สั่งสอนกามกับลูกเลี้ยงสุดผยศ! [NTR]
สายป่าน + พ่อโชค
----------------------------------------------------------------------
เพราะความดื้อสะสมไม่ลงรอยกับสามีคนใหม่ของแม่มาแรมปี
ทำให้พอแม่ไม่อยู่อีกฝ่ายได้สั่งสอนลูกเลี้ยงจอมผยศด้วยแรงกามหนักหน่วงชิงครั้งแรก
เล่นเสียเหนื่อยล้าสอนกามทุกคืนจนยิมยอมลืมฟ้องแม่เรื่องที่ถูกเขา...ไปเลย!
---------------------------------------------------------------------------
เวลาผ่านมาได้ประมาณเอ่อ...หนึ่งปี...สองปี...ไม่ก็สามปีแล้วมั้งที่แม่พาพ่อเลี้ยงคนใหม่มาแนะนำให้รู้จัก ดูแม่จะรักและเชื่ออีกฝ่ายไปหมดเสียทุกอย่าง จนคิดว่าลูกสาวคนเดียวอย่าง สายป่าน เองก็จะยอมรับสามีคนใหม่ของแม่ได้ แต่แม่คิดผิด เธอไม่เคย....
ไม่เคยเลยแม้แต่ครั้งเดียวที่จะยอมรับในตัวของอีกฝ่ายได้ ต่อให้ปากจะยอมเรียกคำนำหน้าพร้อมชื่ออีกฝ่ายว่า พ่อโชค ก็ตาม แต่มันก็เป็นเพียงแค่สิ่งที่คิดว่าทำแล้วแม่จะพอใจจนเลิกจู้จี้ชีวิตของเธอให้ทำนั้นนี้ไม่เลิก ความจริงนี้สามีใหม่แม่เองก็คงรู้เหมือนกันว่าเธอแค่ยอมรับเขาต่อหน้าแม่เท่านั้น
ลับหลัง...หากไม่มองเขม่นใส่กัน ก็พูดจาถากถางโดยที่แม่ไม่รู้แทบตลอดเวลา นานวันเข้าความบาดหมางระหว่างเธอกับสามีของแม่ก็สะสมและรอวันระเบิดไปจนอีกฝ่ายทนไม่ไหว เขายกนิ้วชี้ใส่หน้า พูดประกาศกร้าวใส่หน้าลูกเลี้ยงจอมอวดดีว่า....
“ค่อยดูเถอะ...ปากดีอย่างนี้พ่อจะสั่งสอนให้หนักเข้าสักวัน!” ตัวเธอเองในวันนั้นเข้าใจคำว่าจัดหนักมันคงหมายถึงลงไม้ลงมือแล้วสั่งสอนต่อหน้าแม่ บอกว่าลับหลังลูกสาวที่แม่คิดว่าดีหยาบคายกับผู้ใหญ่มากขนาดไหน แต่เปล่าเลย อีกฝ่ายกลับสั่งสอนเธอด้วยอะไรบางอย่างที่ทำได้หนักกว่าการฟ้องแม่ เขาเลือกที่จะใช่ร่างกายกระทำแทน!
เย็นวันหนึ่งหลังเลิกเรียน ตรงกับช่วงที่แม่ของเธอติดโปรเจกต์ทำงานใหญ่ ต้องค้างคืนเพื่อทำงานให้สำเร็จลุล่วงอยู่บริษัทจนไม่กลับมานอนที่บ้านอยู่บ่อยครั้ง สายป่านจอมดื้อก็ถูกพ่อเลี้ยงร่างสูง จับกดลงบนโซฟาโดยไม่ทันตั้งตัว เพราะมัวแต่เถียงอีกฝ่ายคอเป็นเอ็น!
“ปล่อยนะพ่อบ้า! อย่ามากดหนูไว้แบบนี้นะ!” ด้วยคงความโกรธและถือดี คิดว่าอีกฝ่ายแค่ข่มขู่ ที่กดก็แค่เป็นการใช้แรงและสัดส่วนที่เหนือกว่า ทำให้เธอยอมศิโรราบกับเขาเท่านั้น เลยยังไม่หยุดปากดี กระตุ้นความโมโหจนขาดสติ อยากสั่งสอนยัยลูกเลี้ยงไม่เชื่องคนนี้ด้วยวิธีการที่หนักกว่าการขยับร่างคร่อมทับ
“ก็เตือนแล้วไม่ฟัง ปากดีไม่เลิกก็ต้องเจอแบบนี้แหละ”
“คิดว่ากดหนูอยู่แบบนี้แล้วจะทำอะไรได้ ไอ้พ่อบ้า ค่อยดูเถอะแม่กลับมาหนูจะฟ้องให้หมดเลยว่าทำอะไรกับลูกสาวสุดที่รักของแม่ไว้บ้าง” แสยะยิ้ม คิดว่ายกแม่มาขู่แล้วอีกฝ่ายจะอ่อนลง อีกฝ่ายเลยแสยะยิ้มคืน เขามีแต่อยากจะสั่งสอนเด็กนี้ให้หลาบจำ เอาให้ฟ้องแม่ไม่ออกเลยว่าคืนนี้ที่แม่ปล่อยให้อยู่บ้านเพียงลำพังกับพ่อเลี้ยงสองต่อสอง เธอถูกเขาสั่งสอนหนักหน่วงด้วยท่วงท่าไหนกันบ้าง!
