เมื่อรักเปลี่ยนเป็นชัง เขายอมกรีดเฉือนหัวใจ
เพื่อบดบี้ชีวิตเล็ก ๆ ของปลวกมดอย่างเธอ
และยอม... แม้จะไม่ได้เอ่ยคำรักกับเธออีกสักครั้ง
* * *
“ท้องได้ไง” นายแพทย์หนุ่มจ้องมองคนตรงหน้าผ่านความวาวโรจน์ในดวงตา หลุดปากออกมาคล้ายคำอุทาน ทว่าคำตอบเขามีอยู่ในใจ จึงไม่คิดจะรับฟังสิ่งที่เธอกำลังจะพูดมา
“ลันคิดว่าเพราะ---”
“หมาตัวไหนมันเป็นพ่อ”
“...”
ชลันดาเผลอกลั้นลมหายใจ ความเจ็บปวดสะท้อนก้องอยู่ในอกที่ปริร้าว ดวงตาที่เขามองกันนำพาความสิ้นหวังมาสู่ใจ
“แต่หมาตัวนั้นคงไม่ใช่ฉันหรอก ดูจากถุงยางในถังขยะของแต่ละวัน เพราะงั้น เธอจะจัดการเด็กคนนี้เอง หรือให้ฉันเป็นคนลงมือ ก็เลือกเอา”
“พูดแบบนี้ได้ไง”
“ทำไมจะพูดไม่ได้?”
“...”
“อย่าบอกว่าท้องกับฉันนะ เพราะถ้าเธอพูดแบบนั้นน่ะ เธอ กับไอ้ก้อนเนื้อสกปรกเนี่ย จะไม่มีวันได้ผุดได้เกิดอีกต่อไป”
ชลันดาเจ็บ... เจ็บในหัวใจจนอยากควักมันออกมาเหยียบขยี้ให้แตกละเอียดเสียจะได้ยุติความเจ็บนั้น เธอรู้ว่านิกม์ผูกรั้งเธอไว้ด้วยความสัมพันธ์นี้เพื่อสิ่งใด มันคือเหตุที่เธอยินยอมพร้อมใจก็เพราะรักด้วยหัวใจทั้งดวง
แต่ที่เธอไม่เคยรู้ คือเขา... โคตรสารเลว
* * *
เรื่องนี้ดราม่าพอสมควรนะคะ พระเอกเลว ปากร้าย ป่าเถื่อน
ท่านใดรับไม่ได้ให้ข้ามไปน้าาา
Guest
