ชวนเอ๋อร์ เป็นอะไรหรือไม่”
จางหลินชวนส่ายหน้า “ไม่ขอรับ ว่าแต่เมื่อครู่พี่หญิงและพี่ชาย เป็นอะไรหรือไม่”
จางหลินจูอยากกัดลิ้นตนเองยิ่งนัก นางอุตส่าห์เปลี่ยนเรื่องแล้วเชียว ความรู้สึกเขินอายทำให้จางหลินจูไม่อาจไว้ตัวเป็นธรรมชาติได้ ซวี่ฟางจิ้นลอบมองอาการเก้งก้างของนางก็พานอมยิ้มด้วยความชอบใจ
“พวกพี่ไม่เป็นไร แค่อุบัติเหตุเท่านั้น”
เจ้าซาลาเปาน้อยฉีกยิ้ม “ขอรับ แต่เมื่อครู่ชวนเอ๋อร์เห็นพี่ชายแตะ…”
จางหลินจูยกมืออุดปากน้อย ๆ ฉับพลัน ซวี่ฟางจิ้นหัวเราะครืน จากนั้นลดสายตามองเด็กไม่ประสาที่ยังถูกพี่สาวปิดปากไว้แน่น ดวงตาหยีขยับไหวปริบ ๆ จนน่าเอ็นดู
“ชวนเอ๋อร์ เมื่อครู่พี่ชายผิดไปแล้ว ไว้มีโอกาสพี่ชายจะรับผิดชอบพี่หญิงเจ้าเองดีหรือไม่”
“คะ…คุณชาย ท่านพูดล้อเล่นอะไรของท่าน แค่แตะนิดเดียว คงไม่ถึงขั้นต้องรับผิดชอบหรอกเจ้าค่ะ” จางหลินจูทั้งขัดเขินทั้งไม่เข้าใจ
เสียงทุ้มหัวเราะแผ่วในลำคอ “ข้า…ไม่ได้ล้อเล่น”
**คำเตือน**
เนื้อหาในนิยายเป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น ไม่มีการอ้างอิงถึงบุคคลหรือสถานที่จริงแต่อย่างใด ไม่มีนอกกายนอกใจแน่นอน หากเนื้อหาไม่ถูกใจอย่างไรต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ สามารถคอมเมนต์อินในบทบาทของตัวละครได้เต็มที่ค่ะ รบกวนไม่คอมเมนต์ในเชิงที่บั่นทอนจิตใจผู้เขียนนะคะ ทุกการแนะนำไรต์ล้วนใส่ใจและยินดีนำมาปรับปรุงแก้ไขค่ะ อย่างไรแล้วโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ ขอบคุณทุกการสนับสนุนค่ะ
Guest
