หวง...รักร้าย

​ 

"คุณเทมส์ ปล่อยหนู"

 วราลีเอ่ยเสียงเเข็ง ริมฝีปากอิ่มเม้มแน่น นัยน์ตาคู่สวยจ้องหน้าเขาเขม็งราวกับเขาเป็นผู้ร้าย พยายามดึงมือที่เขากุมแน่นออกด้วยท่าทางรังเกียจ

 ธารา เหยียดยิ้มมุมปากกระตุก ใบหน้าคมคร้ามก้มต่ำลงไปสบตาคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงกระซิบลอดไรฟัน เธอทำให้ความอดทนของเขามีจำกัด 

   "จะไปดีๆหรือจะให้อุ้ม"

   เขาไม่ได้ขู่ เขาพร้อมทำจริง สายตาคมตรงหน้าบอกเธออย่างนั้น ริมฝีปากอิ่มสวยขยับตอบด้วยใบหน้าบึ้งตึง แฝงไปด้วยความดื้อรั้น

   "คุณไม่มีสิทธิ์ มาทำแบบนี้ ปล่อยค่ะ"

    เธอยืนยันคำเดิม เพิ่มคำว่าไม่มีสิทธิ์ ออกมากระตุ้นให้คนฟังยิ่งบีบข้อมือเล็กเเน่น คิ้วเขากระตุก แววตาคมเข้มขึ้น ใบหน้าเขาตึงแน่น เอ่ยเสียงเย็นยะเยียบออกมาอีกครั้ง 

   "สิทธิ์ของความเป็นผัวไง หรืออยากให้ฉันย้ำอีกหลายๆครั้ง เธอจะได้จำได้ ว่าใครมีสิทธิ์ หรือไม่มีสิทธิ์"

   ประโยคหลังเขาหันมาเอ่ยกับหนุ่มแว่นหน้าขาวที่ยืนนิ่งงันด้วยความตกใจ ท่าทางเกรี้ยวกราวของคนตรงหน้า แววตาคมดุดันที่ทำให้เขาต้องรีบขยับถอยหนี

    ความหวงของของธาราเป็นที่ร่ำลือมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ของที่เป็นของเขา ใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์เเตะ แม้แต่ปลายเล็บก็อย่าหวังว่าจะได้จับ ...ถ้าเขา​

   เรื่องนี้ ไม่เน้นสาระ เน้นความฟิน ดราม่าไม่มาก เน้นพระเอก หึง หวง หื่น โหด 

​