เพลิงเขมราช (ติดเหรียญ)

เพราะชีวิต...ต้องแลกด้วยชีวิต 

เธอจึงไม่มีสิทธิ์อ้อนวอน 

เขมราช x อมายา 

ตัวอย่าง 

อมายาถูกเหวี่ยงลงกับพื้นคอนกรีตรอบฐานของเจดีย์อัฐิสีขาวมุก ร่างกายอ่อนแรงเหนื่อยล้าไถลบนผิวแข็งด้านด้วยตั้งหลักไม่ทัน  

“กราบลงไป  !”  

เสียงประกาศิตดั่งสนั่น อมายากำหมัดแน่น ปวดร้าวกับความแค้นสุมอก แผลถลอกบริเวณแขนและเข่ายังเจ็บไม่เท่าเศษเสี้ยวหนึ่งของหัวใจ  

"กราบลงไป แล้วบอกว่าเธอสำนึกผิดแค่ไหนที่ทำให้มีนต้องตาย"  

"หึ"  

อมายาหัวเราะในลำคอเสียงหยัน เงยหน้าจ้องภาพผู้หญิงแสนหวานที่ติดไว้บนเจดีย์เก็บอัฐิพลางเหยียดยิ้มมุมปาก กดความเสียใจไว้ลึกที่สุดในหัวใจ แสดงออกมาเพียงความร้ายกาจที่ใครต่อใครต่างเกลียดชังในตัวเธอ 

"นังสารเลวนี่มันสมควรตาย"  

ถ้อยคำน่ารังเกียจนั้นทำให้เขมราชสติแตก ชายหนุ่มปราดเข้าไปขยุ้มศีรษะยุ่งเหยิงอย่างไม่ปรานี รั้งให้ใบหน้าโทรม ๆ ของเธอเงยขึ้นมองคนในภาพเต็ม ๆ ตา  

"ขอโทษมีนเดี๋ยวนี้ !!!"  

"ต่อให้ฉันเจอมันในปรโลก ฉันก็จะทำให้มันตายอีกครั้ง"  

"นังผู้หญิงชาติชั่ว !!!"  

ความอดทนของเขมราชขาดสะบั้น ชายหนุ่มกดศีรษะเธอลงกับพื้นซีเมนต์ ใบหน้าซีดเซียวแนบกับพื้นแข็งกร้านจนรู้สึกแสบร้อน  

"กรี๊ด..."  

"ขอโทษมีน"  

"ไม่ !!!"  

"งั้นก็ตายตามมีนไปซะ !" 

ชายหนุ่มออกแรงกดอย่างบ้าคลั่ง  ปรารถนาให้อมายามีสักร้อยชีวิต เพราะเขาจะฆ่าเธอให้ตายซ้ำแล้วซ้ำเบ่าให้สาสมกับความชั่วช้าที่เธอทำ  

แต่แม้ว่าอมายาจะเจ็บ... เธอก็จะทนเก็บคำขอร้องอ้อนวอนเอาไว้ข้างใน  

เพราะ ไม่ว่าเขมราชต้องการให้ทำอะไร เขาจะต้องผิดหวังและดิ้นเร่าอยู่ในใจเพราะเธอจะไม่มีวันยอมให้เขาได้สมหวังแม้แต่ครั้งเดียว