ข้อเสนอสวาทจากพ่อเลี้ยง
กิ่ง + พ่อจรูณ
--------------------------------------------------------------
เธอพบกับความลับที่พ่อเลี้ยงนอกใจแม่ของเธอ ตอนแรกคิดว่าจะคุยกับเขาให้เลิกทำแบบนี้แต่พ่อเลี้ยงกลับพูดกบเธอว่า
“ถ้ากิ่งไม่อยากให้ไปหาเศษหาเลยข้างนอกกิ่งก็ทำหน้าที่นั้นแทนสิ”
----------------------------------------------------------------
“น...นี่เราแอบตามพ่อไปเหรอ?” เขาไม่ปฏิเสธและเลือกที่จะยอมรับอย่างง่ายดาย
“ถ้าหนูไม่แอบ แล้วหนูจะรู้ไหมว่าลับหลังพ่อหักหลังแม่ของหนูแบบนี้ เสียดายความรักที่แม่ให้ลุงจริง ๆ”
“แล้วจะให้พ่อทำยังไง?” เขาย้อนเธอกลับท่าทางตกใจหายไปเหลือเพียงแค่ความสบาย ๆ ทำเหมือนที่ตัวเองทำไม่ใช่สิ่งผิด “แม่เราหมดความอยากไปนานแล้ว แต่พ่อยังมีอยู่แถมยังมีมากเสียด้วยไม่ให้ปลดปล่อยแล้วจะให้ทำยังไง”
“ถ้างั้นพ่อก็ควรหย่า ไม่ใช่มาแอบหาเศษหาเลยลับหลังแม่แบบนี้!”
“เฮอะ!” พ่อเลี้ยงเดาะลิ้น “หย่างั้นเหรอ? ฉันนะอยากหย่าจะตายอยู่แล้ว แต่แม่เราต่างหากที่ไม่ยอม” เขาเปลี่ยนสรรพนามเรียกตัวเอง มองเธอด้วยสายตาเหยียด “แม่เราจะเป็นจะตาย อ้อนวอนไม่ให้หย่ากันอยู่แทบทุกวัน เราต่างหากที่ไม่รู้อะไรเลย”
“ถ้างั้นแม่รู้เรื่องที่พ่อแอบไปซื้อกินข้างนอกด้วยใช่ไหม”
“ไม่ เรื่องนี้แม่เราไม่รู้” ได้ยินเช่นนี้เธอก็หนักใจมากกว่าเดิมอีก เพราะหากแม่รู้เรื่องนี้ก็จะร้องไห้โวยวาย ส่วนพ่อเลี้ยงก็จะใช้โอกาสนี้ขอหย่า แม่ของเธอก็จะยิ่งช้ำใจเป็นสองเท่าเข้าไปอีก เธอไร้ทางออกสุด ๆ ได้แต่กุมหน้าลงกับมือทั้งสองข้าง
“แล้วพ่อจะทำยังไง จะแอบนอกใจแม่ต่อไปเรื่อย ๆ งั้นเหรอ”
“ก็ใช้”
“อีกกี่ปีพ่อถึงจะเลิกทำแบบนี้?”
“ไม่รู้สิ ถ้าอยากก็จะทำต่อไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะหมดอารมณ์เหมือนแม่เราไปนั่นแหละ” เธอสบถทันทีที่ได้ยิน มองพ่อเลี้ยงด้วยสายตาคาดโทษ รู้สึกรังเกียจพ่อเลี้ยงคนนี้มากแต่เขากลับพูดอะไรบางอย่างที่ทำให้เธอรู้สึกเกลียดเข้ามากขึ้นไปอีก
“ถ้าเราไม่สบายใจเรื่องนี้พ่อยอมหยุดก็ได้นะ” เขาเอ่ยแล้วเงียบลงเป็นจังหวะเดียวกันกับที่เธอเงยหน้าขึ้นมา พ่อเลี้ยงของเธอจะมาไม้ไหนอีก “ถ้ากิ่งไม่อยากให้ไปหาเศษหาเลยข้างนอกกิ่งก็ทำหน้าที่นั้นแทนสิ”
“ทำอะไรของพ่อนะ! ล็อกห้องทำไม!” เธอรีบวิ่งไปที่ประตูห้องทันที แต่พ่อเลี้ยงก็เอาตัวขวางเอาไว้ ร่างกายของเขามันสูงใหญ่มากกว่าเธอหลายเท่าที่เป็นคนตัวเล็ก เกิดการฉุดกระชากกันชุลมุนจนเธอถูกพ่อเลี้ยงจับล็อกตัวเอาไว้ “ปล่อย! ปล่อยหนูนะ!” เธอทั้งสะบัดตัวทั้งตะโกนเตะขาไปมาแต่พ่อเลี้ยงไม่สะทกสะท้าน
