สวาทร้อน อำลาพ่อเลี้ยง [NTR]
พ่อเขต + ยูโกะ
--------------------------------------------------------
เพราะความรักและต้องการมันมากจนแทบระเบิด
ทางเดียวที่จะผ่อนคลายมันลงได้คือการปลดปล่อยมันออกมา
เธอและพ่อเลี้ยงเล่นสนุกหวีดร้องกันสุดเสียงอยู่แทบทุกค่ำคืน
ต่างก็ต้องการกันและกัน แม้มันจะผิด แต่ใครสนกัน เธอคิดว่าเรื่องของเราจะเป็นแบบนี้ได้ตลอดไป
แต่ใครจะรู้ว่าวันหนึ่งเขาต้องถูกบริษัทส่งไปทำงาน และต้องห่างไกลกัน
เมื่อไม่รู้ว่าจะได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกไหม เธอเลยต้องอำลาให้เขาจดจำความหวานนั้นไปตลอด
อำลาสุดเร่าร้อน ที่ทำให้เขาที่ต้องจากกันไกลไม่มีวันลืมเธอไปได้!
----------------------------------------------------------------------------
“แล้วพ่อจะไปวันไหน?” ยูโกะเอ่ยถามพ่อเลี้ยงเสียงเบา เธอไม่อยากเชื่อเลยว่าของขวัญวันเกิดปีนี้จะเป็นข่าวร้าย พ่อเลี้ยงที่เธอรักและมีความสัมพันธ์ลับ ๆ แบบหวานล้ำด้วยกันอยู่ทุกค่ำคืนจะได้เลื่อนตำแหน่งและต้องไปประจำอยู่ที่สาขาต่างเมืองกันแบบไม่ทันตั้งตัว เห็นว่าต้องจากกันนานน่าดู
“อีกประมาณสองอาทิตย์ล่ะมั้ง ต้องรอให้บริษัทแจ้งรายละเอียดอีกที” ชายวัยกลางคนพูดเสียงเบา เขายังมีท่าทีไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่นัก ก่อนจะยกไหล่ตัวเองครั้งหนึ่ง “มันกะทันหันมากเลย พ่อเองก็ไม่ทันได้ตั้งตัว” จ้องมองเธอใช้สายตาที่อ่อนลงมาก สื่อผ่านว่าเขาเองก็ไม่ต้องการจากลาแต่มันจำลาเธอเช่นเดียวกัน แต่เพราะความจำเป็น และแน่นอนว่าเขาหลีกเลี่ยงมันไม่ได้เลย
“งั้นหนูจะไปอยู่ที่นั่นกับพ่อด้วย!” เด็กสาวดื้อดึง เธอพูดขึ้นอย่างไม่ยอม เอ่ยเสียงดังจนแม่ที่ยืนล้างจานอยู่ในครัว ถึงกับเดินออกมาดู เท้าเอวแล้วจ้องมองกิริยาที่ไม่น่ารักของลูกสาวตัวเองที่มีต่อพ่อเลี้ยง เอ่ยห้ามปรามน้ำเสียงดุ
“อย่าดื้อกับพ่อเขตมากนะยูโกะ พ่อเขาต้องไปทำงาน จะเข้ามหาวิทยาลัยอยู่แล้วอย่าทำตัวเหมือนเด็กพูดไม่รู้เรื่องสิ มันน่าอายนะ ถ้ายังทำตัวไม่น่ารักแบบนี้อีกอย่าไปบอกใครเขาว่าเป็นลูกสาวแม่ล่ะ ขายหน้าเขาไปหมด”
“แม่...” เสียงหวานเบาลง มองแม่อย่างไม่พอใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ แต่จะให้ปล่อยให้พ่อเลี้ยงสุดที่รักของเธอต้องจากกันไปไกลก็ทำไม่ได้อีก ไม่เธอ เธอทำได้แต่ไม่อยากทำต่างหาก หันไปมองแม่ที มองพ่อเลี้ยงที เสียงเบาราวกระซิบเลย แรงจะพูดแทบไม่เหลือ
“แต่ว่าหนูอยากอยู่กับพ่อนี่...”