“ก็ลองดูสิ อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าโดนสอนแรงๆ ทั้งคืนแล้วจะยังมีแรงไปฟ้องแม่อยู่หรือเปล่ายัยเด็กดื้อสายป่าน!” พูดเค้นเสียง ดวงตาแข็งกร้าวขึ้น อารมณ์มันตีขึ้นสูงเหมือนกับถูกพายุกระหน่ำตีเข้ามา หยุดตัวเองและสัญชาตญาณดิบที่ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมา จากการเสียดสีแบบไม่ทันตั้งตัว เพราะร่างเล็กพยายามดิ้นหนีให้หลุดจากการกักขังของเขา
ไหนๆ มันก็เลยเถิดมาถึงขั้นที่เขาตื่นจนปวดหนึบไปหมดแล้ว...หากยอมเลยตามเลยแล้วสามารถปราบเด็กดื้อให้อยู่ในการควบคุมของเขาได้ ก็คงต้องลองดูสักครั้ง แม่การกระทำนี้จะส่งผลให้ความสัมพันธ์ของเขาและลูกเลี้ยงเปลี่ยนไป จากศัตรู สู่ชู้ลับในบ้านของภรรยาตัวเอง!
“จ...จะทำอะไร...อื้อ...ปล่อยนะ” การเดินหน้าของอีกฝ่ายค่อยๆ ทำให้เด็กดื้อตระหนักถึงความอันตรายบางอย่างที่คืบคลานเข้ามาได้ มันมากขึ้นเรื่อยๆ ร่างกายเธอที่ดิ้นคิดจะหนีมันก็ผ่อนแรงลงเมื่อรู้ว่าไม่ได้ผล เปลี่ยนมาเป็นพยายามขยับเรียวขาสองข้างให้แนบชิดกัน
เพื่อไม่ให้หัวเข่าของคนตัวโตแทรกผ่านกระโปรงเครื่องแบบของเธอเข้ามาได้ดังใจ และง่ายมากเกินไป ปากก็พยายามร้องเสียงดัง มันเป็นทั้งการร้องเตือน และด่าอีกฝ่ายอย่างที่ชอบทำด้วย แต่ดูเหมือนยิ่งทำยิ่งไม่ได้ผล อีกฝ่ายไม่ฟังอะไร หรือโต้เถียงเธอกลับมาแล้ว ท่าทางและสายตาของเขาที่แสดงออกมาตอนนี้ มันมีแต่ความอยากจะสั่งสอนเธอด้วยเรื่องกามให้หลาบจำใต้ร่างของเขา!
“ไม่นะ...อย่าทำ...อย่าทำนะ...ปล่อยหนูเดี๋ยวนี้นะ...ถ้าไม่ปล่อยให้หนูจะฟ้องแม่จริงๆ แล้วนะ...อือ!”
“หุบปากไป” ยกมือขึ้นมาปิดปาก ลงแรงหนักมาก แถมด้วยความที่ฝ่ามือของอีกฝ่ายมันค่อนข้างใหญ่และหนาปิดปากมิดก็เลยมายังสันกราม แค่บีบไปพร้อมกันก็ทำเอาคนตัวเล็กรับรู้ความเจ็บจนน้ำตาไหล เธอส่ายหน้าส่งเสียงอู้อี้ไม่ยอมให้เขาทำอะไร ก่อนที่จะออกแรงกัดลงฝ่ามือนั้นไป
ฉึก!
