ย้อนเวลา มาทวงแค้น ให้สามีเก่า

เพราะความดื้อรั้นเอาแต่ใจของเธอในอดีต ทำให้เธอสูญเสียชายอันเป็นที่รัก   

วันนี้เมื่อสวรรค์เข้าข้าง มอบโอกาสสุดท้าย ให้เธอได้กลับมาแก้ไขทุกอย่าง 

การกลับมาครั้งนี้...เธอจึงขอสาบานต่อสวรรค์ ว่าจะไม่ยอมให้ใครหน้าไหนทั้งนั้น มาแตะต้องสามีของเธอ 

"พี่อี้โจว ฉันกลับมาคราวนี้ พี่วางใจเถอะ ฉันจะปกป้องพี่เอง..." 

“พี่อี้โจว ทำไมพี่ถึงมาอยู่ที่นี่ละคะ” 

“ทำไมล่ะ แปลกมากหรือที่พี่อยู่ที่นี่” เสิ้นอี้โจวยังไม่ยอมคลายท่อนแขนซึ่งเกี่ยวเอวเซี่ยชิงหยวนไว้ แม้ว่าที่สะใภ้รองจะทำท่าขยับเหมือนจะกลับลุกขึ้นไปยืนเพื่อต้อนรับสะใภ้ใหญ่ 

“แปลกสิคะ เพราะพี่กับชิงหยวน ยังไม่ได้แต่งงานกัน แต่กลับมาอยู่ในห้องนอนตามลำพังอย่างนี้ ใครคนอื่นมาเห็นเข้า มันจะไม่ดี พี่จะเสื่อมชื่อ เสียเกียรติได้”  

จงเหลียนเป๋ยปรายตามองไปยังท่อนแขนของสามีในใจรู้สึกอย่างเดินตรงเข้าไปแล้วกระชากร่างของว่าที่เมียรองออกมาตบซ้ำๆ เสียให้หลาบจำ เห็นที่เซี่ยชิงหยวนคนนี้จะไม่ใช่คนอ่อนแอรังแกได้ อย่างที่เธอเคยได้ยินมา 

“แต่คนที่เข้ามาเห็นก็เป็นเธอนี่ อย่างนั้นคงไม่เป็นอะไร เพราะเธอก็รู้ว่าต่อไปชิงหยวนจะเป็นเมียพี่อีกคน การที่พี่เข้ามาพบปะพูดคุยกับชิงหยวนเพื่อทำความรู้จักกันก่อน เธอคงไม่ว่าอะไร” 

“แล้วจำเป็นต้องนั่งตักกันอย่างนั้นหรือคะ ชิงหยวนเธอเองเป็นสตรี ไม่ควรปล่อยตัวให้ชายที่ไม่ใช่สามีอย่างนั้น” 

“แต่อีกไม่นานพี่อี้โจวก็จะเป็นสามีฉันนะคะ” เซี่ยชิงหยวนเม้มริมฝีปากเข้าหากันจีบปากยิ้มตอบกลับไปอย่างท้าทาย 

“มีแต่หญิงไร้ยางอายเท่านั้น ที่จะเรียกหาร้องว่าคนอื่นเป็นสามี รอให้เธอผ่านพิธีแต่งงานก่อนจะไม่ดีกว่าหรือ” 

“พี่เหลียนเป๋ยคะ พี่ลองหันไปมองให้รอบสิคะ นี่มันห้องนอนของฉัน พี่อี้โจวเป็นฝ่ายเดินเข้ามาเอง พี่จะให้ฉันขับไล่พี่อี้โจวไปได้อย่างไร อีกอย่างพี่ก็เห็นแล้วว่าที่ฉันนั่งอยู่นี่ก็เป็นพี่อี้โจวอีกเหมือนกันกอดฉันไว้ แล้วทำไม...พี่ถึงว่าฉันไร้ยางอายละคะ ว่าแต่พี่เถอะเข้ามาห้องฉันประตูนั่นก็ไม่เคาะ แบบนี้ควรเรียกว่าอะไรดี” 

“ชิงหยวน!”  

***** ขอฝากผลงานจีนย้อนยุค เรื่องแรก ของไรท์ด้วยนะคะ ***