ก็(รัก)ไปแล้ว

คำโปรย 

ไม่รู้ว่าโชคชะตาหรือว่าฟ้าเป็นใจให้ณัชชาต้องมาพักอยู่ที่หอพักแห่งนี้ 

“คุณคะ จำฉันได้มั้ยคะ” ณัชชาเป็นฝ่ายเอ่ยทักคนที่กำลังยืนหันหลังให้กับเธออยู่ 

“เราเคยเจอกันเหรอครับ” 

“คุณเคยช่วยฉันไว้วันนั้นที่หน้าผับ คุณจำไม่ได้งั้นเหรอ” ณัชชาถึงกับหน้าเหวอไปเล็กน้อยที่ชายหนุ่มตรงหน้าจำเธอไม่ได้ ทั้งๆ ที่เธอมั่นใจว่าเขาน่าจะจำเธอได้แท้ๆ แต่ก็ดูเหมือนว่าเขาจะจำเธอไม่ได้จริงๆ 

ผู้ชายตรงหน้าเธอนิ่งคิดอยู่สักพัก ก่อนที่เขาจะเปิดปากพูดกับเธอ 

“คุณที่เจอที่หน้าผับวันนั้น?” 

“ใช่ค่ะ ว่าแต่คุณพักที่หอพักนี้เหรอคะ” ณัชชาดีใจที่อีกฝ่ายจำเธอได้ และยิ่งดีใจมากกว่าเดิมเมื่อคิดว่าเขาเองก็น่าจะพักอยู่ที่หอพักนี้เหมือนกัน เธอได้แค่พูดกับตัวเองในใจว่านี่อาจจะเป็นโชคชะตามั้ยนะ 

“เอ่อ...ใช่ครับ” 

“บังเอิญจังเลยนะคะ ฉันก็พักอยู่ที่หอพักนี้เหมือนกัน เพิ่งเข้ามาอยู่ได้ไม่นานค่ะ ไม่เคยเจอคุณมาก่อนเลย เพิ่งมาอยู่ที่นี่เหมือนกันเหรอคะ” ณัชชาเพิ่งเคยเห็นหน้าเขา แสดงว่าอีกฝ่ายก็คงจะเพิ่งมาอยู่ที่หอพักนี้ได้ไม่นาน 

“พี่หมอก นิดชอบพี่นะ” 

“พี่ก็ชอบนิดนะ แต่ชอบแบบน้องสาว” 

และเป็นอีกครั้งที่ณัชชาต้องหน้าเหวอกับคำพูดที่ทำร้ายหัวใจดวงน้อยๆ ของเธอ แต่ถ้าคิดว่าเธอจะยอมแพ้แล้วละก็ คิดผิดไปแล้วล่ะ....ชอบไปแล้วก็ต้องลองจีบดูสิ 

*********************************************** 

ฝากติดตามนิยายเรื่องใหม่ของไรท์ด้วยนะคะ ฝากคอมเมนต์และกดติดตามเป็นกำลังใจให้ไรท์กันด้วยนะคะ ฝากติดตามน้องนิดด้วยนะคะ ขอขอบคุณไว้ล่วงหน้าเลยค่า