“นิ่ง ๆ สิ กิ่ง ถ้ายังดิ้นอยู่อย่างนี้เดี๋ยวอย่างอื่นของพ่อมันจะตื่นเอานะ” เธอหยุดลงทันที มองเขาด้วยสายตาคาดโทษ
“งั้นก็ปล่อย”
“ปล่อยไม่ได้หรอก” พ่อเลี้ยงยียวน “ถ้าปล่อยกิ่งก็หนีพ่อนะสิ เราตามมาเพราะยอมทำตามที่พ่อขอแล้วไม่ใช่เหรอ จะยอมทำหน้าที่แทนอีหนูสาว ๆ คนอื่นนะ”
“ไม่ใช่!” เธอตะโกน “หนูมาเพราะข้อความที่พ่อส่งมาต่างหาก ปล่อยนะ!” ยิ่งเธอดิ้นเขาก็ยิ่งรัดร่างเธอแน่น เดินอย่างทุลักทุเลมาถึงเตียงได้ไม่นานพ่อเลี้ยงก็โยนร่างเธอลงพร้อมกับรีบตามขึ้นมาขึ้นคร่อม หน้าขากดทับร่างเธอเอาไว้ หมดหนทางหนีอีกเช่นเคย
“ไม่เอาสิ ถ้ากิ่งไม่ได้มาเพราะจะทำหน้าที่นั้นแทน งั้นก็หมายความว่าพ่อยังไปซื้อกินข้างนอกได้ใช่ไหม” เขายิ้มเจ้าเล่ห์
“ไม่ พ่อต้องห้ามซื้อกิน” แม้จะดิ้นหาทางรอดอยู่แต่เธอก็ยันยืนยันกับเขาคำเดิมคือห้ามนอกใจแม่ของเธอโดยเด็ดขาด
“แล้วจะทำยังไงดี ของพ่อมันตื่นขึ้นมาขนาดนี้แล้วด้วย ไม่ให้ซื้อกินต้องตายแน่ ๆ” เขาหยุดพูดแล้วก้มลงมองช่วงล่างของตัวเองจนกิ่งต้องมองตามพบว่ามันตื่นขึ้นอย่างที่เขาว่า สีหน้าพ่อเลี้ยงทั้งดูเจ็บปวดและเว้าวอนเป็นอย่างมาก แถมเธอยังกลัวว่าเขาจะกลับไปซื้อกินอีก สุดท้ายเธอจึงตัดสินใจว่าจะทำในสิ่งที่เขาเสนอ แต่ในทางที่ยังปลอดภัยกับตัวเธออยู่
“ได้ หนูจะทำแทนเอง” พ่อเลี้ยงยิ้มทันที เธอไม่รอให้เขาเข้าใจว่าจะได้การบริการเต็มรูปแบบเหมือนกับสาว ๆ ทั่วไป เธอจะทำในแบบของเธอเท่านั้น “แต่หนูจะทำแค่มือเท่านั้น”
“ขอปากด้วยได้ไหม” กิ่งขบฟันทันที พ่อเลี้ยงคนนี้ได้คืบจะเอาซอกนัก! “ก็แหม่หนูกิ่ง บางทีมืออย่างเดียวลุงอาจจะยังไม่พอใจก็ได้ ขอเพิ่งแค่อย่างเดียวเอง” เขาชี้นิ้วส่งมาแตะที่ปากเธอ กิ่งมองเขานิ่งไม่พูดหรือต่อต้าน พ่อเลี้ยงจึงเข้าใจว่าเธอตกลง
-------------------------------------------------------------------------
!!คำเตือน!!
/ เเนว NTR / มีฉากการใช้คำพูดบังคับให้ผู้อื่นทำตาม /
นิยายเรื่องนี้มีการบรรยายถึงฉากการมีเพศสัมพันธ์อย่างโจ่งแจ้ง
ตัวละคร สถานที่ และการกระทำทุกอย่างไม่มีอยู่จริงเป็นเพียงสิ่งที่นักเขียนจินตานาการขึ้นมาเท่านั้น
นิยายเรื่องนี้เป็นผลงานการเขียนของ
Blue Hestia
ห้ามคัดลอก ดัดแปลง และแก้ไข หรือนำบางส่วนในนิยาย
ออกไปเผยแพร่ไม่ว่าจะด้วยกรณีใดใดทั้งสิ้นโดยไม่ได้รับความเห็นชอบจากเจ้าของผลงาน
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ พ.ศ.2558
หากฝ่าฝืนมีโทษตามที่บัญญัติไว้สูงสุดตามกฎหมาย พระราชบัญญัติ 2558
เน้น PWP เป็นหลัก
Enjoy Reading Kah