-คำโปรย-
เพราะความไม่เชื่อใจ ทำให้เขาต้องพรากจากเธออันเป็นที่รัก การพบกันใหม่อีกครั้งสามปีให้หลัง ทำให้พบว่าเขามีทายาทตัวน้อยแสนน่ารักกับเธอ คนร้ายกาจจึงวางแผนทวงทั้งความเป็นพ่อและผัว ผู้ชายที่คุณสมบัติด้านเลวมากพอจนสามารถเดบิวต์เป็นตัวร้ายได้อย่าง ‘รณพีร์’ จะสามารถนำดวงใจอันแสนรักอย่าง ‘เชสซามีน’ พร้อมลูกสาวตัวอวบคืนสู่อ้อมกอดได้อีกครั้งหรือไม่ อาจง่ายกว่านี้หาก ‘เธอ’ ยังเป็นคนเดิม ไม่ใช่ ‘เมียเวอร์ชันอัปเดต’ เมียเวอร์ชันใหม่ที่เอาแต่ด่าทอ ขับไล่และสาปส่งเขาทุกครั้งที่เจอหน้า ทุกความคิดชั่วร้ายผุดพรายขึ้นเป็นดอกเห็ด ปฏิบัติการทวงคืนความเป็นพ่อและผัว ได้เริ่มขึ้นแล้ว...
________________________
-ตัวอย่าง-
หญิงสาวรู้สึกร้อนเพราะเส้นผมดกหนาคลอเคลียเต็มแผ่นหลัง จึงยืนรวบผมที่สยายไปทางด้านหลังเพื่อที่จะมัด แม่สาวลูกครึ่งตาสีน้ำเงินไม่รู้เลยว่า แค่ท่าทางที่เธอคาบยางรัดผมไว้ที่ริมฝีปากอิ่ม กับวงแขนเรียวที่วาดไปด้านหลังตอนรวบผมนั้นมันทำให้คนๆ หนึ่งที่ลอบมองอยู่ตรงมุมหนึ่งหายใจติดขัด
รณพีร์ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตเม็ดที่สี่ออกเพราะเริ่มร้อน เขาไม่สามารถละสายตาไปจากผู้หญิงที่ดูเหมือนจะส่องแสงอยู่ตลอดเวลาคนนี้ได้ ชายหนุ่มลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ใช่ว่าจะไม่เคยเห็นผู้หญิงหน้าตาสะสวยมาก่อน คู่นอนของเขาแต่ละคนนอกจากจะสวยแล้ว รูปร่างยังดีมาก แต่กับแม่สาวน้อยคนนี้ เขาดันเกิดความรู้สึกบางอย่างขึ้นมา...
รณพีร์กำลัง ‘ตื่นเต้น’ คล้ายเจอของที่ถูกใจ และอยากได้มากๆ
ให้ตายเถอะ ตอนนี้เขาไม่ต่างจากพวกถ้ำมองเลยแม้แต่นิดเดียว ชายหนุ่มรำพึงรำพัน
นั่นไง...
เจ้าสัตว์ร้ายที่อยู่กลางกายเริ่มตื่นขึ้นแล้ว ที่แย่ไปกว่านั้นก็คือ มันกำลังผงกหัวรับให้กับความคิดอันแสนลามกของเขา กูมาทำอะไรตรงนี้วะเนี่ย!
________________________
-ตัวอย่าง-
“ฉันไม่ใช่เมียคุณ กรุณาให้เกียรติกันด้วย”
เชสซามีนชักสีหน้าไม่พอใจ ว่าพลางก็จับเข้าที่แขนคุณชายหมอ มือบางอีกข้างเอื้อมไปแตะริมฝีปากที่มีเลือดซึมของอีกฝ่าย ขณะจิ๊ปากออกมาด้วยความหงุดหงิด หันขวับไปหาคนก่อเรื่องด้วยแววตาและสีหน้าอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ
“อย่ามาทำปากดีเชส พี่จะเคลียร์กับไอ้ชายภัทร” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ นัยน์ตาคมกริบสีทองวาววับ
________________________
-ตัวอย่าง-
“มึงมันยิ่งกว่าชั่ว ไอ้พีร์ ปากบอกว่ารักเขามาก แต่สมองกลับทึบทื่อ หูหนวกตาบอด คนที่มึงควรเชื่อใจ ก็คือเขาไม่ใช่เหรอวะ”
คุณชายภัทรเห็นดวงตาสีทองรื้นไปด้วยหยาดน้ำใสๆ ก็แค่นยิ้มออกมาอย่างสะใจ ได้ทีเขาก็จ้วงซ้ำลงไปอีกตรงแผลที่เปิดปากไว้
“จริง…” รณพีร์เอ่ยออกมาด้วยเสียงที่สั่นเครือ แผ่วเบาคล้ายกระซิบ ขณะที่น้ำตาลูกผู้ชายไหลลงมาเป็นทางยาว ทว่านั่นก็ยังไม่สาแก่ใจคุณชายหมอ...
