“คูป้อทำไลคับ”
ทันทีที่ได้ยินผมนี่ถึงกับสะดุ้ง ไม่คิดว่าเจ้าแฝดจะตื่นกลางดึกแล้วเห็นผมกำลังไซ้ซอกคอแทนคุณ เหงื่อผมแตกซิกเพราะถูกจับได้ ให้ตายเถอะ! เด็ก 3 ขวบจะไปรู้เรื่องอะไร แต่ผมกลับคิดว่าวัยนี้คือวัยกำลังเรียนรู้ ผมจึงต้องสรรหาคำมาอธิบายให้เจ้าแฝดเข้าใจ
ก่อนอื่นผมต้องรีบลุกออกจากตัวแทนคุณซึ่งถูกผมนอนทับอยู่ ผมยืนขึ้นส่งยิ้มให้ลูกแหยๆ แล้วกางแขนโอบกอดเด็กชายทั้งคู่ประหนึ่งคิดถึงลูกแฝดเสียเต็มประดา
“พี่คุณโดนมดกัดครับ คุณพ่อก็พยายามหามด แต่ว่าตัวมันเล็กมากเลยต้องดูใกล้ๆ”
“เจอหรือยังคับ ให้ช่วยป่าว”
“พอฉัตรกับฉานเข้ามา พ่อก็เจอพอดีบี้มันตายไปแล้วครับ นี่ลูกตื่นขึ้นมากลางดึกทำไม หรือว่านอนไม่หลับ”
“จ๋านอยากให้ปี้คูเล่านิทานให้ฟังคับ”
“ฉัดก็เหมือนกันคับคูป้อ”
เอาล่ะสิ ของกำลังขึ้นแล้วลูกก็จะขโมยมันไปจากผมซะนี่ ผมได้แต่ร้อง ‘เฮ้อ’ อยู่ในใจแล้วหันไปมองแทนคุณซึ่งก็ลุกขึ้นนั่งหน้าแดงก่ำ ทว่าหนุ่มน้อยดูท่าจะปรับตัวง่ายกว่าเพราะเขาลุกขึ้นส่งยิ้มแล้วจูงเจ้าแฝดออกจากห้องไป โดยไม่ลืมหันมาส่งสายตาขอโทษให้ผม
พอได้อยู่คนเดียวผมถึงกับหงายเก๋ง หัวใจเต้นราวกลองเพล
ทำไมน่ะหรือ?
เพราะผมไม่คิดว่าตัวเองจะทำเรื่องอย่างว่ากับผู้ชายด้วยกันได้น่ะสิ แถมผมก็ยังติดอกติดใจเด็กหนุ่มผิวบางนั่นด้วย ทั้งๆ ที่ผมก็เคยมีครอบครัวอีกทั้งยังมีลูกแฝด แต่ตอนนี้ภาพจำที่มีต่อแม่ของลูกมันเลือนหายไปตั้งแต่...
เอาเป็นว่าผมจะเล่าเรื่องราวระหว่างผมกับแทนคุณให้ฟังนะครับ
มีจำหน่ายแล้วในรูปแบบอีบุ๊ค ที่ mebmarket นะคะ
Guest
