พระชายาตำหนักร้างรัก

พระชายาตำหนักร้างรัก 

เพื่อความอยู่รอดเสวียนซือชิงจำต้องแต่งกับตวนอ๋องไร้ใจที่ชิงชังนางและบิดา 

หลังจากถูกทิ้งไว้ในตำหนักร้างนานสามปี วันหนึ่งเขากลับส่งบุรุษอื่นมาให้นางปรนนิบัติดูแล 

...เรียกร้องให้ตอบแทนที่เขายอมแต่งกับบุตรสาวนักโทษประหาร... 

ตวนอ๋องจำใจต้องแต่งกับข้า ข้ารู้ว่าเขาเกลียดข้า แต่ถึงขั้นต้องส่งบุรุษอื่นมาให้ข้าดูแลปรนนิบัติเลยหรือ... 

คำเตือน: พระเอกของไรต์ใจร้ายมากจนน่าทุบให้ตายค่ะ 

“เหตุใดเจ้าต้องทำเรื่องง่ายให้เป็นเรื่องยาก เจ้าควรยินดีที่ได้ดูแลข้า ตอบแทนบุญคุณตวนอ๋องที่อุตส่าห์ยอมแต่งกับเจ้าไม่ใช่หรือ”  

“หากเป็นคำสั่งของท่านอ๋องจริง ข้าจะไม่เอ่ยขัดเลยแม้เพียงครึ่งคำ แต่นี่ท่านเล่นบุกรุกเข้ามา คิดบังคับขืนใจข้า โดยไม่มีหลักฐานอันใดพิสูจน์ได้เลยว่าทุกอย่างที่ท่านพูดมาเป็นเรื่องจริง”  

“ที่แท้เจ้าต้องการหลักฐาน เรื่องนั้นจัดการได้ไม่ยาก ส่วนเรื่องขืนใจเจ้า... เสวียนซือชิง เจ้าคิดว่าบุรุษรูปงามเช่นข้า จำเป็นต้องใช้กำลังบังคับจิตใจสตรีใดให้ยินยอมด้วยหรือ” เสียงหัวเราะทุ้มต่ำดังลั่นตำหนักเยว่ฉี เสวียนซือชิงไม่แน่ใจว่าเขาเมาสุราหรือขบขันที่ถูกนางกล่าวหาว่าคิดขืนใจ 

“แต่ท่านบังคับให้ข้าอาบน้ำให้”  

“เพราะข้าเหนื่อยเกินกว่าจะอาบน้ำด้วยตนเอง เอาเถิด ในเมื่อไม่เชื่อว่าเรื่องที่ข้าพูดเป็นความจริง คิดว่าอ้างเอาชื่อของตวนอ๋องมาข่มขู่กัน ข้าก็จะให้เจ้าครองตำแหน่งเจ้าของบ้านไปก่อน มีหลักฐานวันใดค่อยมาตกลงกันอีกที และหากเจ้าไม่อยากดูแลแขกเอง ก็จงไปเรียกสาวใช้มาปรนนิบัติ เติมน้ำให้ร้อนกว่านี้สักหน่อยก็ยังดี” เขาตำหนิเสียงแข็ง ก่อนเดินจากไปโดยไม่สนไม่สนมีดที่จ่ออยู่บนคอนางเลยสักนิด 

เสวียนซือชิงปล่อยมือทิ้งมีดทำครัว ความมืดมิดทำให้นางมองเห็นอันใดไม่ชัดนัก แต่พอแสงสว่างจากท้องฟ้าปรากฏขึ้นอีกครั้ง นางก็พลันกรีดร้องออกมาเบาๆ  

ไม่แน่ใจว่าตกใจเสียงและแสงที่เกิดจากภัยธรรมชาติ หรือเพราะช่วงเวลาสั้นๆ นางได้เห็นบั้นท้ายของบุรุษที่เดินกลับไปห้องอาบน้ำอย่างหน้าไม่อายที่สุด 

เขาเป็นใครกันแน่ เหตุใดจึงหยิ่งยโสยิ่งนัก! 

******************* 

ฝากผลงานเรื่องใหม่ล่าสุดของเทียนเหอด้วยค่า ^^