เพียงคนผู้หนึ่งที่บังเอิญทะลุมิติมาอยู่ในร่างของนางร้ายท้ายจวน

“ลู่เสี่ยวเจิน” คือนางร้ายในนิยายของนางนั้นเอง ชะตาชีวิตของลู่เสี่ยวเจินนั้นเป็นบุตรีสายตรงคนที่สองของสกุลลู่ ในวันที่ตระกูลของนางถูกตีหน้าว่าเป็นกบฏทำลายแผ่นดิน องค์ฮ่องเต้ประทานราชโองการประหารทั้งครอบครัว สกุลลู่เหลือเพียงนาง นางที่ไม่มีญาติที่ใดอีกได้รับการยื่นมือจาก อาเหวินหรือชินอ๋องเหวินเฟยหลงแห่งราชวงศ์เหวิน ในยามสงครามตัวของเขาผู้นี้เคยได้รับการช่วยเหลือจากพี่ชายร่วมอุทรของนาง เขาจึงขอให้ท่านอ๋องยื่นมือเข้าช่วยเหลือหากในวันหน้าพี่ชายของนางไม่อาจปกป้องตระกูลลู่เอาไว้ได้

อาเจินที่พอได้ทะลุมิติมาอยู่ในร่างของลู่เสี่ยวเจินปรารถนาเพียงอยากจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขภายใต้ใบบุญของชินอ๋องเหวินเฟยหลงเท่านั้น ขอเพียงได้กินข้าวครบสามมื้อก็นับว่าเกินพอแล้วสำหรับนาง แต่จู่ ๆ นางกลับพบว่า คนผู้นั้นกลับมาหลังจากที่หายหน้าหายตาไปรบที่ชายแดนถึงสามปี เพียงแค่สบตากันครั้งแรก นางก็รับรู้ได้ทันทีว่าชีวิตที่นางปรารถนาเอาไว้คงจักไม่มีวันสมหวังแล้วเป็นแน่!!!

“ท..ท่านอ๋อง โปรดหลีกทางให้หม่อมฉันด้วยเพคะ! ท่านอ๋อง!! ปล่อยหม่อมฉันนะเพคะ!!” อาเจินกรีดร้องเสียงดังทันทีที่ถูกบุรุษร่างสูงรวบขึ้นพาดบนไหล่แกร่งของเขาโดยที่มิได้เปิดโอกาสให้นางตั้งตัวแม้แต่น้อย

“เจ้าอยากกลับเรือนมิใช่หรือ? เปิ่นหวางจะไปส่งเจ้าเอง”

“ถึงนี่จะเป็นจวนของพระองค์แต่เรือนท้ายจวนท่านอ๋องยกให้หม่อมฉันแล้วนะเพคะ! พระองค์จะไปสถานที่เช่นนั้นทำไมกัน”

“เรือนของเจินเอ๋อร์ ก็เหมือนเรือนของเปิ่นหวาง ดังนั้นเปิ่นหวางสามารถเข้าออกได้ทุกเมื่อ จะนอนกับเจ้า เปิ่นหวางก็ย่อมทำได้!”