“พยศนักใช่ไหม!” อีกฝ่ายเจ็บจนนิ่วหน้า ตวัดสายตาดุมากๆ แบบที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อนพุ่งเข้าใส่ จากที่กัดมือหนาเอาไว้แน่น ก็ยอมคายมันออกมา มองอีกฝ่ายด้วยสีหน้าไม่พอใจ และไม่ยินยอม แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมไม่ขัดขืนเขาอีก เธอไม่ได้สมยอมหรอก หากแต่กำลังกลัวอีกฝ่ายจะทำอะไรรุนแรงกว่านี้มากกว่า
แค่สายตาคมกริบคู่นั้น...ก็หวาดหวั่นจนขนลุกขนพองแทบแย่...
“ดี...เชื่อฟังก็เป็นนี่ ถ้าไม่พยศก็ไม่ต้องมาโดนแบบนี้หรอก”
“งั้นก็ปล่อยสิ” เขายอมผ่อนแรงเมื่อเห็นว่าลูกเลี้ยงดีขึ้นเล็กน้อย มือหนาที่ปิดปากยกออกไป ทำให้สายป่านได้โอกาสเอ่ยปากพูดกับเขา “ต...ต่อไปจะยอมเชื่อฟังแล้ว พ...พ่อโชคก็ลุกออกไปได้แล้วค...ค่ะ” เขาเลิกคิ้วเมื่อได้ยินประโยคลงท้ายแสนเสนาะหู
นี่คงเป็นครั้งแรกที่ลูกเลี้ยงจอมดื้อพูดเพราะกับเขา ใจอ่อนยวบลงเลย ไม่อยากจะลงโทษเด็กนี่ต่อไปอีกแล้ว เหมือนกับว่าเธอก็เป็นแค่เด็ก หากสอนแล้วเชื่อฟังเขาที่เป็นผู้ใหญ่กว่าก็ควรจะใจเย็นและให้อภัย แต่อีกใจกลับไม่อยากจากหรือหยุดอะไร เพราะท่าทางที่เขากับเธอแนบชิดกันแบบนี้
เสื้อผ้าที่ยับยู่ยี่ เกือบจะหลุดออกไปจากตัว ไหนจะชายกระโปรงพอดีเข่าที่ชายมันเลิกขึ้นสูง และหัวเข่าของเขาที่กำลังแทรกอยู่ตรงกึ่งกลางอันไม่สมควร และมันก็แนบชิดจนไปสัมผัสกับดอกไม้งามแสนนุ่มนั้นอีก ขยับตัวนิดหน่อยเขาก็ไปสัมผัสมันเพิ่ม ไหนจะตัวตนของเขาที่มันค่อยๆ ตื่นตัวขึ้นไม่ยอมหยุด
รวมๆ ดูแล้ว เหตุผลที่จะยอมหยุดมันน้อยกว่าเหตุผลของความอยากจนไม่สนแล้วว่าอีกฝ่ายมีสถานะเป็นลูกเลี้ยงของเขา ไหนๆ ก็มาถึงขนาดนี้แล้ว สักครั้งก็ยังดี...ดีกว่าไม่ได้อะไรเลยแล้วต้องมานั่งปรับอารมณ์เปลี่ยวด้วยนิ้วมือทั้งห้าของเขาในห้องน้ำ!
“ก็อยากลุกออกไปอยู่หรอกนะ...” พูดแบบนี้ ทำเอาสายป่านเกือบโล่งใจ หากไม่ได้ยินประโยคแสนตกใจถัดมาจากปากของอีกฝ่าย ว่าชะตาชีวิตวันนี้ของเธอนั้นขาดแล้ว แถมความบริสุทธิ์ที่สะสมมาก็จะตกเป็นของสามีคนใหม่ของแม่ตัวเองอีก!
“แต่xxxของพ่อมันลุกมากกว่า ขอเดินหน้าจับเราทำเมียพ่ออีกคนก็ต่อก็แล้วกัน แค่คืนเดียวก็ยังดี!”
“ปล่อยนะคนชั่ว! อื้อ!” คราวนี้สู้ไม่ไหวก็ต้องสู้ แขนและขาพยายามผลักร่างและใบหน้าที่ซุกไซร้ลำคอขาวของตนออกห่างจากร่างกายที่เสียเปรียบให้ได้มากที่สุด แต่ไม่เป็นผลเลย ออกแรงลงเรื่อยๆ ไหนจะอารมณ์สั่นสยิวที่ถูกอีกฝ่ายปลุกปั่นด้วยหัวเขาและมือหนวดปลาหมึกนั้นอีก
จากที่ส่งเสียงร้องห้าม...ก็ถูกเปลี่ยนที่กลายเป็นเสียงครวญครางหวานเบาลางที่ออกมาจากลำคอของตัวเอง!
