อนาวิลาคือคนที่เข้าใจคำว่า ‘สู้ชีวิต แต่ชีวิตสู้กลับ’ มากที่สุดคนหนึ่ง เมื่อพยายามกระเสือกกะสนดิ้นรนที่จะมีชีวิตรอด แต่หนทางทุกเส้นสายกลับมืดมิดไร้แสงสว่าง
“ฉันเหนื่อย! ฉันก็แค่อยากรวย อยากมีเงินร่วงลงมาจากฟ้า ใครก็ได้ช่วยโปรยเงินลงมาบนตัวฉันที”
ใบหน้าแดงก่ำสะอึกสะอื้นก่อนจะฟุบหน้าลงไปกับโต๊ะอย่างหมดอาลัยตายอยาก แต่แล้วจู่ๆ เธอกลับรู้สึกราวกับมีอะไรบางอย่างตกลงบนศีรษะและลำตัวของเธอ เมื่อเงยหน้าขึ้นจึงได้เห็นธนบัตรสีเทาปลิวว่อนไปทั่วห้อง
“เงิน!”
เงินมากมายถูกโปรยลงมาบนตัวเธอก่อนจะปลิวไปทั่วเพราะพัดลมเพดานสีซีดที่กำลังหมุนด้วยความเร็วระดับสาม
“เป็นเมียฉันสิ! แล้วฉันจะโปรยเงินลงบนตัวเธอทุกคืน”
อนาวิลาหันไปตามเสียงด้วยความตกใจ น้ำเสียงที่แสนคิดถึงและคุ้นเคย ใบหน้าหล่อเหลาที่ไม่ได้พบกันเกือบเจ็ดปีนั้นยิ่งหล่อเหลามากขึ้นไปอีก ทว่าดวงตาที่มองมายังเธอนั้นกลับเย็นชาจนเธอรู้สึกได้ถึงความเกลียดชัง
“พี่ธีร์!”