ปิ๊น!!!!
ผมสะดุ้งก่อนจะหันไปมองข้างตัวก็พบว่าเป็นรถยนต์สีดำคันหนึ่งจอดอยู่ในระยะประชิด หวิดจะชนอยู่รอมร่อเสียงประตูรถเปิดออกพร้อมกับเจ้าของรถที่ก้าวลงมา
"เดินประสาเหี้ยอะไร อยากตายนักหรือไงวะ!!" เสียงทุ้มตะคอกใส่ผมเสียงดังลั่น ผมตวัดสายตามองมันอย่างไม่พอใจ
"กูก็เดินของกูดีๆ มึงนั่นแหละขับรถประสาอะไร!" ผมเถียงกลับเสียงดังไม่แพ้กัน
"เดินดีๆ ของมึงคือลงมาเดินกลางถนนแบบนี้น่ะเหรอห๊ะ!" ผมขมวดคิ้วก่อนจะมองจุดที่ตัวเองยืนอยู่อ้าว...แล้วนี่กูมาเดินอยู่กลางถนนได้ไงวะสงสัยกูจะเมามากไปถือคติที่ว่า กูถูกเสมอ
"อย่ามากวนตีน"
"จะเอาปะล่ะ!" ผมท้าทั้งที่แทบจะยืนทรงตัวไม่อยู่ เห็นไอ้เวรนั่นเดินตรงปรี่มาทางผม เงื้อหมัดเตรียมจะซัดหน้าผมข้อหากวนตีน ผมเองก็ไม่คิดจะหนียืนจังก้าประจันหน้ากับมัน เอาสิวะ ต่อยมากูต่อยกลับอ่ะ
"แดนคะ" เสียงหวานดังแทรกขึ้นขัดจังหวะ ผมหันไปมองต้นเสียงก็พบว่าเป็นหญิงสาวหุ่นสะบึมก้าวลงมาจากรถ หล่อนเดินมาหาไอ้เวรตรงหน้าผมก่อนจะกอดแขนมันแน่นแล้วเอ่ยเสียงออดอ้อน
“อย่ามัวเสียเวลาเลยค่ะ ไปสนุกกันดีกว่าเนอะ” ไอ้เวรนั่นจ้องมองผมเขม็งอีกนิดเดียวจะยอมพยักหน้ารับ มันยกมือขึ้นมาขี้หน้าผม
“รอดไปได้นะมึง”
“เหอะ” ผมหัวเราะขึ้นจมูก มึงต่างหากล่ะที่รอดไปได้
ผมมองมันเดินกลับรถไปพร้อมกับแม่สาวหุ่นสะบึมคนนั้น มันส่งสายตาเหยียดหยามมาให้ผิดปิดท้าย ผมไม่ยอมแพ้ชูนิ้วกลางให้มันเป็นของขวัญที่ได้เจอกัน นึกอยากจะถอดรองเท้าปารถมัน เป็นของฝากสักทีแต่มันดันขับไปไกลแล้ว
อย่าให้เจออีกนะมึงไอ้เวร!
ปล.เรื่องนี้มีเนื้อหาการใช้คำพูดที่หยาบเยอะ ใช้เพื่ออรรถรส ถ้าไม่พอใจต้องขอโทษด้วยนะคะ T-T
Guest