“ไม่...ไม่เป็นแบบนี้สิ” สายป่านพยายามห้ามตัวเองเอาไว้ เด็กสาวเม้มปากเน้น ไม่อยากให้อีกฝ่ายได้ยินเสียงที่เล็ดลอดออกมาได้มากกว่าที่เป็นอยู่ แต่มันก็แทบไม่ต่างจากร่างกายตัวเองเลยแม้แต่น้อย จากที่เม้มแน่นเป็นเส้นตรงก็เริ่มสั่นน้อยๆ สั่นกลาง และหนักมากจนปากมันเผยออกพร้อมกับร้องครางดังกว่าเดิมเสียอีก
น่าอายมาก...แต่ก็ไม่ไม่มากเท่าร่างกายที่มันเคยอยู่ใต้ร่มผ้ากำลังถูกพ่อเลี้ยงคนที่เธอชังน้ำหน้าเขาเชยชม มองเห็นมันโดยที่เหลือสิ่งบดบังเพียงแค่ไม่กี่ชิ้น
“ไม่คิดเลยว่าเด็กปากดีจะซ่อนรูปแบบนี้” เขาผิวปาก ใบหน้ามันมีแต่ความเป็นต่อ และชัยชนะยามสบตาขึ้นมามอง สายป่านแพ้เขาแทบทุกทาง ตอบโต้ไม่ได้เลย เลยต้องเบือนหน้าหนีไปอีกทาง ยามอีกฝ่ายขยับใบหน้าเข้ามาใกล้กับเนินปทุมงาม แล้วเอาหน้าเกยทาบมันอยู่ตรงนั้น
แนบชิดแทบไร้ช่องว่า จนผิวขาวสะท้านเพราะลมหายใจร้อนที่พัดผ่านโดนเนื้อ!
“อ่าห์...มันน่ากินโคตรเลยรู้ตัวไหมสายป่าน” สายตาอีกฝ่ายที่มองต่ำลงมายังดอกบัวตูมคู่งามมันบ่งบอกอย่างชัดเจนเลยว่าต้องการกินอะไร!
“ม...ไม่รู้ อ...เอาหน้าออกไปห่างๆ เลยนะ”
“ไม่เอาน่า” เขาปัดมือเธอออกอย่างง่ายดาย น้ำเสียงมันติดจะรำคาญกันเล็กน้อย “มีของน่ากินอยู่กับตัวแบบนี้ พ่อไม่ยอมปล่อยเราไปง่ายๆ หรอก คืนนี้แม่เราไม่อยู่ก็ขอกินให้หนำใจจนมันเต็มไปด้วยรอยปากของพ่อเลยดีกว่า...จุ๊บ!”
ทุกอย่างมันเร็วมาก...เห็นเขาอ้าปากกว้าง ก่อนที่จะก้มหน้าลงมาครอบครองปลายถันสีหวานที่ไม่เคยถูกปากใดแตะต้องเข้าไปข้างใน ไม่เพียงแค่ครอบครองอย่างนิ่งเฉย ผ่านการสะดุ้งสุดตัวจนแผ่นหลังแอ่นผวา อีกฝ่ายก็ออกลีลา ขยับปลายลิ้นหมุนวน สร้างความวาบหวิวไปทั่วร่างของลูกเลี้ยงสาว
จากหัวจรดถึงปลายเท้า!
“ไม่อย่านะ...อื้อ...เอาหน้าออกไป...ย...อย่าใช้ปากกินมันแบบนั้น...อื้อ!”