“ไม่มีแต่ ถ้าพูดไม่รู้เรื่องกลับเข้าห้องไปเลย” แม่ยื่นคำขาดแล้วหันไปล้างจานต่อ ยูโกะน้ำตาคลอ เธอทั้งหงุดหงิดทั้งไม่สบอารมณ์ เมื่อหันมามองพ่อเลี้ยงอารมณ์ก็พลุ่งพล่านมากกว่าเดิม ไม่ใช่อารมณ์อยากสานต่อเรื่องรักเสียงสั่นกับเขาเหมือนทุกคืน หากแต่เป็นอารมณ์โมโหต่างหาก เธอจิกฝ่ามือตัวเองแน่น น้ำตาคลออยู่ปริ่ม ๆ
“อย่าร้องไห้สิ เดี๋ยวตาจะบวมนะ” เขาลุกขึ้นมาปาดน้ำตาให้กับเธอ ทำแค่นี้ไม่จำเป็นต้องหลบซ่อน เพราะเธอกับพ่อเลี้ยงสนิทกันมาก ยังไงแม่ก็มองไม่ค่อยออกหลอกว่าเธอกับเขานั้นลึกซึ้งและผูกพันกันมากกว่าที่แสดงออกให้แม่เห็นด้วยซ้ำ
“รีบขึ้นไปอ่านหนังสือเถอะ ใกล้สอบแล้วเราต้องอย่าโฟกัสเรื่องอื่นให้มากกว่าเรื่องเรียนเข้าใจไหม” กำลังจะเคลิบเคลิ้มกับคำปลอบที่เหมือนมีเยื่อใยของเขา แต่พอได้ยินยิ้มของเธอแทบจะหุบลงไม่ทัน สะบัดหน้าใส่อีกฝ่าย แล้วรีบกลับเข้าห้องทันที เสียงฝ่าเท้ากระทบบันไดดังตึงตัง ก้องจนแม่ต้องบ่นตามแล้วส่ายหน้า
“เด็กคนนี้! นับวันยิ่งนิสัยเสียเหมือนใครก็ไม่รู้!”
เธอเดินเข้ามาในห้องนอนของตัวเอง นั่งลงไม่นานก็นอนราบลงบนเตียงนอน พลิกไปมา สุดท้ายก็ขยี้เส้นผมตัวเองจนมันเละไม่เป็นทรง หัวเสียสุด ๆ ไปเลย พ่อเลี้ยงทำเหมือนการจากลากับเธอมันเป็นเรื่องง่าย ๆ ไหนบอกว่ารักเธอหนักหนาไง ทิ้งกันได้ง่าย ๆ เลยนี่
“โถ่เอ๊ย!” ยิ่งนึกถึงเสียงของเขายามพูดแบบนั้นยูโกะก็เม้มปากแน่น แม่ก็ไล่ พ่อเลี้ยงที่รักยังจะไล่เธออีกคนอีก เธอยิ่งหงุดหงิดไม่ต่างจากคนที่เป็นวันนั้นของเดือนเลย หนึ่งชั่วโมงก็แล้ว สองก็แล้ว ลามไปสาม สี่ หรือห้า สุดท้ายเธอก็ยังหงุดหงิดไม่หาย
เลยตัดสินใจลุกขึ้นพรวด จ้ำอ้าวไปยังห้องทำงานด้านล่างอย่างแม่นยำ ชนิดที่ว่าหลับตาเดินยังไปถึงที่หมายถูก กระชากประตู พุ่งตรงไปกระชากคอเสื้อของคนที่ทำเธอเสียการควบคุม เขาทำเธอโกรธ เขาก็ต้องเป็นฝ่ายทำให้เธอหายสิถึงจะถูก!
“ย...ยูโกะเข้ามาทำไมตอนนี้...” คำถามเขาถูกกลืนลงลำคอไป เมื่อได้จ้องเข้ากับสีหน้าของลูกเลี้ยง มันแปลกและชวนให้รู้สึกถึงความผิดของตัวเองที่จะทิ้งเธอไป ไม่ต่างกับเกมแข่งจ้องตากันเลย เธอมองเขา เขามองเธอ สลับกันไปมาจนกระทั่งริมฝีปากบางที่ปิดสนิทขยับเอื้อนเอ่ยออกมา
“รู้ไหมว่าเมื่อตอนเย็นพ่อทำหนูโกรธมาก” เขาพยักหน้ารับคำพูดของลูกเลี้ยง รู้อยู่เต็มอก แต่ไม่คิดว่าเธอจะโกรธเขาถึงกับตรงเข้ามากระชากคอเสื้อเขาแบบนี้ “รู้แล้วยังไม่ง้อหนูอีก พ่อต้องโดนลงโทษหน่อยเสียแล้ว!”
