ข้ามเวลาไปเป็นแม่มดปรุงยา

ข้ามเวลาไปเป็นแม่มดปรุงยา 

เรื่องนี้เป็นแนวแฟนตาซี แม่มดในเรื่องเป็นแม่มดยุคใหม่ ไม่ได้มีพลังเหนือธรรมชาติมากมาย เป็นเรื่องราวของกวิตาสาวแพทย์แผนไทยที่เข้าไปอยู่ในร่างแม่มดไอริสซึ่งเป็นแม่มดปรุงยาที่โดนแม่มดดำวางยาพิษจนเสียชีวิต พอตื่นขึ้นมาก็พบว่าเจ้าชายเรลเวย์กำลังตามมาฆ่าเธอเช่นกัน เพราะเจ้าชายเข้าใจผิดคิดว่าไอริสบังอาจสาปให้เขาเป็นคางคกผู้น่าเกลียด

ไอริสจะทำอย่างไรต่อไปเมื่อสมุนไพรที่ต้องใช้ในการถอนคำสาปไม่มีอยู่บนเกาะและตัวเธอก็ไม่สามารถออกไปจากเกาะนี้ได้ เธอจะถอนคำสาปให้เจ้าชายได้หรือไม่ ไปติดตามอ่านกันดูค่ะ 

หากใครอ่านแล้วไม่ถูกจริตกดข้ามได้น้า เรื่องนี้ไม่ใช้คำราชาศัพท์นะคะ 

*** ตำราปรุงยาและคาถาในนิยายเรื่องนี้ไม่สามารถนำไปใช้ได้จริง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

……………………………………………………..

ปัง!

           ทั้งคู่ยังเดินไม่ถึงประตูบ้านก็มีเสียงพังประตูเปิดเข้ามา พร้อมกับคมดาบของทหารจ่อเข้าที่คอหอยของไอริสและเคซี่ย์

           “อย่าขยับ” ทหารกล่าวเสียงเข้มแววตาเคร่งขรึม

           “นี่มันเรืองอะไรกัน” ไอริสถาม ใบหน้าเผือดสี อยู่ดี ๆ ก็มีคนเอาดาบมาจ่อคอ ทำไมตื่นขึ้นมาวันนี้ถึงได้มีแต่เรื่องให้ตื่นเต้นนัก

           “ข้ามาเอาชีวิตของพวกเจ้า”

           เสียงที่เอ่ยขึ้นทำให้เคซี่ย์จำได้ องครักษ์เดินแหวกทหารเข้ามาในมือมีคางคกตัวใหญ่สีน้ำตาลเข้มคาดแดงนั่งอยู่

           “เจ้าชาย” เคซี่ย์มีสีหน้าตกใจเมื่อเห็นเจ้าชายกลายเป็นคางคกไปแล้ว อาจเป็นเรื่องนี้ที่กษัตริย์วัลโด้ให้ทหารมาตามแม่มดไอริสเมื่อหลายชั่วโมงก่อน

           กวิตาที่อยู่ในร่างไอริสมองตามสายตาของเคซี่ย์ เธออยากเห็นหน้าเจ้าชายเหลือเกินว่าจะมีหน้าตาหล่อเหลาราวกับเทพในนิยายเหมือนผู้ชายที่กำลังยืนให้คางคกนั่งจับเจ่าทำตาปริบ ๆ อยู่บนฝ่ามือหรือไม่ 

           “ลงมือ…”

           “ช้าก่อน” กวิตาประท้วงขึ้นเสียงดังเมื่อจับจุดได้ว่าคำสั่งนั้นมาจากปากกว้างเหมือนปากกบของคางคกตัวนั้น มาถึงยังไม่ทันไรก็จะโดนฆ่าปาดคอเสียแล้ว สายตามองคางคกด้วยความประหลาดใจ นี่สัตว์ทุกชนิดในเกาะแห่งนี้จะพูดได้ทั้งหมดเลยหรือไง แถมคางคกนั่นยังเป็นถึงเจ้าชายอีกต่างหาก ที่นี่นับถือคางคกกันหรือไง ทำไมถึงได้มีแต่เรื่องเหลือเชื่อนัก “เหตุใดท่านต้องเอาชีวิตข้าทั้งสองคนด้วยเจ้าคะ” เธออยากรู้ว่าเธอทำผิดร้ายแรงอะไรเจ้าชายถึงต้องตามมาเอาชีวิตถึงที่นี่ ทั้งที่เธอก็เพิ่งตื่นนอน

           “เพราะพวกเจ้าทำให้ข้าต้องกลายเป็นคางคก” เรลเวย์โกรธจนตัวสีแดงก่ำ เขารู้ว่าคำสาปนี้หาแม่มดที่มีความเก่งกาจถอนคำสาปได้ยากยิ่ง

           “เจ้าชายกำลังเข้าใจผิด นั่นไม่ใช่ฝีมือของของแม่มดไอริสของข้าแน่นอน” เคซี่ย์พูดเสียงแข็ง

           “เจ้ามีหลักฐานอย่างนั้นหรือ ข้าเห็นเต็มสองตาว่าเป็นนายของเจ้า” เขาจำได้ว่าคนที่ปล่อยลูกดอกอาบมนต์ดำเข้าหาเขาตอนที่เขากำลังล่าสัตว์ในป่านั้นคือไอริส

           “ไม่ใช่นายของข้าอย่างแน่นอน นายของข้าเพิ่ง…เอ่อ…” เคซี่ย์อ้ำอึ้ง ไม่กล้าบอกออกไปตามตรงว่าไอริสโดนวางยาพิษจนเสียชีวิตไปแล้ว และหญิงสาวตรงหน้าเขาไม่ใช่ไอริสตัวจริง พูดไปก็คงถูกมองว่าเป็นคำอ้างมากกว่าเหตุผล

           “พวกเจ้าอย่าบังอาจมาแก้ตัว” คาร์ดอสผู้เป็นองครักษ์เอ่ยขึ้น และเตรียมสั่งการต่อ “ทหาร…”

           “ท่านคิดว่าโจรมันจะกล้าเปิดเผยตัวตนต่อหน้าพวกท่านอย่างนั้นรึ” กวิตาแย้งขึ้นเสียงดัง คนร้ายที่ไหนจะยอมเผยใบหน้าให้ศัตรูเห็นง่ายขนาดนั้น ทำไมเรื่องแค่นี้เจ้าชายถึงไม่ฉุกคิด

           เรลเวย์ครุ่นคิดตามนาง ที่จริงเขาก็คิดอยู่เหมือนกัน แต่ก็คิดไม่ออกว่าจะเป็นฝีมือใครเพราะในเกาะแห่งนี้ยังไม่เคยมีแม่มดดำสักคน

           “ยังไงเจ้าก็ต้องรับผิดชอบ ไม่มีผู้ร้ายคนไหนยอมรับว่าตัวเองทำผิดหรอก หทาร…”

           “งั้นข้าจะถอนคำสาปให้ท่าน” กวิตาสวนขึ้นทันควันทั้งที่ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะถอนคำสาปให้เจ้าชายคางคกนั้นได้อย่างไร

เอาวะ! เอาชีวิตวันนี้ให้รอดก่อน วันข้างหน้าค่อยว่ากันใหม่ เคยได้ยินแต่เจ้าชายกบวันนี้กลับได้เห็นเจ้าชายคางคกตัวเป็น ๆ ด้วย วาสนาของกวิตาจริง ๆ