เมียรักซาตาน

“หวานไม่เคยทำใครเจ็บ” 

“พี่เธอไง” ดวงตาที่มองเธอในตอนนี้แดงก่ำ ใบหน้าเขาก็แดงจัด เขาดูเมามาก และก็ร้ายกาจมากเช่นกัน  

“ถ้าวันนั้นพี่เธอไม่ดื่มเหล้าเมามาย พี่สาวกับหลานฉันก็คงยังไม่ตาย มันเป็นความมักง่ายไม่รับผิดชอบของพี่เธอ คนในครอบครัวถึงได้ต้องมาตายแบบนี้” 

เสียงเขารวดร้าวจนทำให้ดวงใจเล็กๆ ปวดร้าวตาม 

“เรื่องมันผ่านมาแล้ว ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้น ทุกคนเสียใจ หวานก็เสียใจ” 

ถ้าเป็นไปได้เธอก็อยากรับความเสียใจทั้งหมดไว้เอง ไม่อยากให้เขาต้องมาเสียใจด้วยเลย เพราะเธอรู้ดีว่าคณินธรรักพี่สาวของเขามากแค่ไหน  

“เสียใจแล้วยังไง ในเมื่อพี่เธอเป็นคนทำ พี่ฉันต้องมาตายเพราะผู้ชายเห็นแก่ตัวอย่างพี่เธอไง” เสียงห้าวตะคอกจนร่างเล็กสะดุ้ง  

“พอแล้ว เลิกว่าพี่ชายหวานสักที” 

หัวใจของวริศาเจ็บ พี่ชายเธอตายไปแล้ว และเธอก็ไม่อยากให้พี่ชายของเธอต้องมาโดนว่าแบบนี้  

หากคณิธรดูจะยิ่งโกรธจัด เมื่อเธอปกป้องพี่ชายของเธอ 

“งั้นเธอก็ออกไปจากบ้านฉันสักทีสิ จะไปอยู่ที่บ้านใหญ่หรือกับใครก็เชิญ แต่ต้องไม่ใช่ที่นี่” 

เธอมองหน้าเขานิ่ง พยายามกลั้นก้อนสะอื้นไว้ในอก 

“พี่เคเมามากแล้ว ไปนอนเถอะค่ะ หวานก็จะนอนเหมือนกัน” 

วันนี้เธอเหนื่อยมาก เหนื่อยทั้งสมองและหัวใจ ไม่อยากจะรับรู้อะไรอีกแล้ว ทว่าเมื่อเธอพยายามดึงแขนตัวเองออกจากฝ่ามือแข็งราวคีมเหล็กของเขา คณินธรก็เหมือนจะยิ่งบีบแน่นขึ้น 

“โอ๊ย หวานเจ็บ หวานเจ็บค่ะ” ครั้งนี้น้ำตาเธอร่วงหล่นลงมาอย่างไม่อาจห้ามความเจ็บปวดราวกับว่ากระดูกกำลังจะแตกคามือใหญ่ ใบหน้าหวานบ่งบอกว่าเจ็บมาก 

“เจ็บเป็นเหมือนกันนี่ คิดว่าจะทนทานเหมือนหน้า” 

แม้ปากจะว่าเช่นนั้น หากคณินธรก็คลายมือออก เมื่อมองที่แขนเล็กก็ปรากฏเป็นรอยช้ำขึ้นทันที ใบหน้าหล่อชะงักไปแม้จะเมา แต่เขาก็ยังพอจะรู้สึกตัว ทว่าฤทธิ์แอลกอฮอล์มากมายที่ดื่มเข้าไปส่งผลถึงอารมณ์ทำให้เขาควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้มากนัก 

แต่ดูเหมือนว่าความช้ำที่แขนของวริศาคงน้อยกว่าหัวใจที่ช้ำหนักเพราะวาจาร้ายกาจของเขา 

เมื่อเธอยืนนิ่งมองเขาทั้งน้ำตาอยู่เช่นนั้นทั้งที่เขาปล่อยแขนเธอแล้ว คณินธรก็ตวัดร่างเธอเข้ามาหาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้พยายามไม่ให้โดนตรงรอยช้ำที่แดงก่ำขึ้นจนน่ากลัว รู้สึกโกรธตัวเองตอนนี้เองที่เผลอตัวทำกับผู้หญิงตัวเล็กๆ รุนแรงขนาดนี้ 

“ไหนว่าอยากนอนไง อยากนอนก็เข้ามานอน” 

เธอส่ายหน้า พูดอะไรไม่ออก กระทั่งเขาเป็นฝ่ายดึงรั้งเธอเข้ามาในห้องนอนของเธอเอง ก่อนจะดันร่างเล็กลงไปบนเตียงนอนนุ่ม เพียงเท่านั้นก็ทำให้หัวใจดวงน้อยสั่นไหว เมื่อร่างสูงทาบทับลำตัวลงมา 

“พี่เค! จะ จะทำอะไร” 

“อ่อยหนักขนาดนี้ จะให้ทำอะไร นอกจากสงเคราะห์ให้ไง” 

เขายังคงใช้ถ้อยคำร้ายกาจเหมือนเดิม แต่หัวใจเธอสั่นไหวกว่าเดิมมาก เมื่อคณินธรยื่นหน้าเข้ามาชิดจนจมูกโด่งๆ ติดแก้มใส วริศารับรู้ได้ถึงกลิ่นแอลกอฮอล์ผสมน้ำหอมอ่อนๆ จากกายเขา ทั้งที่ไม่ควรรู้สึก หากหัวใจกลับสั่นไหวรุนแรง 

“หวานไม่ได้อ่อย ปล่อยหวานนะ” 

“ปล่อยเหรอ เธอทำให้ฉันอารมณ์ค้าง เพราะฉะนั้นเธอต้องรับผิดชอบ!”