บทนำ
“ดีจังเลยนะครับ ถ้าเรามียังชีวิตอยู่แล้วมานอนแบบนี้คงได้ตกลงไปคอหักตายทั้งคู่แน่เลย คิก คิก” สายหมอกคุยกับคนรักด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ
ภูผามองหน้าสายหมอกด้วยความรู้สึกแสนรัก เขารอคอยสายหมอกมานานถึงสิบปี ในวันนี้เขาสมหวังแล้ว แม้เพียงวินาทีเดียวเขาก็ไม่อยากละสายตาจากคนรักของเขาเลย
ภูผาไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่ยื่นแขนของตัวเองสอดเข้าไปใต้คอของสายหมอก คนตัวเล็กกว่าช้อนสายตาขึ้นมองภูผา ก่อนจะขยับตัวเข้ามาใกล้ดวงวิญญาณของชายหนุ่ม
ค่ำคืนนี้เป็นคืนเดือนมืดที่ดวงดาวส่องสว่างที่สุดเท่าที่ภูผากับสายหมอกเคยได้เห็นมา ดวงวิญญาณของสามีภรรยาที่เฝ้ารอกันและกันมานานแสนนาน นอนดูดวงดาวกันอยู่บนหลังคาบ้าน ด้วยความรู้สึกเปี่ยมสุข
“พี่ผาครับ ดูดาวดวงนั้นสิครับ” สายหมอกว่าพลางชี้นิ้วไปยังดาวดวงที่สุกสว่างที่สุด
“เอ๊ะ!...” ร่างบางมองที่มือของตัวเอง ก่อนจะหันไปมองทางภูผา ที่ตอนนี้ดวงตาของเขากำลังเบิกกว้างด้วยความตกใจ เนื่องจากมือของสายหมอกที่เขาเห็นนั้น มันค่อย ๆ เลือนรางลง ทุกที ๆ
“ฮึก ๆ มันคงจะถึงเวลาของผมแล้ว” สายหมอกขยับตัวนอนตะแคงมองดูชายคนรัก พร้อมกับน้ำตาที่เอ่อคลอรอบดวงตา
“ผมรอพี่มานานถึงสิบปี ตอนนี้ผมสมหวังแล้ว ผมไม่มีห่วงแล้ว มันคงถึงเวลาที่ผมควรจะต้องไปเสียที” เมื่อได้ยินในสิ่งที่สายหมอกพูดออกมา ภูผาถึงกับผุดลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะฉุดดึงตัวของสายหมอกที่นอนอยู่ให้ลุกขึ้นมา แล้วโอบกอดร่างบางเอาไว้
“ไม่! พี่ไม่ยอมให้หมอกไป เราสองคนจะอยู่ด้วยกันตราบชั่วฟ้าดินสลาย ความตายไม่สามารถพรากเราสองคนจากกันได้แล้วฮึก ๆ” ภูผาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงปนสะอื้น
สายหมอกเอื้อมมือที่แสนจะรางเลือนขึ้นมา โอบกอดคนรักตอบ
“ถ้าชาติหน้ามีจริงขอให้เราสองคนไม่ต้องพลัดพรากจากกันอีก ฮึก ๆ” สายหมอกพูดออกมาด้วยน้ำเสียงปนสะอื้นไม่ต่างจากคนรัก
“ถ้าชาติหน้ามีจริง พี่คนนี้จะตามหาสายหมอกให้เจอเองครับ ไม่ว่าจะต้องรออีกกี่เดือนกี่ปี พี่ก็จะรอแค่สายหมอกเพียงคนเดียวเท่านั้น” ภูผาพูดออกมาพร้อมกับมองคนรักด้วยสายตาที่แน่วแน่
“สัญญานะครับ” สายหมอกช้อนดวงตาขึ้นไปมองภูผา
“ครับพี่สัญญา” ภูผาตอบคนรักด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นกว่าเดิม
เพียงไม่นาน ดวงวิญญาณของสายหมอกก็ค่อย ๆ เลือนราง จนจางหายไปภายในอ้อมกอดของเขา
เมื่อเห็นว่าร่างของสายหมอกหายไปต่อหน้าต่อตา ภูผาถึงกับต้องร้องโหยหวนออกมาด้วยความรู้สึกเจ็บปวด
“ไม่! สายหมอกอย่าทิ้งพี่ไป ฮื่อ ๆ”
เหมือนว่าฝูงสุนัขที่อยู่แถวนั้นจะได้ยินเสียงร้องโหยหวนของเขา เพราะพวกมันต่างเห่าหอนกันระงม ประสานกับเสียงร้องไห้คร่ำครวญปานว่าจะขาดใจของดวงวิญญาณหนุ่ม
เฮือก!
ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก เป็นอีกคืนที่ผมฝันถึงใครคนนั้น คนที่ผมเคยสัญญากับเขาเอาไว้เมื่อเกือบยี่สิบปีก่อน
หลังจากที่ผมได้เจอกับไข่ตุ๋น ดวงวิญญาณแมวอ้วนที่อ้างว่าตัวเองคือแมวของผมในชาติที่แล้ว ก็ไม่มีคืนไหนเลยที่ผมจะไม่ฝันถึง สายหมอก ภรรยาของผมในชาติที่แล้ว
“ผมจะต้องหาคุณให้เจอให้ได้สายหมอก” ผมบ่นพึมพำกับตัวเอง
สายตาของผมเหลียวมองรอบห้อง จนมาสะดุดตากับร่างอ้วนกลมของเจ้าแมวอ้วน ไข่ตุ๋น ก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ผมอยากจะหาสายหมอกให้เจอ
แม้ว่าไข่ตุ๋นจะเป็นเพียงแค่ดวงวิญญาณแมว แต่ผมก็รับรู้ได้ว่าไข่ตุ๋นนั้นรักสายหมอกมาก มากเสียจนไม่ยอมที่จะไม่ไปผุดไปเกิด เพียงเพราะว่าเจ้าแมวอ้วน ยังคงรอที่จะได้เจอกับสายหมอกอีกครั้ง
โปรดติดตามตอนต่อไป...
สำหรับใครที่อยากทราบเรื่องราวของความรักระหว่าง ภูผากับสายหมอก กดที่ลิ้งค์ด้านล่างได้เลยนะคะ ⬇️⬇️⬇️
https://www.readawrite.com/a/cbd662bc3187f470382f0487e63123cb
หนึ่งคอมเมนท์ = 1 กำลังใจนะคะ
และสุดท้ายนี้ไรต์ขอฝากติดตามนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะด้วยนะคะ