“ยูโกะเดี๋ยว มีคนกำลังเดินมาทาง...อุ๊บ!” ไม่รอให้เขาพูดจบประโยคหรือให้เขาผลักไสเธออีกแล้ว เด็กสาวพุ่งตรง เอื้อมคว้าเข้าที่ลำคอของพ่อเลี้ยง พร้อมกับบดจูบจู่โจมเขาทันที เมื่อเขาต่อต้านเธอและไม่ยอมเหมือนก่อน ก็ขบกัดริมฝีปากด้านล่างจนเขาหลุดเสียงร้อง
“โอ๊ย!...อื้อ!” หาจังหวะที่เขาเผลอ รุกล้ำส่งลิ้นเล็กเข้าไปด้านใน แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ยอมโดยง่ายเท่าไหร่ เขาออกแรงดันเธอออก เอาแต่พูดว่าไม่ได้ ไม่ควร แต่แล้วยังไงเธอไม่สนใจหรอก เธอล่อลวงเขาด้วยความหวานจนสุดท้ายเขาก็ลดแรงต้านลง
“ชู่ววว” ยูโกะเอานิ้วชี้ปิดปากของเขาไว้ ยกยิ้มมุมปากจนดูเหมือนแมวน้อยแสนเจ้าเล่ห์ขึ้นมาใช้กับพ่อเลี้ยง “ไม่มีใครรู้หรอก ไม่เคยรู้แบบไหนก็จะไม่รู้อยู่แบบนั้น รับรองเลยว่าต่อให้เราทำกันตอนนี้เธอก็จะไม่รู้เหมือนเดิมนั่นแหละ แค่ทำให้เร็ว ทำความสะอาดให้เรียบร้อย แค่นี้ก็พอแล้วนี่ เหมือนกับทุกวันที่เราทำกันไงคะ”
“แต่...อุ๊บ!” เริ่มรุกรานริมฝีปากหยักของพ่อเลี้ยงอีกครั้ง ขบเม้มปากพ่อเลี้ยงด้านนอกเล่นหยอกล้อไม่กลัวสายตาใคร จนพ่อเลี้ยงที่ต่อต้านที่แรกเริ่มจะโอนอ่อนไปตามการควบคุมของตัวเธอ ร่างแกร่งถูกลูกเลี้ยงสาวดันจนค่อย ๆ ร่นถอยจากเก้าอี้ เขายังพอมีสติอยู่บ้าง จังหวะที่เธอถอนปากออกเพื่อเปลี่ยนด้านรุกราน เขาก็เอ่ยห้ามอีกครั้ง
“ไม่ได้นะ หยุดเถอะ ขอล่ะ...” ใจหนึ่งที่เขาพูดออกไปแบบนั้นเพราะต้องการห้ามเธอจริง ๆ แต่อีกใจก็กลัวว่าหากปล่อยให้เธอสร้างความต้องการให้เขาจนอยากจะทนไหวเหมือนกับทุกวันได้แล้ว เวลายากกันเขาจะทำใจยากกว่าเดิมนะสิ แค่นี้มันก็ทรมานมากแล้ว ที่เธอร้องขอแต่เขาตอบรับกลับไม่ได้เหมือนอย่างเคย
“ไม่เอาหรอก หนูจะไม่มีวันหยุด ไม่มีทาง...” เธอหัวเราะซุกซน วกกลับมาจูบดูดดื่มอีกครั้ง ไม่ว่าพ่อเลี้ยงจะปฏิเสธอย่างไรเธอก็ไม่หวั่น บรรจงจูบเขาไม่หยุดอยู่อย่างนั้น หากไม่มีเสียงของแม่ที่เดินใกล้เข้ามาทุกอย่างคงเลยเถิดไปไกล แต่ถึงเสียงของแม่จะขัดจังหวะ เธอก็ไม่ยอมให้พ่อเลี้ยงออกไปตอบนอกห้องทำงาน จับชายเสื้อเขาไม่ปล่อย ยืนฟังแม่พูดกันอยู่ในห้อง
----------------------------------------------------------------------------------
!!คำเตือน!!
/ เเนว NTR / การจงใจทำให้เกิดสัมพันธ์ต้องห้าม / พ่อเลี้ยง ลูกเลี้ยง /
/ PWP / นิยายเรื่องสั้น / การล่อลวง ด้วยร่างกาย เเละ คำพูด /
นิยายเรื่องนี้มีการบรรยายถึงฉากการมีเพศสัมพันธ์อย่างโจ่งแจ้ง
ตัวละคร สถานที่ และการกระทำทุกอย่างไม่มีอยู่จริงเป็นเพียงสิ่งที่นักเขียนจินตนาการขึ้นมาเท่านั้น
นิยายเรื่องนี้เป็นผลงานการเขียนของ
Blue Hestia
ห้ามคัดลอก ดัดแปลง และแก้ไข หรือนำบางส่วนในนิยาย
ออกไปเผยแพร่ไม่ว่าจะด้วยกรณีใดใดทั้งสิ้นโดยไม่ได้รับความเห็นชอบจากเจ้าของผลงาน
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ พ.ศ.2558
หากฝ่าฝืนมีโทษตามที่บัญญัติไว้สูงสุดตามกฎหมาย พระราชบัญญัติ 2558
เน้น PWP เป็นหลัก
Enjoy Reading Kah
Guest