“ไม่กินได้ยังไง อร่อยปากเพลินลิ้นแบบนี้ ได้กินทั้งทีพ่อก็ขอกินให้นานๆ หน่อยจะเป็นไรไป...อืมม” เขากระตุ้นเธออีก ปากที่หมุนปลายลิ้นรุกรานไปรอบด้านแล้ว ก็ยังไม่ทำเพียงแค่เท่านั้น เพิ่มการขบกัดและใช้ปลายฟันขยี้ปลายถัน สะบัดใบหน้าไปมาเบา ๆ จนมันเกิดรอยขบกัดสีแดงจางๆ ติดเป็นรอบประทับที่ไม่รู้ว่าอีกกี่วันมันถึงจะจางหายไปจากร่างกาย
เหมือนกับเด็กทารกแสนหิวโหย ปากหยักกลืนกินราวกับมันมีน้ำนมสีขาวบริสุทธิ์ออกมาจริง ทั้งที่มันก็มีเพียงคราบน้ำลาย ฝ่ามือหนาที่เคยร่วมการวุ่นวาย กอบกุมเนินปทุมงามก็เลื่อนต่ำลงไป มันควานหาดอกไม้งามที่ซุกซ่อนตัวอยู่ใต้กระโปรง
เมื่อมันเลื่อนไปถึง หัวเข่าหนาของเขาก็หมดประโยค มันถูกถอยออกห่างแทบจะทันที ตามด้วยมือหนาที่แทรกลงไปใต้ซับในตัวบางที่เป็นปราการชิ้นสุดท้ายไปอีกที ความเร็วของมือทำให้เขาสามารถผ่านด่านไปอย่างง่ายดาย แค่แตะต้องเบามากๆ ก็รับรู้ได้ทันทีว่า ปากที่ร้องห้ามกับร่างกายตอนนี้ของลูกเลี้ยงสุดดื้อนั้นต่างกันมากขนาดไหน
“อ่าห์…ไม่เห็นเหมือนกันเลย...อืมม...ปากมันต้องให้ถูกบดจูบก่อนถึงจะชื้น...แต่ตรง...ของเรายังไม่โดนทำอะไรเลยแท้ๆ กับลื่นได้ขนาดนี้” มือหนาเสียดสีไปด้านนั้นที ด้านนี้ที ก่อนที่จะจัดมันมาอยู่ตรงกลาง เสียดสีด้วยการเพิ่มแรงเป็นระยะ “รู้สึกดีกับพ่อแล้วใช่ไหมสายป่าน...อ่าห์...เด็กดีแต่นี้มันยังไม่ถึงที่สุดหรอกนะ พ่อนะ...”
เขาหยุดพูดเหมือนกับให้อยากรู้และรอฟัง แต่มันคือการหลอกให้ตายใจ เพื่อที่สายป่านจะได้เลิกฟืนตัวเอง ผ่อนแรงลงเล็กน้อย เพราะคิดว่าแรงผ่อนมือจากร่างหนาที่เขาเลิกทำก่อนหน้า มันถึงคราวที่ปลอดภัยแล้ว จนถูกอีกฝ่ายบดขยี้ด้วยนิ้วแรงจนร่างสะดุ้งเฮือกติดกันหลายครั้ง เธอจึงได้รู้ซึ่งว่า การกระทำและคำพูดของพ่อเลี้ยงสุดหื่นคนนี้มันเชื่อไม่ได้มากขนาดไหน!
“พ่อยังทำให้เราสนุกได้มากกว่านี้อีกนะ...อ่าห์...ลีลาดีกว่าใครเลยละ ไม่งั้นแม่เราไม่ติดใจหรอก” นิ้วหนาที่เข้ารุกรานมันเปลี่ยนทิศทางแล้ว เลิกหยอกล้อเพียงภายนอก พอได้ความชื้นที่พึงพอใจ มันก็เลื่อนต่ำและคุกคามเข้าใกล้ไปอีกขั้น ด้วยการที่ส่งเข้ามาเปิดทางเพียงหนึ่ง แล้วตามเข้ามาอีกสอง
จนสายป่านดิ้นสุดตัวเพราะความเจ็บที่ไม่เคยพบเจอ...การถูกรุกรานจากพ่อเลี้ยงครั้งแรก แค่เพียงนิ้วเธอเจ็บจนน้ำตาไหลพรากเสียแล้ว!
“อ่าห์...มันไม่เจ็บนานหรอก เดี๋ยวก็สยิวแล้ว!”
----------------------------------------------------------------------------------------
!!คำเตือน!!
/ เเนว NTR / การจงใจทำให้เกิดสัมพันธ์ต้องห้าม / พ่อเลี้ยง ลูกเลี้ยง /
/ PWP / นิยายเรื่องสั้น / ลับลอบเล่นชู้ / การบังคับ /
นิยายเรื่องนี้มีการบรรยายถึงฉากการมีเพศสัมพันธ์อย่างโจ่งแจ้ง
ตัวละคร สถานที่ และการกระทำทุกอย่างไม่มีอยู่จริงเป็นเพียงสิ่งที่นักเขียนจินตนาการขึ้นมาเท่านั้น
นิยายเรื่องนี้เป็นผลงานการเขียนของ
Blue Hestia
ห้ามคัดลอก ดัดแปลง และแก้ไข หรือนำบางส่วนในนิยาย
ออกไปเผยแพร่ไม่ว่าจะด้วยกรณีใดใดทั้งสิ้นโดยไม่ได้รับความเห็นชอบจากเจ้าของผลงาน
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ พ.ศ.2558
หากฝ่าฝืนมีโทษตามที่บัญญัติไว้สูงสุดตามกฎหมาย พระราชบัญญัติ 2558
เน้น PWP เป็นหลัก
Enjoy Reading Kah
Guest
