"พิกุลแน่ใจนะว่า…ยังไม่เจอคนที่ถูกใจจริงๆ"
"ก็...ค่ะ ยังไม่เจอ"
"พิกุลอาจจะเจอแล้วก็ได้ แต่ว่าพิกุลไม่รู้สึกตัว…ไม่แน่ใจนะ แล้วพิกุลเคยคิดถึงใครบ้างไหมตอนที่เขาไม่อยู่ หรืออยากเห็นหน้าอยากพูดคุยด้วย คนที่อยู่ด้วยแล้วรู้สึกสบายใจ คนที่คอยห่วงใยห่วงหาอยู่ตลอดเวลา...ถ้ามีก็ใช่แล้วล่ะ"
"ยังไม่มีคนที่ว่าค่ะ"
"น่าจะมีนะ"
พิกุลเริ่มงุนงง แม่เลี้ยงก็แปลกคนจะให้เธอมีคนรู้ใจให้ได้...เธอจะไปหาใครที่ไหนล่ะ วันๆ ก็ก้มหน้าทำงาน ได้เจอหน้าใครก็ไม่กี่คน ซึ่งก็เป็นไปไม่ได้ที่จะให้ใครที่เจอเป็นคนที่เรียกว่า...คนที่ถูกใจ
"แล้วจะมาฟังข่าวดีนะพิกุล ฉันไปทำงานก่อน"
ภัทราเอ่ยบอกอย่างอารมณ์ดีแล้วเดินออกไป ในมือถือแก้วกาแฟติดไปด้วย
พิกุลมองตามหลังแม่เลี้ยงแล้วยิ้มขำ... แม่เลี้ยงเป็นอะไรถึงมาพูดเรื่องความรักกับเธอ
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน นิยายเรื่องนี้ผู้เขียนแต่งขึ้นจากจินตนาการ ทุกเหตุการณ์ และทุกตัวละครเป็นเพียงเรื่องสมมติ ผู้เขียนไม่มีเจตนาจะสร้างผลกระทบให้เสียหายต่อสถานที่ หน่วยงาน หรือองค์กรใดๆ คาแรกเตอร์ของตัวละคร ไม่ว่าจะเป็นด้านไหน หรือนิสัยส่วนบุคคลไม่ได้อ้างอิงถึงบุคคลใด และไม่ได้พาดพิงถึงวิชาชีพใด สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และที่แก้ไขเพิ่มเติม
Guest