“แล้วสมองควายๆ ของมึงตอนนั้น คิดได้ยังไงว่ากูจะแทงข้างหลังเพื่อน”
หากมีมีดสักพันเล่ม คุณชายปุญญภัทรเดาว่า ที่แทงซ้ำลงไปบนแผลเดิมคงราว 999 เล่ม คำว่าเหวอะหวะอาจยังน้อยไป อยากเห็นหัวใจของมันแหลกเหลวจนไม่เหลือชิ้นดีด้วยซ้ำ
“ก็… ตอนนั้นกูโง่ ไม่มีสติ… หึง” รณพีร์ครวญคราง
“เหี้ยด้วย” เล่มสุดท้ายปักลงไปพร้อมโรยเกลือตาม
“อือ”
________________________
-ตัวอย่าง-
ทว่าทันใดนั้น เขาก็สัมผัสได้ถึงของเหลวบางอย่าง คิ้วหนาขมวดเข้าหากัน ในเวลาเดียวกันกับที่เธอพยายามส่งเสียงออกมา…
“อื๊ออ” เชสซามีนทุบหน้าอกคนตัวโตเพื่อประท้วงขออากาศหายใจ เขายอมผละออก แต่ไม่ใช่เพราะกลัวว่าเธอจะขาดใจตาย แต่เพราะสงสัยในบางอย่าง รณพีร์เลิกเสื้อยืดของหญิงสาวขึ้นไปกองบนหน้าอก ปลดตะขอชั้นในที่เป็นแบบตะขอหน้าอย่างรวดเร็ว จนเธอตกใจยกมือขึ้นปิดแทบไม่ทัน
“จะบ้าเหรอ! นี่คุณจะทำอะไรน่ะ!” สองมือน้อยพยายามปิดเต้าสล้างของตัวเองไว้ แม้จะไม่ได้ช่วยเลยก็ตาม
“นี่…น้ำอะไรเชส!” สีหน้าตื่นตระหนกของเขา บวกน้ำเสียงที่หวาดหวั่นทำเอาเชสซามีนคิ้วยับย่น เธอก้มลงมองหน้าอกตัวเอง น้ำอะไร… อ้อ
“ก็น้ำนมไง เอ๊ะ อย่านะ!” เธอตอบขณะอุทานออกมาแทบจะในทันที เพราะเขาที่ทำตาโตกำลังใช้นิ้วเรียวแตะเข้าที่ปลายถันที่มีน้ำใสๆ ซึมออกมา รณพีร์เพิ่งเคยเห็นน้ำนมที่ไหลออกจากเต้าจริงๆ เป็นครั้งแรก ดวงตาสีทองจับจ้องที่หน้าอกสวยขนาดใหญ่อย่างตื่นเต้นใคร่รู้ ปนหื่นกระหาย...
“พี่… ขอชิมหน่อยได้ไหม” จะว่าลามกจกเปรตก็ช่าง เขาอยากรู้ว่ารสชาติมันเป็นอย่างไร นัยน์ตาคมวับวาวมองแม่ของลูกอย่างอ้อนวอน
หา!
________________________
-ตัวอย่าง-
“อือออ คูมแม่…ขา หม่ำๆ” ซาสซาโผเข้ากอดแม่ โดยไม่ทันตั้งตัว มืออวบอ้วนดึงรั้งคอเสื้อของเธอลงทันทีจนเผยให้เห็นเต้าสล้าง พ่อของลูกตาเบิกกว้างยืนตะลึง เมื่อเห็นนมจากเต้าเรามีฟาร์มของเมียตัวเอง
“ว้าย ซาสชา เดี๋ยวลูก ใจเย็นๆ” เธอพยายามดึงมันขึ้น ต่อสู้กับแรงของลูกน้อยที่ตัวไม่น้อยแม้แต่นิด รณพีร์ยังคงยืนนิ่งตาค้างแข็งอยู่ตรงนั้น ตอนนี้เขารู้สึกว่า ไม่ใช่แค่ดวงตาเสียแล้วที่แข็ง บางอย่างข้างล่างเริ่มผงกหัวอีกแล้ว…
ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอยากยากเย็น แม่เจ้า... นะ นม
“ออกไปสิคุณ! ฉันจะให้นมลูก” เชสซามีนหันขวับมาตวาดพร้อมถลึงตาใส่คนหน้ามึน พอได้สติรณพีร์ก็ละล่ำละลักเอ่ยขอโทษ แล้วรีบออกจากห้องทันที
เชสซามีน…ทำไมหน้าอกหน้าใจใหญ่โตขนาดนั้น หรือว่าเพราะมีลูก จะว่าไปตอนที่เขากอดเธอเมื่อหัวค่ำ ก็รู้สึกว่า ‘เต็มไม้เต็มมือ’ ขึ้นมาก ทั้งๆ ที่ดูภายนอกแล้วเหมือนจะบอบบาง…
ยิ่งคิดยิ่งจินตนาการ เจ้าสัตว์ร้ายที่หลับใหลไปนานก็ยิ่งตอบสนอง แต่ไหนแต่ไรมามันไม่ค่อยยอมเชื่อฟังเขาสักเท่าไหร่ โดยเฉพาะยามที่อยู่ใกล้เชสซามีน ตั้งแต่แยกจากกันกับอีกฝ่าย รณพีร์ก็เข้าสู่โครงการ ‘โลกสวยด้วยมือเรา’
แต่ตอนนี้ ดูเหมือนแค่มือคงจะไม่พอแล้ว…
Guest
