เมื่อ "ฟ้าประทาน" ถูกส่งตัวให้มาอยู่ในไร่ที่ 100% เป็นผู้ชายกล้ามโต แถมยังขึ้นชื่อว่าเจ้าของไร่ดุอย่างกับ "หมา" แต่ทำยังไงได้ล่ะ ก็มันจำเป็นต้องมา...เพราะคำว่า "หน้าที่"
แต่ใครจะไปรู้ว่าการมาของเธอครั้งนี้เปลี่ยนชีวิต ของ "นายฌนะ" จากคนที่ดุอย่างหมา ให้กลับมาเชื่อง อย่างแมว
"เมื่อคืนคุณฟ้านอนไม่ปิดประตูหรือว่านอนไม่ห่มผ้าเหรอครับ"
"ทำไมคะ มีอะไรหรือเปล่า"
"เอ่อ...คือผมเห็นที่คอคุณฟ้ามีรอยแดงๆ อยู่น่ะครับก็เลยสงสัยเกรงว่าบางทีคุณฟ้าอาจจะโดนตัวอะไรเข้าไปกัดเอา" ฟ้าประทานทำหน้างงๆ ใช้มือลูบไปตามลำคอ ก่อนจะหันไปหาเพื่อนสนิทซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ เพื่อต้องการคำยืนยันรอยแดงเป็นจ้ำหลายจุดที่ปรากฎเป็นหลักฐานมัดตัวลูกพี่ใหญ่ของเขาแน่นหนา ทำเอานายสันลอบมองไปลูกพี่ที่หัวโต๊ะ
"พี่ยอด ผมว่ายุงที่ไร่เรานี่ดุเหมือนกันนะครับ” เท่านั้นก็เพียงพอแล้วสำหรับการเรียกร้องสายตาล้อเลียนจากทั้งลูกน้องและเพื่อนซี้ทั้งสองของฌนะ และไม่ต้องรอให้ใครเอ่ยอะไรอีกเจ้าของไร่หนุ่มลุกพรวดออกจากโต๊ะตรงดิ่งไปยังรถจี๊ปคันใหญ่ก่อนจะขับห้อออกไป
"คุณฟ้าครับ" วรพลเอ่ยถามนัยน์ตายิ้มพราย
“คะ?”
"คุณฟ้าไม่ทราบจริงๆ หรือครับว่ารอยนั่นเป็นรอยอะไร” วรพลเอ่ยถามตรงๆ เรียกความสนใจจากคนรอบโต๊ะที่ลุ้นฟังกันตัวเกร็ง
"รู้สิคะ"
"คุณฟ้าแน่ใจนะครับว่าคุณฟ้าทราบ"
“ค่ะ ก็คุณยอดบอกว่ามันเป็นรอยยุงกัดไม่ใช่หรือคะหรือว่ามันไม่ใช่คะ หรือว่าแมลงอะไรคะมันมีพิษหรือเปล่า...."
Guest
