"ป้าเยาว์ให้เอาข้าวมาให้พี่อิฐค่ะ"
ขับมาไม่สองนาทีก็ถึงร้านขายของใช้ศูนย์รวมเด็กผู้ชอบของถูกและพอใช้ได้ ฉันหิ้วถุงข้าวไปที่เคาเตอร์จ่ายเงินส่งของให้พี่อิฐ ช่วงเย็นเลิกเรียนคนเยอะจริงๆด้วยพอเรียกชื่อพี่เขาไปพนักงานในร้านก็ตะโกนเรียกเจ้าของข้าวมาจ่ายเงิน
"ไอ้อิฐข้าวมาโว้ย"พี่ที่กำลังคิดเงินตะโกนเรียก
"มาแล้วเหรอ"
พี่อิฐเดินมาหาฉันในมือยังถือกล่องใสที่กำลังจัดของอยู่ พร้อมเงินในมือเตรียมมาจ่าย
"ป้าให้เอามาให้นี่ค่ะ"
"อ่ะนี่ พอดีนะ"
"เอ่อ ป้าแค่ฝากมาค่ะเดี้ยวพี่ไปจ่ายกับป้านะ"ส่งข้าวเสร็จฉันก็เดินกลับรถ
"อ่อ เออยังไงก็ขอบใจนะ"พี่อิฐพูดพร้อมยิ้มให้บางๆ"แล้วเราสั่งอะไรมากินน่ะ"เขาสังเกตเห็นหน้ารถมีถุงข้าวอีกถุง
"ก๋วยเตี๋ยวไก่ค่ะ ป้าทำเข้มข้นดีนะ"
"พี่ขอดูหน่อยสิวันหน้าพี่จะได้สั่งบ้าง"พี่อิฐเดินมาดูอย่างสนใจ
"อ่ะ นี่ค่ะ"
ตอนนี้เหมือนเป็นเด็กขายของกำลังนำเสนอเมนูให้ร้านป้าเลยแฮะ พรีเซ็นเตอร์สุดๆ
"น่ากินดีนะ ขอบใจนะเนย"
"คะ?"
พี่อิฐหยิบโพยจดเมนูขึ้นมาอ่านนั่นเอง ตกใจหมดก็ว่าทำไมรู้ชื่อฉันพี่เขาพูดเสร็จก็เดินกลับเข้าร้านไปทำงานต่อ รีบกลับดีกว่าเดี้ยวก๋วยเตี๋ยวไก่หายร้อน
และเมื่อถึงห้องสิ่งที่คนรักเส้นเล็กต้องเจอคือ 'เส้นติดกันเป็นก้อน😂' ความลำบากของฉันสินะอยากจะกินที่ร้านแต่กินคนเดียวมันเหงาเกินไปใครๆก็มาเป็นคู่ฉันอิจฉา