ว่าที่คู่หมั้นกำมะลอ

เมื่อตกปากรับคำที่จะช่วยพี่ชายกับเพื่อนสาว เป็นเพราะความสงสารเพื่อนและอยากตอบแทนบุญคุณพี่ชาย เธอจึงยอมปลอมเป็นว่าที่คู่หมั้นของเขา พร้อมสัญญาจ้างที่จะจบลงหากอีกฝ่ายได้รับการผ่าตัด และกลับมามองเห็นอีกครั้ง เมื่อเธอได้รู้ว่าเขาเป็นใครแถมค่าจ้างที่สูงลิ่วจนหาที่ไหนไม่ได้อีก ยิ่งทำให้เธอตัดสินใจง่ายขึ้น

!!!

“คุณไม่จำเป็นต้องมาดูแลผมก็ได้ ยกเลิกงานหมั้นไปเลยยิ่งดี..”

“..เรายังไม่เคยเห็นหน้ากันเลยด้วยซ้ำ......ไม่สิ ผมต่างหากที่ยังไม่เคยเห็นคุณ”

!!!

“คุณว่าอะไรนะ มองไม่เห็นงั้นเหรอ”

“ฉะ ฉันขอโทษค่ะ คือ..”

“ผมมองไม่เห็นแล้วมันยังไง ตอบ...”

“คุณใจเย็นๆก่อนนะคะ ปล่อยมือก่อนค่ะฉันเจ็บ ฉันก็แค่พูดตามความเป็นจริง ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้คุณโกรธซะหน่อย”

“ออกไป ผมไม่อยากได้ยินเสียงคุณ”

“ยังไงคุณก็ต้องได้ยินเสียงฉัน ฉันมาที่นี่เพื่อมาดูแลคุณ”

“ผมบอกให้ออกไปไง”

สิ้นเสียงของชายหนุ่มที่ดังพอๆ กับคลื่นอยู่บนชายหาด พร้อมกับมือใหญ่ที่จับข้อมือเล็กเหวี่ยงออก ทำให้ร่างเล็กแบบบางกระแทกกับโต๊ะเธอส่งเสียงร้องเพราะความตกใจ โชคดีที่รั้งแรงเหวี่ยงของเขาลงได้บ้าง เลยทำให้เธอกระแทกไม่แรงนัก แต่กลับเสียการทรงตัวเซจนล้มลงไปพร้อมกับแจกัน

“โอ๊ะ!...”

เพล้ง!!

!!!...

มือใหญ่รวบเอวเล็กดึงเข้าหาตัวจนแนบชิด ลมหายใจอุ่นๆ วิ่งผ่านใบหน้าเรียวขาวพร้อมเสียงหายใจถี่ของเขาดังอยู่ข้างหูบาง

......

“คุณเป็นใครกันแน่”

.....

“ดูซิถ้าผมจูบคุณ คุณยังจะกล้าปากแข็งอยู่อีกไหม”

!..!

ลองอ่านกันสักตอนสองตอนนะคะ เผื่อจะชอบเนื้อเรื่องช่วงกลางๆก็ได้ เปิดใจอ่านเรื่องนี้หน่อยค่ะ เพราะมันเป็นความตั้งใจอันแรงกล้าที่จะได้กลายเป็นนักเขียนอย่างเต็มตัวซะที ฮิฮิ..

ข้อห้าม

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์

(ฉบับเพิ่มเติม พ.ศ.๒๕๕๘)

ไม่อนุญาตให้คัดลอก ปลอมแปลง ดัดแปลง  หรือส่วนใดส่วนหนึ่งในเนื้อหา เพื่อสร้างฐานข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์ทางอื่นใดก็ตามรวมถึงภาพปกนิยายกับการประกอบการใดๆ ทั้งสิ้น หากพบเจอรับคำขอโทษเป็นเงินเท่านั้น

ชี้แจง

โปรดคอมเม้นด้วยถ้อยคำที่สุภาพ หรือแนะนำช่องทางในการเขียน ชื่อตัวละครและสถานที่เป็นเพียงการสมมุติขึ้นมาเท่านั้นไม่มีอยู่จริง

เรื่อง:ว่าที่คู่หมั้นกำมะลอ

ผู้แต่ง:พลับพรึงสีชมพู

เรียบเรียง:พลับพรึงสีชมพู