จุดเริ่มต้นของสงคราม
“ เห้ย ตรงนั้นๆ ” ฉันหันไปพูดกับพวกเพื่อนของฉัน พร้อมกับชี้ไปที่ถังขยะสีเขียวใบใหญ่ข้างพุ่มไม้ที่ปลูกเรียงกันอยู่ ก่อนที่พวกเรา 5 คนจะรีบพากันวิ่งเข้าไปหลบที่ตรงนั้น
“ มันไวกันจริงๆ ยัยพวกนี้ เปิดเทอมวันแรกก็โดดเรียนกันสะแล้ว แล้วมันจะจบกันไหมเนี่ย!! ” เสียงอาจารย์บุษบาบ่นโวยวายดังมาจากทางด้านหน้าของพุ่มไม้ที่พวกฉันกำลังนั่งหลบกันอยู่
“ นี่พวกเธอเห็นเด็กผู้หญิงสี่ห้าคนวิ่งมาทางนี้กันบ้างไหม? ” อาจารย์บุษบาหันไปถามรุ่นพี่ที่กำลังนั่งเรียนศิลปะกันอยู่บนม้าหินอ่อนข้างๆ ถังขยะที่พวกฉันนั่งหลบกันอยู่
ฉันรีบหันไปมองรุ่นพี่พร้อมกับยกมือขึ้นมา จุ๊ที่ปาก
“ เห็นครับ!! ” กลุ่มรุ่นพี่ผู้ชายที่นั่งอยู่บนม้าหินอ่อนติดกับพุ่มไม้ที่พวกฉันนั่งหลบกันอยู่ก็พูดออกมาเป็นเสียงเดียวกันพร้อมกับชี้นิ้วมาทางพวกฉัน
“ อ้าว เห้ย!! ” พวกฉันร้องออกมาเป็นเสียงเดียวกัน
“ ไม่ต้องมาเห้ย นี่พวกเธอออกมานี่เลย! ” อาจารย์บุษบาพูดพร้อมกับยกมือขึ้นมาท้าวเอว ก่อนที่ไอ้รุ่นพี่กลุ่มนั้นจะหัวเราะชอบใจกันออกมา
พวกฉันได้แต่ยืนขึ้นพร้อมกับหันไปยิ้มแห้งๆ ให้อาจารย์บุษบาที่กำลังยืนสวดพวกฉันอยู่ ก่อนที่ฉันจะหันไปมองเหล่ใส่ไอ้รุ่นพี่กลุ่มนั้น
“ ยัง! ยังจะไปเหล่พี่เขาอีก ไปเลยพวกเธอ คนละ 3 รอบ!! ” อาจารย์บุษบาพูดพร้อมกับชี้ไปที่สนามรอบเสาธง ก่อนที่ไอ้รุ่นพี่พวกนั้นจะหัวเราะคิกคักกันออกมาอีกรอบ
“ โห่! จารย์อ่ะ ” พวกฉันร้องออกมาเป็นเสียงเดียวกัน พร้อมกับทำหน้างอ
“ ร้อนขนาดนี้พวกหนู… ” ฉันพูดพร้อมกับทำหน้างอ ก่อนที่อาจารย์บุษบาจะพูดแทรกฉันขึ้นมา
“ หรือจะให้ฉันเรียกผู้ปกครอง? ” อาจารย์บุษบาพูดพร้อมกับทำหน้าตึงใส่พวกฉัน ก่อนที่พวกฉันจะหันมามองหน้ากันเลิกลั่ก
“ งก็ได้ค่ะ!! ” พวกฉันหันกลับมาตอบอาจารย์บุษบาด้วยน้ำเสียงเอื่อยๆ ก่อนที่ฉันจะได้ยินเสียงของไอ้รุ่นพี่กลุ่มนั้นหัวเราะชอบใจกันออกมา
“ หัวเราะอะไรวะ? ฝากไว้ก่อนเหอะ! ” ฉันพูดพร้อมกับหันไปมองเหล่ใส่ไอ้รุ่นพี่กลุ่มนั้น
“ วิ่งให้ครบก่อน แล้วค่อยมาเอาคืนนะคะ!! ” ผู้ชายหน้าตี๋ที่นั่งอยู่ในกลุ่มนั้นพูดพร้อมกับหันมายักคิ้วใส่ฉัน ก่อนที่ไอ้บ้าพวกนี้จะหัวเราะชอบใจกันออกมาอีกรอบ
ฉันบอกได้คำเดียว“ อยู่ดีๆ เรื่องก็ไม่เกิดแล้วไอ้สอง !! ”
** คำเตือน **
เรื่องนี้มีคำหยาบ พฤติกรรมดื่มเหล้า สูบบุหรี่ เกเรบ้าง ตามวัยของตัวละครในเรื่องนะคะ
แต่บอกได้คำเดียว " มวยถูกคู่ค่ะ "
การคุ้มครองลิขสิทธิ์งานเขียน
ลิขสิทธิ์เกิดขึ้นทันทีที่มีการสร้างสรรค์ผลงาน นั่นหมายความว่าต่อให้นักเขียนยังไม่ได้เผยแพร่งานเขียน
แต่กฎหมายลิขสิทธิ์ก็คุ้มครองแล้ว ผลงานจะได้รับการคุ้มครองทันทีโดยที่ไม่ต้องทำอะไร กฎหมายลิขสิทธิ์
ให้ความคุ้มครองผู้สร้างสรรค์ผลงานตลอดชีพ
ลิขสิทธิ์ ถือเป็นทรัพย์สินทางปัญญาที่คุ้มครองอัตโนมัติ นับตั้งแต่วันที่สร้างสรรค์
เพราะฉะนั้น ขอความกรุณาไม่คัดลอก ไม่ดัดแปลง ไม่ทำสำเนา เปิดเช่า หรือ กระทำการใดๆ
ที่เป็นการหารายได้ หรือ ผลประโยชน์เข้าตัว โดยที่ไม่ได้รับความยินยอมจากนักเขียนนะคะ
หากพบเจอขออนุญาตดำเนินการทางกฏหมายนะคะ
Guest
