“เป็นเพียงดั่งโชคชะตาของนางร้ายผู้หนึ่ง” เป็นนิยายที่เสี่ยวหลันอ่านได้ทุกวี่ทุกวัน รวม ๆ ก็พันครั้งได้ ไม่อาจจะวางหนังสือเล่มนี้ลงได้เลย
เธอเผลอตกหลุมรัก ไป๋ซือเฉิน พระเอกจากนิยายเรื่องนี้ พระเอกผู้ที่ไม่มีตัวตนและหาไม่ได้บนโลกแห่งความจริง
จนกระทั่ง
ตื่นลืมตาขึ้นมาอีกทีกลับพบว่าตนเองมาอยู่ในร่างของ หลานเสี่ยวหลัน นางร้ายผู้ที่ถูกพระเอกเกลียดชังเป็นที่สุด ไม่คิดจะชายตาแลมองแม้แต่นิด
ยิ่งเมื่อเห็นเขาใกล้นิด แนบแน่น กับนางเอก หลงลี่อิน หัวใจของนางก็ยิ่งเจ็บปวดปวดร้าว แตกสลาย ไม่เหลือชิ้นดี
“ไป๋ซือเฉิน ข้าชอบท่าน” ริมฝีปากสีชาดบอกกล่าว จ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาที่แสนว่างเปล่าของเขา
“อืม แต่ข้า..ชิงชังเจ้านัก” อีกฝ่ายตอบกลับมาพร้อมกับโยนด้ายผูกข้อมือที่นางตั้งหน้าตั้งตาทำทั้งคืนจวบจนเช้าลงบ่อน้ำข้ามผ่านของสะพานจมหายไป
เพียงเท่านั้นเขาก็จากไปทิ้งให้นางร้องไห้กับความเจ็บปวดท่ามกลางสายฝนที่โปรยปรายลงมา