รักวุ่นวายของเจ้าชาย “กลิ่นส้ม” (พระเอกท้องได้)

"พี่คอลลินส์พี่เกลียดผมขนาดนั้นเลยเหรอครับ"

"ใครบอกเรากันเควิน"

"ผมได้ยินมาว่าพี่กำลังคิดค้นวัคซีนต้านคู่แห่งโชคชะตา" คอลลินส์เดินเข้ามาใกล้เด็กหนุ่มในวัย 18 ปีก่อนจะยกมือเรียวขึ้นมาดีดที่หน้าผากของเควินเบาๆ

"คิดมากนะเราพี่ไม่ได้เกลียด"

"แล้วพี่จะคิดค้นวัคซีนทำไมกันครับ"

"ความรักมันขึ้นอยู่ที่ตรงนี้ครับ" คอลลินส์จิ้มนิ้วชี้ลงไปที่หน้าอกข้างซ้ายของตัวเอง

"ไม่ใช่ถูกสั่งการมาจากตรงนี้ครับ" ยกมือเรียวขึ้นมาจิ้มเบาๆที่ศรีษะของตัวเองสองครั้งติดสร้างความมึนงงให้กับเควินเป็นอย่างมาก

"ผมไม่เข้าใจ" 

"นั่นหล่ะคือสิ่งที่พี่จะบอก เราสองคนถูกกลิ่นของกันและกันสั่งการไปยังสมองให้เราทั้งสองคนอยากใกล้ชิดกันอยากอยู่ด้วยกันมันเป็นแค่ความใคร่ไม่ใช่ความรักครับ"

"ผะ...ผมรักพี่นะครับ ถ้าเราลองมีอะไรกันสักครั้งดูพี่อาจจะเข้าใจว่าผมรักพี่มากขนาดไหนก็ได้"

"หึๆ เราไปค้นหาความหมายของความรักให้ได้ก่อนนะแล้วค่อยมาบอกว่ารักพี่อีกครั้งพี่อาจจะลองคบเราดูก็ได้นะ" คอลลินส์เดินไปหยุดมองหิมะที่ร่วงลงมาจากฟากฟ้าในตอนนี้ด้วยความรู้สึกเศร้าหมอง เพราะงานที่ทำมันทำให้ชายหนุ่มรู้ถึงข้อเสียหลายอย่างของคู่แห่งโชคชะตา

"เควินรู้ไหมมีกี่คนที่ต้องครอบครัวพังเพราะคำว่าคู่แห่งโชคชะตา แล้วรู้ไหมว่ามีเด็กกี่คนที่ต้องก้มหน้ารับกรรม เด็กพวกนั้นต้องเลือกว่าจะอยู่กับใครระหว่างพ่อกับแม่เพียงเพราะแม่ไปเจอคู่แห่งโชคชะตาเลยไม่สามารถกลับมาอยู่กับครอบครัวของตัวเองได้" แววตาของคอลลินส์เศร้าหมองหนักกว่าเดิม

"นั่นหล่ะคือเหตุผลที่พี่พยายามคิดค้นวัคซีนต้านคู่แห่งโชคชะตา"

+++++++++++++++++++++

เป็นภาคลูกของเรื่องเมียราชสีห์นะคะ